Η ιστορία του ''Electricity'' των Orchestral Manoeuvres In The Dark

του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη

Το «Electricity» περιλαμβάνεται στον δίσκο «Orchestral Manoeuvres In The Dark», που κυκλοφόρησε το 1980.

Οι Orchestral Manoeuvres In The Dark (OMD) σχηματίστηκαν το 1978 στο Meols της Αγγλίας, 15 χλμ. περίπου από το Λίβερπουλ, από τους Andy McCluskey και Paul Humphreys. Οι δυο τους γνωρίζονταν ήδη από το δημοτικό σχολείο και είχανε γίνει φίλοι. Στην εφηβική τους ηλικία, ο McCluskey αγόραζε δίσκους εισαγόμενους από τη Γερμανία και ο Humphrey, που ασχολούταν με τα ηλεκτρονικά, έφτιαξε ένα στερεοφωνικό ώστε ν’ ακούνε οι δυο τους τραγούδια από τα ανερχόμενα τότε συγκροτήματα ηλεκτρονικής μουσικής.

Andy McCluskey: Σκεφτήκαμε ότι μπορούσαμε να το κάνουμε κι αυτό. Αλλά το μόνο που είχαμε ήταν το μπάσο μου και ο Paul δεν είχε τίποτα, οπότε άρχισε να φτιάχνει περίεργες μηχανές από την πλακέτα κυκλώματος του ραδιοφώνου της θείας του.

Ένα από τα μηχανήματα που κατασκεύαζε ο Humphreys έγινε το πρώτο τους synthesizer και το χρησιμοποίησαν για να γράψουν μία μελωδία από την οποία προέκυψε το «Electricity».

Andy McCluskey: Έγινε σ’ αυτό το φτηνό όργανο κι έτσι ξεκίνησαν όλα, μ’ αυτό ακριβώς το τραγούδι.

Το «Electricity» είναι ένα ακαταμάχητο και πρωτοποριακό new wave/synth-electropop τραγούδι και, παραδόξως, το πρώτο που έγραψαν μαζί οι Andy McCluskey και Paul Humphreys, το 1975, όταν ήταν ακόμα 16 ετών.

Απέχοντας από την εξύμνηση της δύναμης των πηγών ενέργειας, οι στίχοι αναφέρονται στην σπάταλη χρήση των ενεργειακών πόρων από την κοινωνία και την έλλειψη ανάπτυξης εναλλακτικών πηγών. Στο πρώτο κουπλέ ο τραγουδιστής αναφέρει διάφορους τύπους ενέργειας, όπως την πυρηνική ενέργεια, τα καύσιμα από άνθρακα και την υδροηλεκτρική ενέργεια. Στο δεύτερο και τελευταίο κουπλέ, επισημαίνει ότι τα ορυκτά καύσιμα είναι περιορισμένα, καθώς η γη έχει μόνο μια πεπερασμένη ποσότητα από αυτά, και συνεπώς το μέλλον ανήκει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας χωρίς περιβαλλοντική εξάντληση, όπως η ηλιακή ενέργεια.

Εμπνευσμένο από το «Radioactivity» (1975) των Kraftwerk, το «Electricity» περιγράφτηκε από τον McCluskey, ως μια πιο γρήγορη, πιο πανκ εκδοχή του «Radioactivity», με ρεφρέν. Το κομμάτι περιλαμβάνει ένα μελωδικό break με synthesizer αντί για ένα τραγουδημένο ρεφρέν.

Andy McCluskey (περιοδικό Mojo, Νοέμβριος 2009): Είμαι σίγουρος ότι ήταν η επιρροή των Kraftwerk πίσω από την κλίση μας να γράφουμε τραγούδια αγάπης για άψυχα αντικείμενα: αεροπλάνα, τηλεφωνικούς θαλάμους, διυλιστήρια πετρελαίου… Γράψαμε το «Electricity» όταν ήμασταν 16, τη χρονιά που ακούσαμε το «Radioactivity», και εκ των υστέρων ήταν αρκετά ακατέργαστο και καινούργιο. Θυμάμαι πολλά χρόνια αργότερα, όταν πήγα στο Ντίσελντορφ, που με καλέσανε στο διαμέρισμα του Wolfgang Flür κι ήταν εκεί κι ο Karl Bartos [αμφότεροι μέλη των Kraftwerk] και ο Emil Schulz, ο οποίος είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια των Kraftwerk. Έτυχε να παρατηρήσω στον τοίχο τον χρυσό δίσκο τους για το «Radioactivity», που ήταν τεράστια επιτυχία στη Γαλλία, και είπα:

– Ω, το Radioactivity, το αγαπημένο μου τραγούδι των Kraftwerk! Γνωρίζετε ότι το «Electricity» ήταν η δική μας πιο γρήγορη εκδοχή του «Radioactivity»;

Και ο Wolfgang και ο Karl είπανε:

– Ω, ναι! Το ξέρουμε!

