"Can't Stand Losing You" των Police

του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη

I’ve called you so many times today
And I guess it’s all true what your girlfriends say
That you don’t ever want to see me again
And your brother’s gonna kill me and he’s six feet ten
I guess you’d call it cowardice
But I’m not prepared to go on like this

I can’t, I can’t
I can’t stand losing
I can’t stand losing you

I see you’ve sent my letters back
And my LP records and they’re all scratched
I can’t see the point in another day
When nobody listens to a word I say
You can call it lack of confidence
But to carry on living doesn’t make no sense

I can’t, I can’t
I can’t stand losing

I guess this is our last goodbye
And you don’t care so I won’t cry
But you’ll be sorry when I’m dead
And all this guilt will be on your head
I guess you’d call it suicide
But I’m too foul to swallow my pride

I can’t, I can’t
I can’t stand losing
I can’t stand losing you

Το «Can’t Stand Losing You» περιλαμβάνεται στον πρώτο δίσκο των Police, «Outlandos D’ Amour», που κυκλοφόρησε το 1978.

Πρόκειται για ένα new wave/reggae rock τραγούδι, το οποίο αναφέρεται σ’ έναν έφηβο που αυτοκτονεί όταν χάνει το κορίτσι του. Το τραγούδι το έγραψε ο τραγουδιστής και μπασίστας των Police, Sting, μέσα σε πέντε λεπτά. Υποτίθεται ότι δεν το έγραψε με σκοπό να προκύψει κάποιο βαθύ και σημαντικό νόημα αλλά περισσότερο σαν αστείο. Ο ίδιος σε μία συνέντευξη που έδωσε το 1993 στη βρετανική εφημερίδα Independent είπε αναλυτικά:

– Είναι τραγούδι για νεαρά άτομα, ένα punk τραγούδι. Όταν δημιουργήσαμε το συγκρότημα, ο Stewart κι εγώ ήμασταν κοντά στα 30. Ο Andy ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Όμως, για χάρη της τραγουδοποιίας, θα προσποιούμασταν ότι είμαστε νεότεροι. Οι Police συνέβη να θεωρηθούν punk, με το οποίο ταυτίστηκα αλλά όχι για μουσικούς λόγους. Είχα μείνει κι εγώ απ’ έξω. Δύο χρόνια πριν, είχα απορριφθεί απ’ όλες τις δισκογραφικές εταιρίες. Μου είπαν ότι τα τραγούδια μου δεν ήταν εμπορικά. Ο Τύπος μάς περιφρονούσε. Ήμουν 28 ετών, όλοι ήμασταν πολύ μεγάλοι, και ήταν προφανές ότι παίζαμε τα μουσικά μας όργανα, κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο. Αλλά να που παίζαμε μαζί με τον Johnny Thunders στο Roxy. Δεν είμασταν αγαπητοί. Όμως το να σ’ έχουν βάλει οι κριτικοί στο περιθώριο είναι μερικές φορές το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Αν ο Τύπος δεν σ’ έχει φτιάξει, είναι δυσκολότερο γι’ αυτούς να σε καταστρέψουν. Το «Can’t Stand Losing You» ήταν στο ίδιο ύφος με το «Roxanne» -μία αραιή μπασογραμμή, πολύ φτωχή ενορχήστρωση και εισαγωγή σε ένα ροκ ρεφρέν με πολλά όγδοα. Και έκανα περισσότερα από αυτά τα παράξενα ανεβοκατεβάσματα τραγουδώντας. Είναι πραγματικά αρκετά νεανικό. Και είναι ένα τραγούδι για μια εφηβική αυτοκτονία. Μάλλον μου πήρε περίπου πέντε λεπτά για να γράψω τους στίχους.

Από συνθετικής άποψης είναι φανερή η επιρροή από τη reggae.

Sting: Είναι επηρεασμένο από τη reggae, αλλά αυτό έγινε στην πορεία. Δεν ήταν reggae εξ αρχής. Ήταν καθαρό rock and roll. Δεν μπορείτε να περιμένετε από μας να παίξουμε τώρα παλιά riffs των Led Zeppelin (New Musical Express, 1978).

Η ηχογράφηση έγινε το 1978 με παραγωγούς τους ίδιους τους Police. Ο Sting έπαιξε μπάσο και έκανε τα φωνητικά, ο Stewart Copeland έπαιξε drums και ο Andy Summers έπαιξε κιθάρα. Για την ηχογράφησή του, ο Summers χρησιμοποίησε έναν επεξεργαστή Echoplex, ο οποίος του επέτρεψε να δημιουργήσει έναν πολυεπίπεδο ήχο με συνεχείς λούπες της κιθάρας.

