Συγκλονίζει ο Πυριόχος για τον Χατζηκουτσέλη: «Πάει κι αυτό. Με λίγο χώμα και κάτι λόγια στον αέρα»

Πάει κι αυτό. Με λίγο χώμα και κάτι λόγια στον αέρα. Όλο και πιο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοι. Εγώ στο νησί αποκλεισμένος. Έξω κάνει καλοκαίρι. Σαν εκείνα όταν πηγαίναμε στον Άγιο Νικόλα για μπάνιο με τον Πάνο και την Ιφιγένεια. Ανεβαινες στο παπάκι και μύριζε ψησταριά. ” Δεξιά η εξάτμιση από αριστερά εσύ” Με ένα μόνιμο κάψιμο πάνω από τον αστράγαλο.Μεχρι ρεπερτόριο άλλαζες. Από το “Πάολα Πάολα δεν σας ξέρω πάρα τόσο λίγο” στο ” Ψησου Ψησου στο παπί μου” και ” Ψήνομαι ψήνομαι ρίξε κι άλλο Γκάζι δεξιά” Α ρε Πάνο. Προσπαθώ να θυμάμαι μόνο τα γέλια μας. Ένα χειμώνα είχαμε παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη. ” Που πάνε τα αγόρια;” ρώτησε η Μάρθα. ” Θα πάω τον μικρό σ ένα σκυλαδικο πλατεία Βαρδάρη. Σκυλαδικο μασιφ”.” Ποιοι τραγουδάνε”; ξαναρωτησε η Μάρθα. ” Η Τσι Ου Αουα , η Πεκι Νουα ,ο Ντο Μπερμαν και η Λύκο Σκύλου πολύ φίλη μου” Δεν έχω τρομάξει περισσότερο στη ζωή μου. Σαν προαυλισμος σε φυλακή έμοιαζε. ” Στο μπαρ θα καθησουμε” διεταξες. Πριν καθησουμε ήρθαν τα κορίτσια. Παρήγγειλες κλασσικά ένα μπουκάλι Γιάννη Βάδην και γω από ευγένεια παρακολουθούσα τη φίλη σου στο πάλκο η οποία δολοφονούσε τις νότες. Και ξαφνικά ακούω να μιλάς στα κορίτσια για την Σάρα Μπερνάρ. ” Πολύ μεγάλη ηθοποιός αλλά και μεγάλη πουτανα. Να σκεφτείτε για αυτήν βγήκε το Μπερνάρ Μπερνάρ η μέλισσα. Γιατί πετούσε σαν μελισσουλα από πελάτη σε πελάτη. Και κάτι αγράμματοι Έλληνες το έκαναν παιδικό τραγουδάκι. ” Περνά περνά η μέλισσα” Μπερδεψανε το Μπερνάρ με το περνά . Σε όλα συμφώνησαν τα κορίτσια. Η μία το πήγε παρακατω. Λες για αυτό να έγινα πουτανα; Όλο περνά περνά η μέλισσα ήμουνα μικρή. Μετά από ώρες ζήτησες λογαριασμό. “Κερασμενα από τα κοριτσια ” είπε ο μπάρμαν με ένα ύφος ” τι λέω ο άνθρωπος”. Το άλλο μεσημέρι στο ξενοδοχείο περίμενε η Μάρθα. “Λοιπόν τι έκαναν τα αγόρια χθες;” ” Κονσομασιον . Τα γδυσαμε τα κορίτσια” . Τι να κάνω ρε Πάνο. Καλά που έχω χιλιάδες τέτοιες στιγμές να θυμάμαι. Εσύ τώρα μια χαρά. Πίνεις καπνίζεις ελεύθερα. Ξαναβρηκες τ αδέλφια σου, φιλιά στην Ρούλα να δώσεις , φαντάζομαι θα ερθουν και οι φίλοι σου, κάποια στιγμή θα έρθω και γω. Ούτε να περάσει από το μυαλό σου ότι θα ξεκινήσεις να γράφεις χωρίς εμένα. Απόλαυσε την ελευθερία σου. Εμείς εδώ….καραντινα