Γιατί, όμως, αυτό το έντονο ενδιαφέρον για τον ηλεκτρισμό;

Andy McCluskey: Ο Paul (Humphreys) σπούδασε ηλεκτρονικά και πιθανότατα θα ήταν μηχανικός αν το συγκρότημα δεν είχε αλλάξει τη ζωή του. Δεν έχει συμβεί κανένα ατύχημα μέχρι τώρα. Αλλά ακόμα υπάρχει χρόνος.

Στις αρχές του 1978, δηλαδή τρία χρόνια αφότου έγραψαν το τραγούδι, οι McCluskey και Humphreys ηχογράφησαν για πρώτη φορά το «Electricity» στο σπιτικό στούντιο ενός φίλου τους, τότε που ήταν μέλη του πολυμελούς συγκροτήματος Id, με μακριά μαλλιά και παντελόνια καμπάνα. Από τις στάχτες των Id αναδύθηκαν οι Orchestral Manoeuvres In The Dark. Μετά την πρώτη συναυλία των OMD, τον Οκτώβριο του 1978, ανοίγοντας για τους Joy Division στο Eric’s Club στο Λίβερπουλ, ο McCluskey είχε την ιδέα να στείλει ένα demo του τραγουδιού στον ιδρυτή της διαβόητης Factory Records, Tony Wilson. Αργότερα έμαθαν ότι το τραγούδι δεν έκανε εντύπωση στον Wilson, αλλά η σύζυγός του, Lindsay Reade, άκουσε το demo να παίζει στο αυτοκίνητο του συζύγου της και του είπε να υπογράψει με το συγκρότημα. Έτσι το αφεντικό της Factory, πηγαίνοντας κάπως ενάντια στο ένστικτό του, έδωσε τελικά το πράσινο φως.

Andy McCluskey (συνέντευξη στο Postwave): Η πρώτη μας συναυλία ήταν ένα support στους Joy Division στο Eric’s Club στο Λίβερπουλ, και μετά μας πρόσφεραν ένα live gig στο The Factory Club του Μάντσεστερ, που θα ήταν μόλις η δεύτερη. Υπήρχε μια ανταποδοτική σχέση ανάμεσα στα δύο clubs και γινόντουσαν τέτοιες ανταλλαγές. Σε εκείνη τη συναυλία γνωρίσαμε τον Tony Wilson και του στείλαμε ένα demo tape μερικές βδομάδες μετά, ουσιαστικά γιατί θέλαμε να μας συμπεριλάβει στην εκπομπή που είχε στην τηλεόραση. Την επόμενη φορά που συναντήσαμε τον Tony Wilson, μας είπε ότι είμαστε το «μέλλον της pop μουσικής» και προσφέρθηκε να κυκλοφορήσει έναν δίσκο. Του απαντήσαμε:

– Άντε γαμήσου, είμαστε experimental. Αλλά αν θες να βγάλεις το δίσκο μας, πολύ ευχαρίστως!

Βέβαια αρκετά αργότερα ανακάλυψα πως αρχικά δεν του άρεσε η κασέτα μας και ουσιαστικά τον έπεισαν η γυναίκα του και ο Peter Saville ότι έκανε λάθος. Ο Tony είχε έναν θαυμαστό τρόπο να ξαναγράφει την ιστορία, ακόμα και την στιγμή που αυτή συνέβαινε.

Η ηχογράφηση έγινε στα Cargo Studios, στο Rochdale, με παραγωγό τον Martin Hannett. Οι Andy McCluskey και Paul Humphreys τραγουδούν μαζί τις βασικές φωνές του κομματιού, με τον πρώτο να παίζει επίσης μπάσο και τον δεύτερο στα keyboards. Η μίξη έγινε από τον Martin Hannett στα Strawberry Studios στο Μάντσεστερ.

Andy McCluskey: Δεν είχαμε γκρανκάσα στο «Electricity» και χρησιμοποιήσαμε έναν αποσυντονισμένο μπάσο ήχο στο άθλιο Korg μας. Και ο Martin θεώρησε ότι ακουγόταν φρικτό κι έτσι το πέρασε απ’ αυτό τον 32κάναλο παραμετρικό ισοσταθμιστή και είπαμε «αυτό είναι υπερβολή, έτσι δεν είναι;».

Πιστεύοντας ότι ο Hannett ήταν υπερβολικός στην παραγωγή του, οι OMD ηχογράφησαν νέες εκδοχές με παραγωγούς τους ίδιους και τον μάνατζερ Paul Collister, χρησιμοποιώντας μία 4κάναλη κονσόλα Winston. Η ηχογράφηση έγινε στο γκαράζ του Collister, που βαπτίστηκε Henry’s Studio, στο West Kirby του Λίβερπουλ.

