Ανάλυση του Μανόλη Καψή για το TheTOC.gr
Μπορεί να ξεπεράσει το σοκ της συντριβής ο ΣΥΡΙΖΑ, ή πλέον μιλάμε για νέα εποχή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει σταδιακά στα ποσοστά προ κρίσης;
Εχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ που ονειρεύεται να βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Και ποιο είναι το μέλλον του Αλέξη Τσίπρα; Μπορεί να σταθεί σαν ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια τέτοια δεινή ήττα και μάλιστα τη δεύτερη ήττα σε εθνικές εκλογές; Όταν θα ακολουθήσει -καλώς εχόντων των πραγμάτων- και μια τρίτη ήττα στις εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής;
Η ήττα πάντως είναι τόσο μεγάλη, στρατηγική την είπαν ορισμένοι στα πάνελ των εκλογών το βράδυ της Κυριακής, που ούτε οι δημοσκοπήσεις την έπιασαν, ούτε καν το exit poll στις 7-8 το βράδυ, όταν έδινε μίνιμουμ ποσοστό στο κόμμα της αριστεράς το 23%. Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ξεπεράσει το 20%.
Και βέβαια πολλά θα κριθούν από το αποτέλεσμα της κάλπης της ενισχυμένης αναλογικής. Θα καταφέρει να μαζέψει τη ζημιά -έστω και λίγο- ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι βέβαιο, καθώς η δεινή ήττα έχει προκαλέσει τέτοιο σοκ και τέτοια απογοήτευση στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο μεγάλη αποσυσπείρωση, που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια από την ηγεσία του κόμματος για να πείσει τους ψηφοφόρους της αριστεράς να πάνε στις κάλπες και να ψηφίσουν. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης δεν θα είναι ο νικητής που θα σχηματίσει κυβέρνηση και μάλιστα αυτοδύναμη. Κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να ανατραπεί φυσικά το αποτέλεσμα. Θα πάνε οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν; Γιατί; Θα αρκεί η έκκληση των στελεχών του κόμματος στους ψηφοφόρους της αριστεράς να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να μην διαλυθεί τελείως το κόμμα; Η επίκληση στον κομματικό πατριωτισμό;
Η ήττα είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν δεν έχει εύκολη ερμηνεία. Ναι, η καμπάνια ήταν τραγική και σίγουρα δεν βοήθησαν και επεισόδια τύπου Κατρούγκαλου. Ναι, υπήρχε πρόβλημα με την κυβερνησιμότητα της πρότασης Τσίπρα, αφού η προοδευτική διακυβέρνηση με εταίρους τα άλλα κόμματα της Αριστεράς δεν βρήκε καμία ανταπόκριση, ούτε από το ΠΑΣΟΚ, ούτε από το ΚΚΕ, ούτε από το ΜέΡΑ25. Ναι, διάφορες ιδέες για κυβέρνηση ειδικού σκοπού ώστε να στηθεί ένα ειδικό δικαστήριο για τις υποκλοπές δεν φάνηκαν να συγκινούν κανέναν ιδιαίτερα. Άλλα είναι τα προβλήματα του κόσμου.
Ναι, το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι εντυπώσεις που έχει αφήσει από την κυβερνητική του θητεία και η δυσπιστία του κόσμου για τη διαχειριστική επάρκεια των στελεχών του κόμματος. Ορισμένοι δεν γνωρίζουν καν πότε καταθέτουμε φορολογικές δηλώσεις. Αλλά αρκεί αυτό για να εξηγήσει την οδυνηρή ήττα; Μάλλον όχι. Θα έπρεπε να προστεθεί η ενόχληση ενός μεγάλου κομματιού του εκλογικού σώματος και ειδικά των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, με την τοξική, πολωτική και έξαλλη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Την εχθροπάθεια που μεταδίδει και που απωθεί το κοινό που δίνει την εκλογική νίκη. Αρκεί; Ισως ούτε και αυτό.
Να βάλουμε στον λογαριασμό και τις επιτυχίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στο μεταναστευτικό και την πανδημία; Τις σοσιαλδημοκρατικές του απαντήσεις στην οικονομική κρίση και τον πληθωρισμό που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία; Να προσθέσουμε και την ορατή πρόοδο στην ανάπτυξη και στην προσέλκυση των ξένων επενδύσεων; Να σημειώσουμε και τη μείωση της ανεργίας και τη λύση του προβλήματος των εκκρεμών συντάξεων; Και το γεγονός ότι παγίως από τη μεταπολίτευση και μετά, οι ψηφοφόροι δίνουν στο κόμμα της κυβέρνησης μια δεύτερη ευκαιρία; Ναι, ακόμα και αν υπολογίσουμε και τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη -γιατί το αποτέλεσμα της κάλπης είναι μια βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μια μεγάλη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη- η απάντηση στο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη τέτοια μεγάλη ήττα δεν είναι αυτονόητη.
Πιθανώς η απάντηση να βρίσκεται στο γεγονός ότι από το 2019 και μετά -από τη λήξη δηλαδή των μνημονίων και μετά- η Ελλάδα βρίσκεται σε “άλλη πίστα”, η εποχή της κρίσης είναι παρελθόν που κανείς δεν θέλει να θυμάται και το αίτημα του κόσμου δεν είναι η ανατροπή, αλλά η κανονικότητα. Και ίσως η απάντηση στο γιατί μια τέτοια οδυνηρή ήττα, να βρίσκεται στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί στη νέα αυτή εποχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε το know how για να πολιτευθεί σε συνθήκες οικονομικής προόδου και σχετικής ευημερίας. Στο DNA του κόμματος είναι η σύγκρουση και η ανατροπή. Αυτό ξέρει, αυτό κάνει.
Με άλλα λόγια, δεν είναι η προσέλκυση επενδύσεων, αλλά οι κρατικοποιήσεις. Δεν είναι η μείωση των φόρων, αλλά οι προσλήψεις στο δημόσιο.
Και αν αυτή είναι η ερμηνεία, η προοπτική του κόμματος φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη. Αν αυτή είναι η ερμηνεία, επιβεβαιώνει όσους θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ προϊόν της κρίσης, που θα φθίνει και που σταδιακά θα επιστρέψει στα μικρά ποσοστά που είχε η ριζοσπαστική αριστερά προ της χρεοκοπίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φρόντισε είτε γιατί δεν ήθελε, είτε γιατί δεν μπορούσε και δεν ήξερε, να προσαρμόσει το κόμμα του στη νέα εποχή. Και τώρα υφίσταται τις συνέπειες. Θα μπορέσει να σταθεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;
Αλλαγή ηγεσίας πριν από τις επόμενες κάλπες φυσικά δεν συζητείται. Τυχόν βελτίωση των ποσοστών του κόμματος στις επόμενες εκλογές θα του δώσει ανάσα και περιθώριο κάποιων κινήσεων. Αλλά όλα θα είναι διαφορετικά πλέον. Ακόμα και αν θελήσει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, ακόμα και αν επιδιώξει την αναβάπτισή του μέσα από εκλογές από τη βάση και εκλεγεί ξανά πρόεδρος του κόμματος, θα είναι ένας ανίσχυρος πρόεδρος με ημερομηνία λήξης. Και κυρίως δεν θα έχει το πολιτικό βάρος για να προχωρήσει στις αλλαγές στο κόμμα, που θα του επιτρέψουν να αναστρέψει την πορεία φθοράς που έχει ξεκινήσει και δεν φαίνεται καθόλου εύκολο να ανατραπεί.
About Post Author
