Η ιστορία του «Empty Rooms» του Gary Moore

του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη

Το «Empty Rooms» περιλαμβάνεται στον δίσκο «Victims Of The Future», που κυκλοφόρησε το 1984.

Πρόκειται για μία blues μπαλάντα με την οποία ταυτίζονται όλοι όσοι είχαν κάποτε ένα ειδύλλιο που δεν ευτύχησε. Το τραγούδι γράφτηκε από τον Gary Moore από κοινού με τον μουσικό Neil Carter, πρώην μέλος των UFO, και λέγεται ότι το εμπνεύστηκε ο Gary Moore από την εμπειρία που είχε με την τότε κοπέλα του, η οποία τον άφησε ενώ ήταν σε περιοδεία. Αντανακλά, λοιπόν, τον πόνο και το κενό που ένιωσε ο Gary Moore και εκφράζει την επιθυμία του η κοπέλα να γυρίσει πίσω σ’ αυτόν.  

Gary Moore (συνέντευξη στο Kerrang, 1985): Είναι πολύ προσωπικό. Δεν γράφτηκε επειδή λυπόμουνα τον εαυτό μου, ήταν κάτι που πέρασα κάποια στιγμή -κάτι που ο καθένας περνάει στο ένα ή το άλλο στάδιο. 

Στον πυρήνα του, το «Empty Rooms» είναι ένα τραγούδι για τη θλίψη και την απώλεια. Εκφράζει τον βαθύ πόνο που ένιωθε ο Moore αφού τον άφησε η κοπέλα του και μεταφέρει το κενό που ένιωθε με την απουσία της. 

Οι στίχοι είναι συναισθηματικά φορτισμένοι και αποτυπώνουν τα συναισθήματα της μοναξιάς, της λύπης και της απόγνωσης που συχνά συνοδεύουν έναν χωρισμό. Παράλληλα, το τραγούδι χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι αυτά τα συναισθήματα είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.

Οι εναρκτήριοι στίχοι δίνουν τον τόνο: «Loneliness is your only friend / A broken heart that just won’t mend is the price you pay» (Η μοναξιά είναι ο μόνος σου φίλος / Μια ραγισμένη καρδιά που δεν θα γιατρευτεί είναι το τίμημα που πληρώνεις).

Σε όλο το τραγούδι, ο Moore περιγράφει το κενό και τη μοναξιά που βιώνει καθώς και την απόγνωσή του να έχει πίσω την κοπέλα του κι αυτός είναι ένας λόγος που πολλοί άνθρωποι μπορούν να συσχετιστούν με τα συναισθήματα που εκφράζονται στο «Empty Rooms».   

Το «Empty Rooms» ηχογραφήθηκε το φθινόπωρο του 1983 στο στούντιο Townhouse στο Λονδίνο, με παραγωγό τον Jeff Glixman. Έπαιξαν οι: Gary Moore (κιθάρα, φωνή), Neil Carter (πλήκτρα, φωνητικά), Mo Foster (μπάσο) και Ian Paice -ναι, των Deep Purple- (drums). Ο Neil Carter είπε ότι το φωνητικό κομμάτι ηχογραφήθηκε αρχικά από τον Glenn Hughes -κάποτε μπασίστα των Deep Purple- αλλά προφανώς η ηχογράφηση αυτή δεν κατάφερε ποτέ να βγει από το στούντιο. 

Ο Gary Moore ηχογράφησε ξανά το τραγούδι, με παραγωγό τον Peter Collins, για τις ανάγκες του δίσκου «Run For Cover», που κυκλοφόρησε το 1985. Στην εκτέλεση αυτή έπαιξαν οι μουσικοί: Gary Moore (κιθάρα, φωνή), Andy Richards (πλήκτρα), Neil Carter (φωνητικά) και James Barton (μέρη drums). 

Η μουσική του «Empty Rooms», γραμμένη σε Ρε μινόρε (D minor) και σε ρυθμό 98 bpm, αποτυπώνει τέλεια το συναίσθημα των στίχων. Ξεκινάει μ’ ένα riff στην κιθάρα, το οποίο δίνει τον τόνο για το υπόλοιπο κομμάτι. Το παίξιμο της κιθάρας είναι πραγματικά εξαιρετικό και το σόλο του -το οποίο θεωρείται ευρέως ότι είναι το καλύτερο σόλο κιθάρας του Gary Moore- απογειώνει τη θλίψη και τη λαχτάρα που εκφράζει το τραγούδι.