Η εκδοχή του άλμπουμ διαφέρει από τις προηγούμενες και χρησιμοποιήθηκε για την τρίτη και τελευταία κυκλοφορία του single. Αυτή η εκδοχή είναι remix της αρχικής εκδοχής του Martin Hannett και είναι και η πιο γνωστή του τραγουδιού. Σε κάθε περίπτωση και δεδομένου ότι ο εστιακός ήχος των OMD είναι ηλεκτρονικός και συνθετικός, φαίνεται λίγο ειρωνικό το μήνυμα των στίχων.

Electricity (Orchestral Manoeuvres in the Dark song) - Wikipedia

Το «Electricity» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε single στις 21 Μαΐου 1979 και ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησαν οι OMD και μία από τις πρώτες κυκλοφορίες της Factory Records. Πρόκειται για μία από τις ηχογραφήσεις που έκαναν οι OMD στο Λίβερπουλ (version II) καθώς η παραγωγή που έκανε ο Martin Hannett (version I) απορρίφθηκε από το συγκρότημα.

Andy McCluskey: [Ο Martin] έκανε μια εκδοχή του, αλλά το όραμά του για το τραγούδι δεν λειτούργησε. Έκανε το «Electricity», έκανε και το «Almost» στη β’ πλευρά. Πήρε το «Almost» από ένα ζωηρό τραγουδάκι μ’ ένα πηδηχτό οργανικό riff και το μεταμόρφωσε σ’ ένα στροβιλιζόμενο μελαγχολικό υδάτινο τοπίο. Και λειτούργησε. Μου πήρε περίπου ένα μήνα για να το χωνέψω, καθώς στην αρχή το μισούσα. Ωστόσο, προσπάθησε να κάνει το ίδιο με το «Electricity» και δεν λειτούργησε σαν ένα στροβιλιζόμενο μελαγχολικό υδάτινο τοπίο, λειτούργησε ως ένα χορευτικό pop τραγούδι.

Το single κυκλοφόρησε από τη Factory Records σε 5.000 αντίτυπα μ’ ένα απίστευτα κομψό μαύρο εξώφυλλο και μαύρα γράμματα. Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον σχεδιαστή της Factory, Peter Saville. Το συγκρότημα και ο Saville συναντήθηκαν σε μία παμπ του Rochdale και αντάλλαξαν ιδέες. Ο Saville τούς είπε για ένα βιβλίο που είχε δει με πρωτοποριακές μουσικές παρτιτούρες και ο Andy McCluskey είπε ότι μερικές φορές κατέγραφε τις μελωδίες που συνέθετε με παρόμοιο στενογραφικό τρόπο. Άλλωστε, καθώς οι OMD δεν μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν μουσική, υιοθέτησαν ένα είδος σημειολογίας με μία σειρά από σύμβολα που το καθένα αντιπροσώπευε διαφορετικά όργανα. Αυτό οδήγησε στην ιδέα με τα ασυνήθιστα γραφικά που εμφανίζονται στο εξώφυλλο. Ο Saville πρότεινε να χρησιμοποιηθεί θερμογραφική εκτύπωση με γυαλιστερό μαύρο μελάνι πάνω σε μαύρο χαρτί. Η θερμογραφική εκτύπωση επιλεγόταν συνήθως για κομψές επαγγελματικές κάρτες, αλλά η εκτύπωση μαύρου σε μαύρο ήταν ακόμα πιο ασυνήθιστη. Ούτε οι OMD ούτε ο Tony Wilson της Factory πίστευαν ότι θα μπορούσε να γίνει, αλλά ο Saville έπεισε έναν τυπογράφο (John Roberts and Sons Printers, Chapel Street, Salford) να κάνει τη δουλειά. Η εκτύπωση στέφθηκε με επιτυχία, αλλά ο χώρος πήρε φωτιά τρεις φορές. Ο τυπογράφος απελπίστηκε και ζήτησε να σταματήσει η παραγωγή στα 5.000 εξώφυλλα κι έτσι ο επιδιωκόμενος αριθμός τυπώσεων έμεινε ημιτελής, παρόλο που δεν ήταν επιλογή της δισκογραφικής η περιορισμένη έκδοση του single.

Tony Wilson: Η ιδέα του Peter γι’ αυτό το εξώφυλλο προήλθε από μία θερμογραφική μηχανή που ήταν τότε εγκατεστημένη στο τμήμα Πολυγραφικών του Μάντσεστερ. Ο Peter ήθελε να πειραματιστεί χρησιμοποιώντας το ίδιο έγχρωμο θερμικό μελάνι. Αρχικά πρότεινε την ιδέα του εξώφυλλου στους A Certain Ratio στο μπαρ του Royal Exchange Theatre στο Μάντσεστερ κι αυτά τα αλαζονικά μπασταρδάκια τού είπαν να πάει να χαθεί. Αντιθέτως, έδωσε την ιδέα στους OMD, έγινε ο τακτικός σχεδιαστής τους και τα επόμενα χρόνια κέρδισε αμέτρητα βραβεία για τη δουλειά του μαζί τους.

