του Στάθη Παπούλια
“Καλεσμένος μας ο Τενεσί” , είναι ένα έργο που εμπνεύστηκε από συνεντεύξεις του μεγάλου συγγραφέα Τενεσί Ουίλιαμς..και απέδωσε μ αυτόν τον τρόπο.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δράμα, βαθιά υπαρξιακό, που φωτίζει τη ζωή του διασημότερου Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, Τενεσί Ουίλιαμς, μέσα από συνεντεύξεις του. Οι απόψεις του για τον έρωτα, την τέχνη και τη ζωή ξετυλίγονται μέσα από ένα παιχνίδι ερωτήσεων που τελικά τον οδηγούν σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για την ίδια του την ύπαρξη. Η αλήθεια παγιδεύεται από την ψευδαίσθηση και η ζωή του συγγραφέα γίνεται ένα με τους ήρωές του, μέσα από τους σημαντικότερους μονολόγους των βασικότερων θεατρικών του έργων. Η πιο ουσιαστική συνέντευξη της ζωής του παίρνει σάρκα και οστά και ο ίδιος καταλήγει να ταυτιστεί απόλυτα με τους καταραμένους ήρωές του.
Ο Βασίλης Θεοδώρου, είναι ένας καλλιτέχνης με πολλές ευαισθησίες, που λατρεύει και υπηρετεί το θέατρο πιστά. Διαβάζει πολύ και δημιουργεί ιδιαίτερες παραστάσεις. Και η αγάπη του κοινού τον ανταμείβει σε κάθε βήμα του.
-Πως εμπνευστήκστε το συγκεκριμένο έργο;
Τελειώνοντας το βιογραφικό έργο για την ζωή της Εμιλι Ντίκινσον ήθελα να ασχοληθώ πάλι με την βιογραφία υπαρκτού προσώπου. Ετσι λοιπόν έμεινα στην Αμερική, καταπιάστηκα πάλι με συγγραφέα αλλα 100 χρόνια μετά την Εμιλι ακριβώς. Θαυμάζω πολλά χρόνια τον Ουίλιαμς και ήθελα διαβάζοντας τις συνεντεύξεις και την αυτοβιογραφία του καιρό τώρα να ασχοληθώ μαζί του να παίξω κάποιο έργο του. Εδώ ευτύχησα γιατί ερμηνεύω όλους τους βασικούς του μονολόγους
–Αντικατοπτρίζει τη γνώμη σας για τον Ουίλιαμς;
Απόλυτα! Είναι ακριβώς όπως είχα στο μυαλό μου τον συγγραφέα όταν διάβαζα τα έργα του μικρός. Ευαίσθητος, ονειροπόλος και βαθιά πληγωμένος.
-Η ταυτότητα των φύλων περνάει στο εργο του Ουιλιαμς πιστεύετε και μεσω ποιων ηρώων-ηρωιδων;
Η ταυτότητα των φύλων είναι το αιώνιο θέμα που προβληματίζει τον Τενεσί στα έργα του. Ο ομοφυλόφιλος Σεμπάστιαν στο Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι, ο καταπιεσμένος σε έναν γάμο ομοφυλόφιλος πρωταγωνιστής στη Λυσσασμένη γάτα, η ερωτική υποψία του Τόμ για τον επισκέπτη στον Γυάλινο κόσμο, ο ήρωας του Βέ Καρε που είναι ο ιδιος ο Ουίλιαμς που ερωτεύεται εναν νεαρό μουσικό και ξεκινάει την συγγραφική του καριέρα αλλα και η ίδια η περίφημη Μπλάνς στο Λεωφορείο ο πόθος που ταυτίζεται τόσο μαζί της. Πολλοί έγραψαν οτι η Μπλάνς είναι ο Τενεσί.
-Κάνατε προσωπική επιτυχια με τρια εργα φετος.. Σας βοήθησε η Πανδημία να εκφραστείτε;
Πράγματι όλη αυτή η ψυχολογική πίεση που περάσαμε όλοι οι καλλιτέχνες στην πανδημία με έκαναν να πέσω με τα μούτρα πάλι στο θέατρο. Αν και μπορούμε να δημιουργούμε μόνο σε ηρεμία εγώ μέσα στην καραντίνα έγραψα, διασκεύασα αρκετά έργα.Φυσικά απλόχερα τη βοήθεια και το βήμα μου έδωσε η θεατρική εταιρία Replica με 11 χρόνια λαμπρής πορείας ο Αντρέας Αριστοτέλους και ο Γιάννης Κλειδέρης που με άφησαν ελεύθερο να δημιουργήσω.
-Αποκτησατε ταυτοτητα μεσω των μονολογων. Θα εξακολουθήσετε να τους υπηρετειτε;
Ο μονόλογος είναι ένα είδος που λατρεύω. Χρειάζεται συγκεκριμένη τεχνική και άλλη ερμηνεία και μου έδωσαν μεγάλη ευκαιρία να βελτιώσω και να δοκιμάσω τεχνικές και εκφραστικά μέσα που δεν είχα τολμήσει μέχρι τώρα. Επειδή όμως δεν μου αρέσει πολύ η μοναξιά δεν θα το επιχειρήσω πάλι άμεσα.
-Μιλήστε μας για τον ηρωα και πως τον υποστηριζετε υποκριτικά;
Είναι υπαρκτό πρόσωπο και αυτό υποκριτικά είναι το πιό δυσκολο.Οπως είδα και απο πολλές βιογραφικές παραστάσεις τα τελευταία χρόνια κανείς δεν έκανε μίμηση του ήρωα. Ετσι λοιπόν βάζοντας τον εαυτό μου στην θέση και τα λόγια του σε έναν εξωτερικό μονόλογο που ο ίδιος μοιράζεται με τους θεατές μέσα απο συνεντεύξεις του σκέψεις του αλλα και την ιστορία της ζωής του, προσέγγισα υποκριτικά αυτόν τον ογκόλιθο. Ο Ουίλιαμς είναι ένας ήρωας πληγωμένος, βαθιά εγκλωβισμένος στην επιτυχία καταπιεσμένος και απο την οικογένεια αλλα και απο τη δουλειά του γιαυτό και όταν άρχισαν οι επαγγελματικές αποτυχίες ένιωσε θλίψη για τον εαυτό του και βούλιαξε στον αλκοολισμό και την κατάθλιψη.
-Επομενα σχεδια;
Μία υπέροχη κωμωδία που τόσο είχα ανάγκη, συρραφή και διασκευή απο ιστορίες και μονόπρακτα του Τσέχωφ που ενώ εχουν πολύ γέλιο στο τέλος σου αφήνουν μιά πικρή γεύση για τη ζωή.
About Post Author
