Ανήλικοι που ζουν σε ιδρύματα, θα γίνουν θυσία στο βωμό του ιδιωτικού κέρδους

Του Κρικόρ Τσακιτζιάν

Σύγχρονα σκλαβοπάζαρα ανηλίκων εμπνεύστηκαν να φτιάξουν στο Υπουργείο Εργασίας. Έκαναν συμφωνίες με οικονομικούς κλάδους υψηλής έντασης, όπως αποκαλούν τον τουριστικό κλάδο και άλλους παρεμφερείς κλάδους και τους προωθούν ανήλικους εφήβους χαμηλού κόστους.

Παιδιά 16 ετών, που ζουν σε ιδρύματα, τα οδηγούν να εργάζονται στον κλάδο του τουρισμού με προγράμματα μαθητείας “μερικής απασχόλησης”, δηλαδή με 250 ευρώ το μήνα. Με λίγα λόγια, στον κλάδο που είναι πρωταθλητής στη μαύρη και αδήλωτη εργασία επί σειρά ετών, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, το υπουργείο τους προσφέρει “φρέσκο κρέας”.

Η δικαιολογία είναι ότι τα παιδιά αυτά, πρέπει να μπουν στην αγορά εργασίας και να αποϊδρυματοποιηθούν. Το ερώτημα είναι γιατί να μη σπουδάσουν, όπως θα έκαναν οι αρμόδιοι του υπουργείου για τα δικά τους παιδιά ή μήπως οι αξιωματούχοι του υπουργείου εργασίας θα έστελναν τα δικά τους παιδιά να δουλέψουν μόνο για τα ναύλα τους στα ξενοδοχεία;

Ποιά είναι η μέριμνα της πολιτείας για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά που ζουν στα ιδρύματα; Μήπως να μάθουν να δουλεύουν τζάμπα για τους επιτήδειους, που χρόνια τώρα στο χώρο του τουρισμού ζητούν φτηνά και ανασφάλιστα εργατικά χέρια ή εργαζόμενους χωρίς ωράρια, οι οποίοι να δουλεύουν ασταμάτητα, εφτά μέρες την εβδομάδα χωρίς ρεπό για όσο χρόνο διαρκεί η τουριστική σεζόν και οι υπερωρίες και αργίες να τους δοθούν μετά το πέρας της σεζόν, σε ρεπό;

Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για μεσαιωνικές καταστάσεις που προωθεί η κυβέρνηση και το υπουργείο εργασίας, με συνθήκες σκλαβοπάζαρου για παιδιά ανυπεράσπιστα που ζουν και μεγαλώνουν στα ιδρύματα της χώρας όπου θα έπρεπε να χαίρουν ιδιαίτερης φροντίδας και όχι πώς να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από διάφορους επαγγελματικούς κλάδους που αναζητούν φτηνά, έως τζάμπα εργατικά χέρια.

Τώρα όσο για την πρόφαση που χρησιμοποιούν ώστε να καταπιούμε ασχολίαστο το μύθευμα περί αποϊδρυματοποίησης των ανηλίκων, είναι λόγια που τα ακούμε εκ του περισσού.