Στο single το «Electricity» ακούγεται σαν ένα απλό synth-pop στην πιο ακαταμάχητη μορφή του, με τις κυκλωτικές μελωδικές του γραμμές να προέρχονται από ένα μπάσο κι ένα ηλεκτρικό keyboard, όμως ήταν διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο είχε ηχογραφηθεί στο παρελθόν.

Ο DJ John Peel έπαιζε τακτικά το «Electricity» στη βραδινή ραδιοφωνική του εκπομπή, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα ο βρετανικός μουσικός τύπος ν’ ασχοληθεί με το τραγούδι. Το New Musical Express το ανέφερε ως «το καλύτερο παράδειγμα της Factory Records μέχρι σήμερα -εξαιρετικό, μελωδικό, synthesizer pop». Η αυστραλέζικη εφημερίδα Canberra Times το περιέγραψε ως «super pop song». Αντίθετα, η βρετανική μουσική εφημερίδα Sounds άσκησε αρνητική κριτική, στην οποία παρατήρησε: «Αν ο Mike Oldfield ήταν 10 χρόνια νεότερος και θαυμαστής των Tubeway Army [σ.σ. λονδρέζικο συγκρότημα που το 1979 ανέβηκε στο No 1 με το τραγούδι «Are Friends Electric?»], έτσι θα ακουγόταν. Αλήθεια, ποιος θέλει ν’ ακούσει μια παρέα απ’ το Λίβερπουλ να γκρινιάζει για τον ηλεκτρισμό;». Αργότερα η εφημερίδα χαρακτήρισε την «λιγότερο από γενναιόδωρη» εκτίμησή της ως «λάθος» και έγραψε ότι ο ήχος των OMD «απαιτεί την προσοχή σας» επαινώντας το single.

Paul Humphreys: Χρωστάμε όλη την καριέρα μας στη Lindsay. Ο ενθουσιασμός του Tony [Wilson] ήταν τόσο μεταδοτικός και συναρπαστικός και προφανώς η Factory είχε μια εκπληκτική καλλιτεχνική ευαισθησία. Ο Peter Saville έκανε την υπέρβαση στο τι θα μπορούσε να κάνει η τέχνη στα εξώφυλλα, από την αρχή κιόλας με το μαύρο στο μαύρο εξώφυλλο για το «Electricity». Ο Tony μάς είπε:

– Εσείς είστε το μέλλον της pop μουσικής κι εμείς είμαστε πολύ μικροί για να σας χειριστούμε. Πηγαίνετε, λοιπόν, και γίνετε ένα πετυχημένο συγκρότημα.

Η απάντησή μας ήταν:

– Άντε γαμήσου, Tony, δεν είμαστε το μέλλον της pop! Είμαστε ένα καλλιτεχνικό συγκρότημα!

Είχαμε κι οι δύο δίκιο. Ήμασταν ένα pop συγκρότημα καθώς και καλλιτεχνικό συγκρότημα, αλλά μόνο ο Tony αναγνώρισε την pop πλευρά μας εκείνη την εποχή.

Χάρη στην συναρπαστική εισαγωγή του keyboard, το τραγούδι βρήκε απήχηση στα νυχτερινά clubs, γεγονός που τράβηξε την προσοχή της δισκογραφικής εταιρείας Virgin και οδήγησε τους OMD σε μία δισκογραφική συμφωνία με την DinDisc, θυγατρική της Virgin, για την κυκλοφορία επτά δίσκων, με αμοιβή άνω των 250.000 λιρών.

Andy McCluskey (συνέντευξη στο Popaganda): Όταν υπογράψαμε στη Factory, ο Tony Wilson είπε από την πρώτη στιγμή ότι αν και το label ήταν πολύ μικρό, ένιωθε ότι μας άξιζε να πουλήσουμε εκατομμύρια δίσκους και να βγούμε στο Top Of The Pops. Του λέγαμε:

– Ναι, ναι, ό,τι πεις, άσε μας ήσυχους.

Όμως επέμενε:

– Θα χρησιμοποιήσουμε το «Electricity» σαν demo για να κλείσετε συμβόλαιο με μεγάλη εταιρία.

Όντως έτσι έγινε. Το «Electricity» αρχικά κυκλοφόρησε από τη Factory αλλά μετά έφτασε στα χέρια της Carol Wilson, που είχε την DinDisc Records, που μας είπε ότι το λάτρεψε και ρώτησε αν έχουμε κι άλλα τραγούδια. Τελικά ήρθε στο Λίβερπουλ να μας δει στο δωμάτιο του Paul να παίζουμε μόνο για εκείνη όλα μας τα τραγούδια. Εφτά ολόκληρα τραγούδια παρακαλώ! Λίγο αργότερα παίζαμε στο Blackpool με τους Joy Division και τους A Certain Ratio. Μας είπε:

– Θα έρθω να σας δω. Θα σταματήσω πηγαίνοντας με την οικογένειά μου στη Σκωτία το Σαββατοκύριακο.

