Πέτρα, Ψαλίδι, Χαρτί…

Για να ξυπνήσει η φαντασία, πρέπει να σηκωθούν από το λήθαργο οι μνήμες, εκείνες οι ξεχασμένες και θαμμένες με φροντίδα.

Η μηχανή του χρόνου, με πήγε πίσω στο 1977, σε μια Χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή και σε ένα παιδικό σκετς που ήμουν…πρωταγωνίστρια.
-Εσύ, θα κάνεις τον Άγιο Βασίλη και θα μοιράσεις τα δώρα στους συμμαθητές σου, μου είχε αναθέσει η Βάσω, η δασκάλα.
Στο παιδικό μου μυαλό, η μορφή του Άγιου Βασίλη φάνταζε επιβλητική, με μπάσα φωνή, παραπανίσια κιλά, βροντερό γέλιο και βαριά περπατησιά
Πώς ήταν δυνατόν, ένα 7χρονο κοριτσάκι να υποδυθεί αυτό το ρόλο, όταν υπήρχαν αρκετοί συμμαθητές, που θα τους ταίριαζε γάντι;
Η στολή ετοιμάστηκε, ο σάκος με τα άδεια πακέτα γέμισε και η φωνή μου μεταμορφώθηκε σε κάτι απροσδιόριστα μπάσο, μεταξύ φαρυγγίτιδας και λαρυγγίτιδας.
Το πρόβλημα ήταν η γενειάδα. Μισό πακέτο βαμβάκι κολλήθηκε στα μάγουλα μου με σελοτέιπ.
Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Η αίθουσα Τελετών του σχολείου ήταν κατάμεστη…και το αη Βασίλη βουτηγμένο στην αγωνία.
Με βαριά φωνή και πόδια που έτρεμαν, βγήκα στη σκηνή. Ο σάκος μου φαινόταν ασήκωτος, το βαμβάκι στα μάγουλα μου έφερνε φαγούρα και γαργαλητό κι ο αντρικός ρόλος πονούσε το σώμα μου.
‘Είμαι ο Αη Βασίλης και μοιράζω δώρα στα παιδιά, με αγάπη και χαρά…η λευκή μου γενειάδα φέρνει χιόνια και…..”
Σ εκείνο το σημείο, άρχισε να ξεκολλάει η γενειάδα, προκαλώντας τη χαρά και το γέλιο στους θεατές, που κρατούσαν την κοιλιά τους. Η ματιά μου καρφώθηκε στην Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, που γελούσε τόσο τρανταχτά, αφήνοντας τη γαϊδουρινή της οδοντοστοιχία να φανεί σε κοινή θέα.
Μάταια πάσχιζα να συγκρατήσω κάτι. Τα δάκρυα, τα ψεύτικα μούσια ή την κυρα δασκάλα που με μάλωσε, γιατί δεν της έκανα τα γούστα;
Μετά από χρόνια, κατάλαβα ότι αυτό ήταν ένα κομματάκι από το παζλ της κακοποίησης που είχε υποστεί όλη η τάξη.
Κατάλαβα επίσης, ότι η αγάπη μου για το θέατρο έγινε ένας ανθισμένος κήπος συναισθημάτων και αλήθειας. Όσο για τη φωνή μου, μπορεί να μεταμορφώνεται στις ανάγκες του κάθε ρόλου, σ αυτό το μυστήριο που λέγεται ζωή.
της Τζούλια Καραμολέγκου

About Post Author

+ There are no comments

Add yours