Περιέχονται επίσης πλήκτρα, drums και μπάσο, τα οποία συνδυάζονται για να δημιουργήσουν έναν μελαγχολικό αλλά υπέροχο ήχο, με πολλά synths στο background -γνώριμο στοιχείο της δεκαετίας του 1980. Τα φωνητικά του Moore είναι ακατέργαστα, συγκινητικά και προσθέτουν στη συνολική επίδραση του τραγουδιού.

Το «Empty Rooms» κυκλοφόρησε σε single και σε maxi single το 1984, αν και η επεξεργασμένη για το ραδιόφωνο εκτέλεση πραγματικά το αδικεί. 

Όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, το τραγούδι έφτασε στο No 51 των βρετανικών charts, αλλά όταν επανεκδόθηκε το 1985 έφτασε στο No 23. Επίσης έφτασε στο No 12 της Ιρλανδίας, No 48 στη Νέα Ζηλανδία και No 100 στην Αυστραλία.

Neil Carter: Πάντα αστειεύομαι ότι αυτό το τραγούδι αγόρασε το σπίτι μου, αλλά υποθέτω ότι μάλλον το έκανε με τα χρόνια. 

Το μουσικό βίντεο του τραγουδιού γυρίστηκε στο Λονδίνο και το σκηνοθέτησε ο John Scarlett-Davis, ο οποίος σκηνοθέτησε μεταξύ άλλων και τα video clips των τραγουδιών «Who Needs Love (Like That)» των Erasure, «Don’t Stop The Dance» του Bryan Ferry, «Clouds Across The Moon» των RAH Band κ.ά. Το βίντεο του «Empty Rooms» ξεκινάει με μία ασπρόμαυρη λήψη δύο παιδιών πάνω σ’ ένα ποδήλατο. Ο Gary Moore τραγουδά κρατώντας μία φωτογραφία, ενώ προβάλλονται σκόρπια πλάνα ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού.

Ζωντανή ηχογράφηση του «Empty Rooms» περιλαμβάνεται στον δίσκο «We Want Moore!» (1984), από συναυλία που δόθηκε στη Γλασκόβη, Σκωτία, στις 14 Φεβρουαρίου 1984. Στην εκτέλεση αυτή, με διάρκεια 8:28, έπαιξαν οι μουσικοί: Gary Moore (φωνή, βασική κιθάρα), Neil Carter (πλήκτρα, ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Craig Gruber (μπάσο) και Ian Paice (drums). Άλλη μία ζωντανή ηχογράφηση περιλαμβάνεται στο CD και Blu-ray/DVD «Live At Montreux 2010» (2011), από συναυλία που δόθηκε στο φεστιβάλ jazz του Montreux στις 6 Ιουλίου 2010. Έπαιξαν οι μουσικοί: Gary Moore (φωνή, βασική κιθάρα), Neil Carter (πλήκτρα, φωνητικά, ρυθμική κιθάρα), Jonathan Noyce (μπάσο) και Darrin Mooney (drums). 

Το «Empty Rooms» είχε σημαντικό αντίκτυπο στην καριέρα του Gary Moore. Το τραγούδι τον βοήθησε να καθιερωθεί ως σόλο καλλιτέχνης και εδραίωσε τη φήμη του ως ενός από τους καλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του.

Θεωρείται ευρέως ως ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια του Gary Moore και συνεχίζει να είναι ένα από τα αγαπημένα του κοινού του, καθώς τα θέματα της απογοήτευσης, της απώλειας και της μοναξιάς εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και να αγγίζουν τις ζωές των ανθρώπων.

Το «Empty Rooms» έχει γίνει ύμνος για όποιον περνάει μια δύσκολη στιγμή ή βιώνει μια οδυνηρή απώλεια και υπενθυμίζει ότι, όσο δύσκολα κι αν φαίνονται τα πράγματα, υπάρχει πάντα ελπίδα για ένα πιο φωτεινό αύριο.

Το «Empty Rooms» έδωσε τον τίτλο του στο βιβλίο του Χρήστου Τερζίδη «Άδεια Δωμάτια» (2014). 