Όταν όμως έφτασε, εμείς είχαμε ήδη τελειώσει και φορτώναμε τον εξοπλισμό στο βαν. Είπε:

– Συγνώμη παιδιά, αλλά πάρτε αυτόν τον φάκελο και ρίξτε του μια ματιά όταν γυρίσετε σπίτι.

Τελειώνει λοιπόν το live των Joy Division, μπαίνουμε στο βαν για να φύγουμε, ανοίγω χωρίς να έχω ιδέα τι μας περιμένει τον φάκελο και διαβάζω ότι μας προσφέρουν μία συμφωνία για 7 δίσκους! Δεν έχω ιδέα πως καταφέραμε να κρατήσουμε το βαν στο δρόμο. Όταν λοιπόν μας έδωσε μια μεγάλη προκαταβολή, εμείς το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν ότι κανένας δεν θα αγόραζε τη μουσική μας, ακόμη και οι φίλοι μάς έλεγαν ότι ήταν σκατά. Πήραμε τα λεφτά και φτιάξαμε το δικό μας στούντιο, γιατί σκεφτόμασταν ότι κανένας δεν θα αγόραζε τον δίσκο και η εταιρία θα ακύρωνε το συμβόλαιο. Τουλάχιστον θέλαμε να μας μείνει κάτι από όλη αυτή την ιστορία. Προετοιμαζόμασταν για την αποτυχία. Αλλά δεν αποτύχαμε.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1979, το «Electricity» κυκλοφόρησε για δεύτερη φορά σε single, αυτή τη φορά από την DinDisc, ώστε να συμπέσει με την υπογραφή του συγκροτήματος. Το αυθεντικό θερμογραφικό εξώφυλλο αντικαταστάθηκε από ένα τυπικό εξώφυλλο, με λευκά γράμματα σε μαύρο φόντο και με λεπτομέρειες από το στούντιο στο οπισθόφυλλο. Αυτό το single περιλάμβανε την πρώτη εκδοχή (version I) του τραγουδιού, δηλαδή αυτή που ηχογραφήθηκε στο Rochdale με παραγωγό τον Martin Hannett, ο οποίος αναφέρεται με το ψευδώνυμο Martin Zero, ενώ ο Paul Collister αναφέρεται ως Chester Valentino, όνομα εμπνευσμένο από το νυχτερινό club Valentino’s στο Chester.

Το single δεν βρήκε εμπορική απήχηση. Με το δίδυμο των OMD να μην μένει ιδιαίτερα ικανοποιημένο με το τραγούδι, στις 22 Φεβρουαρίου 1980 οι OMD κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, «Orchestral Manoeuvres In The Dark», όπου συμπεριέλαβαν την τρίτη και πιο γνωστή εκδοχή (version III) του «Electricity», που είναι πιο χαρούμενη και πιο πλούσια από τις προηγούμενες. Στις 31 Μαρτίου 1980, αυτή η εκδοχή κυκλοφόρησε σε single χωρίς τα πληροφοριακά στοιχεία στο οπισθόφυλλο. Με την τρίτη αυτή προσπάθεια, το τραγούδι έφτασε στο No 99 του Ηνωμένου Βασιλείου και είναι αυτή η εκδοχή με την οποία είναι πιο εξοικειωμένο το κοινό.

Την ίδια χρονιά, ο Mike Howlett έκανε μία νέα μίξη -την τέταρτη- του τραγουδιού. Αυτή η εκδοχή ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια που το συγκρότημα ετοίμαζε τον δίσκο «Organisation» και αποφάσισε να επεκτείνει το οργανικό τμήμα στη μέση του τραγουδιού.

Το «Electricity» συμπεριλήφθηκε επιπλέον στα παρακάτω albums των OMD: «Best Of» (1988, η τρίτη εκδοχή), «The OMD Singles» (1998, η τρίτη εκδοχή) «Peel Sessions 1979-1983» (2000, η δεύτερη εκδοχή, δηλαδή αυτή που κυκλοφόρησε από τη Factory Records το 1979), «The Id» (2002, ηχογράφηση του 1978 όταν το συγκρότημα λεγόταν ακόμα Id), «Orchestral Manoeuvres In The Dark» (2003, επανέκδοση που περιλαμβάνει την τρίτη εκδοχή και ως bonus track την πρώτη ως Hannett/Cargo Studios Version), «Organisation» (2003, επανέκδοση που περιλαμβάνει ως bonus track την τέταρτη εκδοχή ως DinDisc 1980 Version) και «Messages: Greatest Hits» (2003, περιλαμβάνει την τρίτη εκδοχή και το μουσικό βίντεο του τραγουδιού). Ένα ριζοσπαστικό remix από τους Micronauts συμπεριλήφθηκε στη συλλογή «The OMD Remixes» (1998) και στο bonus disc της ειδικής έκδοσης «The OMD Singles» (μόνο στη Γαλλία).

