του Στάθη Παπούλια
Το έργο που πρωταγωνιστείτε πρεμιέρα, ο ρόλος & οι συνεργάτες σας … Μιλήστε μας γι’ αυτά!
Ο Γιώργος ο Λιβανός μου έκανε την τιμή να με σκεφτεί για το ρόλο του Ντόριαν στο «Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» σε μια διασκευή του Osborn πάνω στο έργο του Oscar Wilde. Ανεβαίνει στο Studio Κυψέλης, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 και είναι ο τρίτος κύκλος παραστάσεων μετά από μια πολύ πολύ επιτυχημένη πορεία. Και αυτό είναι αρκετά μεγάλο βάρος. Αφ’ ενός μεν γιατί ο ίδιος ο ρόλος είναι δύσκολος και αφ’ εταίρου γιατί χρειάζεται να διατηρηθεί το πολύ καλό επίπεδο. Συμμάχους σε αυτό έχω φυσικά τον ίδιο τον Γιώργο Λιβανό που ως σκηνοθέτης αλλά και ως παραγωγός με βοήθησε και με στήριξε πραγματικά πολύ, αλλά και όλη την ομάδα Θεατρίνων Θεατές που πραγματικά με αγκάλιασε. Ο Γιάννης ο Τσιώμου με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν μου μεταφέρει απίστευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή και με βοηθάει αφάνταστα, νομίζω πρέπει να είναι και ο καλύτερος του ρόλος, με το Λιβανό επίσης έχουμε εξαιρετική σκηνική χημεία και με βοηθάει, η Μαρία η Δρακοπούλου που είχε κάνει την ερωμένη μου και στο ΣΟΚ και υπέφερε με τον τον τότε χαρακτήρα που είχα, ταλαιπωρείται και φέτος από το καθαρματάκι τον Ντόριαν, αλλά νομίζω έχουμε ένα σπινθηροβόλο αποτέλεσμα, ο Μάνος ο Χατζηγεωργίου που ήταν αυτός που με είχε προτείνει στο Γιώργο πριν από 4 χρόνια, μεταλλάσσεται στο έργο μαγικά, η Αγάπη η Μανουρά είναι μια πολύ σπουδαία ηθοποιός, ο Σωτήρης Αντωνίου είναι ένας εξαιρετικός συνάδελφος και από πλευράς υποκριτικής δεινότητας και από θέμα χαρακτήρα και έχουμε μια πολύ ωραία σκηνή μαζί, ο Τζώρτζιο Καρατζάς που υποδύεται το πορτραίτο, είναι ένας πολύ καλός συνάδελφος και φάνηκε να έχουμε καλή χημεία σε μια πολύ δύσκολη σκηνή και φυσικά η αγαπημένη μου Καίτη Ιμπροχώρη που είναι τιμή μας που θα την έχουμε στην παράσταση. Η Καίτη δεν είναι μόνο αφοπλιστική υποκριτικά. Είναι και ένα υπέροχο πλάσμα που βοηθάει, ενώνει στα παρασκήνια. Και αυτό είναι μοναδικό.
Ανδρέας Ζαχαριάδης, Παρουσιαστείτε!
Ευπειθώς αναφέρω οπλίτης υγειονομικού χαχαχαχαχα! Ο Ανδρέας λοιπόν ήταν ένα πλάσμα μοναχικό και ίσως ποιητικό που είχε την ευτυχία να συναντήσει το θέατρο στα 11 του χρόνια και από τότε να μεγαλώσουν μαζί. Με την ευλογία να μου δώσει υποτροφία στη σχολή του ο Νίκος Βασταρδής και να έχω για δασκάλους τον ίδιο, την Αφροδίτη Γρηγοριάδου, τη Ζωζώ Ζάρπα, την Έντα Δημοπούλου, την Ιουλία Σιάμου, το Λέανδρο Πολενάκη, το Δημήτρη Τσατσούλη και πολλούς άλλους οπλίστηκα υποκριτικά. Στην παράλληλη ζωή μου, έλαβα από το Πάντειο ένα πτυχίο Κοινωνιολογίας, ένα Ψυχολογίας, ένα μεταπτυχιακό Πολιτιστικής Διαχείρισης και ένα διδακτορικό Πειραματικής Κοινωνικής Ψυχολογίας, οπότε, όποτε μου το επιτρέπει η ζωή παίζουμε, διδάσκουμε, συμβουλεύουμε, εργαζόμαστε και κάνουμε ότι μπορούμε για να προσφέρουμε πίσω τα δώρα που μου χάρισε η ζωή.
Το ρεπερτόριο που σας ενδιαφέρει;
Αγαπάω και αυτό που ονομάζουμε κλασικό ρεπερτόριο, φυσικά τραγωδία, αλλά και την επιθεώρηση, και τα μιούζικαλ και την κωμωδία. Νομίζω το μαγικό είναι να συναντάς καλό έργο, που έχει να δώσει κάτι στον κόσμο, και καλούς συνεργάτες που να θέλετε να δημιουργείτε διασκεδάζοντας.