Χρήστος Τερζίδης (Fractal, 18/02/2015): Η βασική έμπνευση μου για την συγγραφή αυτού του βιβλίου «πυροδοτήθηκε» από τρία μη σχετικά μεταξύ τους περιστατικά. Την αυτοκτονία ενός φίλου, την παρακολούθηση της υπέροχης ταινίας «Biutiful» του Alejandro González Iñárritu και τον θάνατο ενός από τους καλλιτέχνες που με την μουσική τους συντρόφεψαν τα εφηβικά μου χρόνια, του Gary Moore. Το «Empty Rooms» μου κράτησε παρέα εκείνες τις ημέρες που ξεκίνησα να γράφω. Τελειώνοντας αποφάσισα να δώσω αυτό τον τίτλο στο βιβλίο σαν ένα μικρό φόρο τιμής στον καλλιτέχνη αλλά και γιατί αντικατόπτριζε πλήρως την ψυχική μου διάθεση κατά την περίοδο γραφής του.

Από πολλές απόψεις, η διαρκής απήχηση του «Empty Rooms» μπορεί να εντοπιστεί στη συναισθηματική ειλικρίνεια και ωμότητα του τραγουδιού. Οι στίχοι και η μουσική του Gary Moore και του Neil Carter αποτυπώνουν τον πόνο και το κενό της θλίψης με έναν τρόπο που είναι ταυτόχρονα δυνατός και προσιτός. 

Τα θέματα και τα συναισθήματα του τραγουδιού είναι καθολικά, γεγονός που του επιτρέπει να συνδεθεί με τους ακροατές σε πολύ βαθύ επίπεδο. Τελικά, αυτή η σύνδεση είναι που βοήθησε το «Empty Rooms» να γίνει ένα τόσο εμβληματικό τραγούδι που πιθανότατα θα συνεχίσει να αγαπιέται για πολλά χρόνια ακόμα.  

Ο Gary Moore πέθανε ξαφνικά στην Ισπανία στις 6 Φεβρουαρίου 2011, σε ηλικία μόλις 58 ετών, αφήνοντας περισσότερα από ένα άδειο δωμάτιο…

Άλλες εκτελέσεις:

• Lam Morrison (1987, στον δίσκο «On The Rock»).
• 屍忌蛇 [She-Ja] (Νοέμβριος 1998, στο άλμπουμ «スタンド・プラウド!~オール・フォー・ヘヴィ・メタル [Stand Proud! – All for Heavy Metal]).
• Shattered Replicas (1998, στο άλμπουμ «The Midnight Hour Collection 1983-1987»).
• Star Queen (Νοέμβριος 2004, στο άλμπουμ «Give Us Moore! – Gary Moore Tribute»).
• Patgirl (2007, στο άλμπουμ «Rocking – Lead-Guitar-Show»).
• Siggi Schwarz & Friends (2011, στο άλμπουμ «Still Got The Blues – A Tribute To Gary Moore»).
• Gory Moore & Charlie Huhn (2014, στο άλμπουμ «The Rock Years Part II»).
• Gary Moore Band & Βασίλης Μερζιώτης (2016, σε ζωντανές εμφανίσεις).
• Bob Daisley & Neil Carter (Οκτώβριος 2018, στο άλμπουμ «Moore Blues For Gary – A Tribute To Gary Moore»). Στην εκτέλεση αυτή έπαιξαν οι μουσικοί: Neil Carter (φωνή, πλήκτρα), Bob Daisley (μπάσο, φυσαρμόνικα και φωνητικά), Rob Grosser (drums), Illya Szwec (κιθάρα) και Rosanna Daisley (φωνητικά). 
• Tommy Johansson (2022).

Οι στίχοι:

Loneliness is your only friend

A broken heart that just won’t mend is the price you pay

It’s hard to take when love grows old

The days are long and the nights turn cold when it fades away

You hope that she will change her mind

But the days drift on and on

You’ll never know the reason why – she’s gone

Empty rooms – where we learn to live without love (x2)

You see her face in every crowd

You hear her voice but you’re still proud so you turn away

You tell yourself that you will be strong

But your heart tells you – this time you’re wrong

(Chorus x3)

(Bridge)

(Chorus)

About Post Author

Κωνσταντίνος Παυλικιάνης

Συγγραφέας και μουσικός ερευνητής

See author's posts