Αν και ως single γνώρισε περιορισμένη εμπορική επιτυχία, κάθε εκδοχή έχει ανεξάρτητα τη δική της μοναδική μουσική γοητεία, με το single της Factory Records να είναι το πιο περιζήτητο λόγω της σπανιότητάς του. Η ίδια η ανακύκλωση του τραγουδιού προσθέτει περαιτέρω αξιοπιστία στο περιβαλλοντικό του θέμα.

Το «Electricity» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και αναγνωρίσιμα τραγούδια του συγκροτήματος και συνεχίζει να ακούγεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα, τόσο στο ραδιόφωνο όσο και στα clubs όλου του κόσμου. Ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού περιλαμβάνεται στο άλμπουμ και DVD «OMD Live: Architecture & Morality & More» (2008).

Paul Humphreys: Δεν έχουμε κάνει ποτέ συναυλία χωρίς να παίξουμε το «Electricity». Ποτέ. Συχνά είναι το τελευταίο encore. Όταν κάνουμε τις περιοδείες μας, κανένα τραγούδι δεν ξεσηκώνει περισσότερο.

Andy McCluskey (συνέντευξη στην Athens Voice): Η μουσική ήταν το χόμπι μας. Ετοιμαζόμουν να πάω στο Πανεπιστήμιο για να πάρω πτυχίο στις Τέχνες, ο Paul σπούδαζε ήδη για να γίνει ηλεκτρολόγος, και ουσιαστικά δημιουργήσαμε το συγκρότημα για να κάνουμε μία συναυλία. Αρέσαμε στους ιδιοκτήτες του κλαμπ στο Λίβερπουλ, μας έδωσαν άλλη μία εμφάνιση, στη συνέχεια συναντήσαμε τον Tony Wilson που ξεκινούσε τότε την Factory Records, του δώσαμε μία κασέτα και μας ζήτησε να κυκλοφορήσουμε το «Electricity» με την εταιρία του, οπότε μας συνέβησαν όλα αυτά τα απίθανα «ατυχήματα». Βγήκε το «Electricity» και μας εξασφάλισε μια συμφωνία με τη θυγατρική της Virgin, το «Enola Gay» ήταν το 4^ο single μας, και ήταν παγκόσμια επιτυχία, και όλα αυτά γύρω στα 20 μας, ήταν τρελό. Ήταν αγχωτικό γιατί δεν το περιμέναμε, δεν το θέλαμε, γιατί έπρεπε να αλλάξουμε ολοκληρωτικά και πραγματικά γρήγορα τις ζωές μας, όμως, προφανώς, ήταν απίθανο. Πιστεύω ότι αυτό έγινε γιατί δεν προσπαθήσαμε να είμαστε αστέρια της pop, απλώς φτιάχναμε τη μουσική μας και πειραματιζόμασταν επάνω σε όσα θέλαμε να κάνουμε, ίσως γι’ αυτό μας προέκυψε και ο ήχος που δεν έμοιαζε με την παραδοσιακή pop της δεκαετίας του 1970.

Το «Electricity» χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση των υποδημάτων Clarks (2002) και της Elpedison (2022). Ο Γερμανός συγγραφέας και μουσικός Rudi Esch περιέγραψε το «Electricity» ως «τραγούδι που ξεκίνησε ένα νέο κίνημα» και δανείστηκε τον τίτλο για το βιβλίο του, «Electri_City: The Düsseldorf School Of Electronic Music» (2016). Αναφορές για το «Electricity» υπάρχουν επίσης στο βιβλίο του Johnny Waller «Orchestral Manoeuvres In The Dark: An Official Biography» (1987), στο «In The Pleasure Groove: Love, Death & Duran Duran» (2012) του John Taylor, στο «Ministry: The Lost Gospels According To Al Jourgensen» (2013) των Alain Jourgensen και Jon Wiederhorn και στο «OMD – Pretending To See The Future» (2019) του Richard Houghton.

Τον Μάιο του 1980, οι αναγνώστες του βρετανικού μουσικού περιοδικού ZigZag το ψήφισαν ως ένα από τα 20 καλύτερα singles της προηγούμενης χρονιάς.

Οι πρώτες κυκλοφορίες των OMD, όπως το «Electricity» και το «Messages», αναμφίβολα προηγήθηκαν κατά αρκετά χρόνια ολόκληρου του νεορομαντικού κινήματος, συνδυάζοντας τη μονοηλεκτρική δραματουργία των Kraftwerk με μία post-punk νοοτροπία. Αναγνωρισμένο ως ένα από τα πιο επιδραστικά τραγούδια της εποχής του, το «Electricity» έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην άνοδο της synth-pop στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει αποσπάσει επαίνους από μουσικοκριτικούς και καλλιτέχνες. Το AllMusic περιέγραψε το τραγούδι ως «καθαρά στο πνεύμα των καιρών, μια γιορτή του αρχικού σταδίου της βασιλείας της synthpop, με γρήγορα beats και ακόμη πιο γρήγορο τραγούδισμα».