Η βαθύτερη ουσία στο Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέτ;
Ο Wild παίρνει την πρώτη ύλη από το μύθο του Νάρκισσου, το Φάουστ του Γκαίτε και τη μόδα της εποχής του με τις κούκλες που ζωντάνευαν για να μιλήσει για το νόημα της ζωής. Ένα νόημα που πρέπει να το αναζητήσει κανείς πέρα από τα είδωλα των άλλων και τα είδωλα του εαυτού.
Υπάρχει αιώνια νιότη;
Ναι, υπάρχει…. Και είναι η καλοσύνη, η αγάπη στην καρδιά και το φως στο βλέμμα.
Υπάρχει ψυχή κατά τον Osborne και σεις πως την εννοείτε;
Κατά τη γνώμη μου, αυτό που βγαίνει και στο έργο όπως το είδε ο Osborne αλλά και στο ίδιο το έργο του Wilde, είναι η ύπαρξη της Ψυχής ως ανώτατο επίπεδο συνειδητότητας. Αυτό δηλαδή το ελεύθερο φύσημα του Θεού αποτελεί το κεντρικό «Εγώ» που βλέπει, πάσχει και επιλέγει. Και αυτό ακριβώς το «Εγώ» εγκλωβίζεται είτε από το «σωματικό εγώ» και την εικόνα του είτε από το «κοινωνικό εγώ». Σε αυτό το κείμενο, που θα μπορούσε να είναι ένα βαθύτατα θρησκευτικό κείμενο, ο Ντόριαν προσπαθώντας να ξεφύγει από το «κοινωνικό εγώ» από τις επιταγές που θέλησαν οι άλλοι να του φορέσουν, δημιουργεί ένα υποτιθέμενα τέλειο «σωματικό εγώ» μέσα στο οποίο εγκλωβίζεται. Αυτή την παλλόμενη ψυχή που πνίγεται, πονάει, επιλέγει, πάσχει και λυτρώνεται βλέπουμε στο έργο.
Ηθοποιός, αλλά και συγγραφέας. Μήπως & σκηνοθέτης πείτε μας για σας;
Έχω αρκετή ποσότητα δημιουργικότητας μέσα μου και προκειμένου να μην με δηλητηριάσει εγκλωβισμένη, έχω την ανάγκη να την γεννάω. Οπότε, ασχολούμαι με το θέατρο από τα 11, συγγραφέας και μεταφραστής όποτε προκύπτει η ανάγκη είτε εσωτερική είτε εξωτερική, και σκηνοθέτης από το 2006. Τότε δημιούργησα μια ομάδα, την Ψυχών Μορφές, όπου συνδύαζα τεχνικές και θεωρίες από την ψυχολογία και την κοινωνιολογία στη θεατρική πράξη.
Κάθε τι από αυτά μου χάρισε ευλογημένες στιγμές, αλλά όλα προέκυψαν από εσωτερική ανάγκη.
Δωστε μου τον όρο της ερμηνευτικής προσέγγισης σας για το ρόλο.
Ας πούμε ότι ακολουθούμε την αισθητική γραμμή του ποιητικού ρεαλισμού. Στην πραγματικότητα μετά τη βαθιά μελέτη του έργου και τον οραματισμό γίνεται η συζήτηση με το σκηνοθέτη ώστε να δούμε που συναντιόνται οι ιδέες και οι φαντασίες των δύο. Σε αυτό βοηθάει πολύ που συνεργάζομαι με το Γιώργο Λιβανό γιατί αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι να έχουμε σκεφτεί και οι δύο το ίδιο όραμα, οπότε μου λέει μια λέξη ή του λέω ένα χρώμα ή ένα ήχο και ξέρει και ξέρω ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Όταν καταλήξουμε στο τι θέλουμε, αρχίζει το «περπάτημα» του ρόλου όπου επιτυγχάνεται η προσπάθεια ταύτισης με το πλάσμα που καλείσαι να ενσαρκώσεις. Στο κείμενο κάθε λέξη κάθε ανάσα πρέπει να γεμίσει από εικόνες και είναι οι εικόνες που σε οδηγούν να κινηθείς, να μιλήσεις να σκεφτείς. Αυτό είναι η μεγάλη προίκα από το Βασταρδή. Η ποίηση (προίκα της Γρηγοριάδου) βγαίνει στην ενέργεια που θα εκλύεις πάνω στη σκηνή. Και φυσικά χρειάζεται τεχνική για να μπορείς να είσαι αξιοπρεπής και τις κακές ημέρες.
H μέρα σας περιλαμβάνει;
Δουλειά το πρωί (ξύπνημα στις 5:15), ύπνος-φαί το μεσημέρι, θέατρο ή εάν έχω μυαλό, υποχρεώσεις στον Η/Υ -ή και κάτι δημιουργικό εκεί- και καμιά έξοδο με κανένα φιλαράκι το ΣΚ
Τα σχέδια σας ποιά είναι;
Ίσως κάποιες θεατρικές δουλειές που έχω αναβάλει πολύ καιρό.
Κλείνοντας… Μια ευχή.
Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να πάρουμε επιτέλους τη ζωή στα χέρια μας.
About Post Author