Το New Musical Express το αναγνώρισε ως «κλασικό» και «ένα από τα πιο επιδραστικά singles της μετά-punk εποχής». Η βρετανική εφημερίδα Guardian έγραψε ότι το τραγούδι «ήταν πρωτοπόρο μιας νέας ηλεκτρονικής pop» ενώ το Digital Trends είπε ότι «γενικά αναγνωρίζεται ως το πρωτοποριακό synth-pop που αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς πρώιμους ηλεκτρονικούς καλλιτέχνες». Το βρετανικό περιοδικό Classic Pop αποκάλεσε το κομμάτι «πρωτοποριακό» και το κατέταξε στα 40 καλύτερα νεορομαντικά τραγούδια, ενώ το Radio X το συμπεριέλαβε στα 20 καλύτερα singles που κυκλοφόρησε η Factory Records. Το Q υποστήριξε ότι το «The Kids Aren’t Alright» (1998) των Offspring «δανείζεται πολύ» από το «Electricity». Το «Electricity» έχει επαινεθεί και από άλλους μουσικούς.

Andy McCluskey: Οι Depeche Mode τα λένε έξω από τα δόντια. Μας είπαν ότι άκουσαν το «Electricity» σ’ ένα κλαμπ στο Basildon και βγήκαν έξω και αμέσως μετά αγόρασαν μερικά synthesizers.

Vince Clarke (Depeche Mode, Yazoo, Erasure): Όταν ήμουν 18 ή 19 ετών άκουσα ένα single με τίτλο «Electricity» των Orchestral Manoeuvres In The Dark. Ακουγόταν τόσο διαφορετικό από οτιδήποτε είχα ακούσει. Αυτό με έκανε πραγματικά να θέλω να κάνω ηλεκτρονική μουσική γιατί ήταν τόσο μοναδικό. Οι OMD μ’ έκαναν να στραφώ στα synths. Σκέφτηκα ότι μπορώ να το κάνω. Ότι μπορώ να γράψω τέτοια τραγούδια.

Jim Kerr (Simple Minds): Το 1979, οι Simple Minds δούλευαν στα Rockfield Studios κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του δεύτερου άλμπουμ μας. Θυμάμαι καθαρά να δραπετεύω στην τοπική πόλη και να πηγαίνω στο μικρό δισκάδικο, το οποίο έπαιζε ένα κομμάτι που λεγόταν «Electricity» από ένα συγκρότημα που λεγόταν Orchestral Manoeuvres In The Dark. Το αγόρασα και το έπαιζα ασταμάτητα, όπως έκανα και με το συνοδευτικό κομμάτι με τίτλο «Almost». Ειλικρινά το ζήλεψα πάρα πολύ κι εξακολουθώ να ζηλεύω όταν ακούω αυτές τις μελωδίες.

Το τραγούδι ήταν μέρος των DJ sets του Nick Rhodes των Duran Duran. Ο John Taylor, μέλος επίσης των Duran Duran, το ανέφερε ως πρώιμη επιρροή στο συγκρότημα. Το κομμάτι ήταν επίσης σημαντικό για καλλιτέχνες όπως οι Alphaville, No Doubt, Al Jourgensen (Ministry), Gary Barlow (Take That) και Nation Of Language.

Marion Gold (Alphaville): Ήμασταν πρωτάρηδες. Εκείνη την εποχή δεν ήμασταν μέρος της μουσικής σκηνής του δυτικού Βερολίνου. Και ξαφνικά, υπήρχε η ευκαιρία να δημιουργήσουμε τη δική μας μουσική, αν και δεν μπορούσαμε να παίξουμε κανένα όργανο. Αυτή ήταν η δυνατότητα ν’ αγοράσεις ένα drum machine, ένα sequencer κι ένα synthesizer. Και μ’ αυτά τα παιχνίδια στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μπορούσαμε να παίξουμε τη μουσική που είχαμε στο μυαλό μας. Και είχαμε πολλή μουσική στο κεφάλι μας. Είχαμε αυτό το σύμπλεγμα κατωτερότητας γιατί δεν ήμασταν πραγματικά μουσικοί. Μερικές φορές παίζαμε για φίλους που έπαιζαν κιθάρα κι ήταν μέλη ενός πραγματικού συγκροτήματος. Έλεγαν:

– Τί είναι αυτό; Παίζει κανείς σας σ’ αυτό;

– Όχι!

Και μετά, δεν θα το ξεχάσω ποτέ, το 1979 υπήρχε αυτό το βρετανικό συγκρότημα, οι Orchestral Manoeuvres In The Dark, και το τραγούδι ήταν το «Electricity». Αυτό το τραγούδι ακουγόταν ακριβώς όπως η μουσική που κάναμε. Κι ήταν συγκρότημα. Είχαν δισκογραφικό συμβόλαιο. Και είχαν ένα single και το έπαιζε το ραδιόφωνο. Από εκείνη την στιγμή, ξέραμε ότι μπορούσαμε να το κάνουμε.

Tony Kanal (No Doubt): Οι OMD είναι ιδιοφυΐες. Ο Andy McCluskey είναι ο τραγουδιστής και παίζει επίσης μπάσο, το οποίο είναι απίστευτα δύσκολο για να κάνεις πολλά πράγματα. Ως pop τραγούδια, το «Electricity» και το «Enola Gay» ήταν σημαντικές εμπνεύσεις για την Gwen [Stefani] και για μένα, ειδικά μελωδικά.

Daniel Miller (ιδρυτής της Mute Records): Θυμάμαι ότι σκέφτηκα «Θεέ μου, αυτό είναι καταπληκτικό pop τραγούδι»!

Ο Al Jourgensen των Ministry έγραψε ότι άρχισε να κάνει μουσική επηρεασμένος απ’ όλη τη μουσική στην οποία τον εξέθεσε η τότε κοπέλα του, Shannon, αναφέροντας ως παράδειγμα το «Electricity» των OMD.

Ο Ted Ottaviano των Book Of Love, ενός συγκροτήματος που επηρεάστηκε έντονα από τους OMD, είπε: «Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τόσο απλό και εκλεπτυσμένο ταυτόχρονα… [Είναι] ένα από τα αγαπημένα μου όλων των εποχών». Ο Philip Oakey το αποκάλεσε «εξαιρετικό single» ενώ ο David Balfe των Teardrop Explodes δήλωσε επίσης ότι θαύμαζε το κομμάτι.

Το «Electricity» και το εξώφυλλό του είχαν μεγάλη επιρροή στην παράλληλη μουσική και γραφιστική καριέρα του Brett Wickens (συνιδρυτή των συγκροτημάτων Spoons και Ceramic Hello).

Brett Wickens: Αγαπούσα τους OMD πριν ακόμα μετακομίσω στην Αγγλία και δουλέψω με τον Peter. Την εποχή που μετακόμιζα, μόλις είχε βγει το «Organisation». Ήταν εξαιρετικά συγκινητικό. Το άκουγα πολύ οδηγώντας στο σκοτάδι. Φυσικά, αρχικά εμπνεύστηκα από το πρώτο τους single στη Factory, και το θαυμάσιο εξώφυλλό του, το «Electricity».

Ο Steve Lamacq του BBC Radio χαρακτήρισε το τραγούδι «υπέροχο» και το ανέφερε ως έμπνευση για να γίνει ραδιοφωνικός DJ επισημαίνοντας ότι ήθελε να προσφέρει ραδιοφωνικό χρόνο σε παρόμοια, «περίεργη» μουσική.

Τον Σεπτέμβριο του 2019, στην 40ή επέτειο από την κυκλοφορία του, το «Electricity» επανεκδόθηκε από την Virgin EMI σε βινύλιο, με κόκκινα γράμματα σε λευκό φόντο, αλλά χρησιμοποιώντας το πρωτότυπο σχέδιο του Peter Saville. Η ειδική αυτή έκδοση περιλαμβάνει την Hannett/Cargo Studios εκδοχή (δηλαδή την version Ι), όμως αναφέρεται λανθασμένα ως Factory Records version.

Άλλες εκτελέσεις:

Potage (Δεκέμβριος 1984, ιταλική εκτέλεση με τίτλο «Elettricità» στον δίσκο «Potage». Στίχοι: Speedy Angel).
Ed Starink (1989, οργανική εκτέλεση στον δίσκο «Synthesizer Greatest»).
Go! (1990, στο άλμπουμ «Look At All The Children Now…»).
Ron Klaren (1990, ως «rk.electricity» στο άλμπουμ «Scoopex Presents Ishido»).
Page (Ιούνιος 1995, στο άλμπουμ «To Cut A Long Story Short – A Tribute To The Pioneers Of Electronic Pop»).
Boyracer (1995, σε single).
Apoptygma Berzerk (1996, στο άλμπουμ «7»).
NOFX (1999, στο άλμπουμ «Before You Were Punk 2»).
Le Coupe (2001, στο άλμπουμ «Pretending To See The Future – A Tribute To OMD»).
Liquid Fiction (2001, στο άλμπουμ «Messages – Modern Synthpop Artists Cover Orchestral Manoeuvres In The Dark»).
Popvert (2003, στο άλμπουμ «Drive Thru Happiness»).
Hannah Peel (2010, στο single «Reboxed»).
MGMT (2012, σε συναυλίες).
Star Inc. (2018, στο άλμπουμ «Electric Sound Of New Wave»).