Andy Summers: Με τους Police υπάρχει μία δικαιολογημένη χρήση των εφέ γιατί έτσι ενισχύουν τα τραγούδια. Η χρήση του Echoplex ήταν ιδιαίτερα ευεργετική για το συγκρότημα, όπως στο «Can’t Stand Losing You», όπου είχα ένα διπλό ρυθμικό εφέ. Κάνει πράγματι τη διαφορά και είναι πολύ συναρπαστικό (Guitar Magazine, Μάρτιος 1980).

Το single του «Can’t Stand Losing You» κυκλοφόρησε στις 14 Αυγούστου του 1978 σε μπλε βινύλιο. Ήταν το τρίτο single που κυκλοφόρησαν οι Police, καθώς είχε προηγηθεί το «Fall Out» (Μάιος 1977) και το «Roxanne» (Απρίλιος 1978). Ήταν όμως το πρώτο που μπήκε στα charts, φτάνοντας μέχρι το Νο 42 της Μεγάλης Βρετανίας (και το «Roxanne» μπήκε στα charts αλλά μετά από ένα χρόνο), παρά το γεγονός ότι το BBC απαγόρευσε τη μετάδοση του τραγουδιού λόγω του νοσηρού του περιεχόμενου και του αμφιλεγόμενου εξώφυλλου.

Στο εξώφυλλο απεικονιζόταν ένας έφηβος κρεμασμένος από ένα σκοινί, σε αντιστοιχία με το αγόρι που αυτοκτονεί στους στίχους του τραγουδιού. Μάλιστα ο «κρεμασμένος» της φωτογραφίας είναι ο drummer των Police, Stewart Copeland. Εντούτοις, το τραγούδι κυκλοφόρησε και με διαφορετικά εξώφυλλα.

Το 2000, σε μία συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό Revolver, ο Sting είπε σχετικά:

– Ο λόγος που είχαν πρόβλημα με το «Can’t Stand Losing You» ήταν επειδή η φωτογραφία στο εξώφυλλο του single είχε τον Stewart να στέκεται πάνω σ’ έναν πάγο με μια θηλιά γύρω από το λαιμό του, περιμένοντας τον πάγο να λιώσει.

Παρόλα αυτά οι Police είχαν προλάβει να παρουσιάσουν το τραγούδι στο κοινό, μέσω της τηλεοπτικής εκπομπής «The Old Grey Whistle Test» του BBC2 πριν απαγορευτεί η μετάδοση του τραγουδιού.

Τον Ιούνιο του 1979, κι ενώ οι Police είχαν γίνει ευρέως γνωστοί, το «Can’t Stand Losing You» επανακυκλοφόρησε φτάνοντας μέχρι το Νο 2 της Μεγάλης Βρετανίας, μένοντας πίσω από το «I Don’t Like Mondays» των Boomtown Rats. Σ’ αυτή την επανέκδοση το single κυκλοφόρησε σε επτά διαφορετικά χρώματα βινυλίου (μαύρο, ανοιχτό μπλε, σκούρο μπλε, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, λευκό), κάνοντας το πλήρες σύνολό τους μία από τις βασικές προτεραιότητες των φανατικών συλλεκτών. Το τραγούδι έγινε επίσης Νο 7 στην Ιρλανδία, Νο 9 στην Ολλανδία, Νο 15 στο Βέλγιο, Νο 48 στη Νέα Ζηλανδία και Νο 98 στην Αυστραλία.

Υπάρχουν δύο μουσικά βίντεο του τραγουδιού. Στο ένα απεικονίζεται το συγκρότημα να παίζει το τραγούδι στη σκηνή, με τον Sting να φοράει τεράστια γυαλιά. Επίσης υπάρχουν και λήψεις σε αργή κίνηση με το συγκρότημα να παίζει ζωντανά. Το δεύτερο βίντεο δείχνει τους Police να παίζουν το τραγούδι μπροστά σ’ ένα κόκκινο σκηνικό και γυρίστηκε την ίδια μέρα με το βίντεο του «Roxanne» που περιείχε το ίδιο σκηνικό.

Το 1979, στις Η.Π.Α., τυπώθηκαν ανεπίσημα και για διαφημιστικούς λόγους 5.000 δισκάκια που στη μία πλευρά είχαν το «Roxanne» και στην άλλη το «Can’t Stand Losing You». Πάνω στο δίσκο τα στοιχεία των τραγουδιών σχημάτιζαν ένα αστυνομικό σήμα, όπου στην πλευρά του «Roxanne» υπήρχε ο αριθμός AM-2096 και στην πλευρά του «Can’t Stand Losing You» υπήρχε ο αριθμός ΑΜ-2147. Το 1995 τυπώθηκαν παρόμοια διαφημιστικά singles (αριθμός καταλόγου 581-036), για την προώθηση του διπλού CD «The Police Live», τα οποία περιείχαν ζωντανές εκτελέσεις των δύο τραγουδιών αντί για τις studio ηχογραφήσεις.

Από την πρώτη κυκλοφορία του «Can’t Stand Losing You», το τραγούδι βρίσκεται πάντα στη λίστα με τα τραγούδια που ερμηνεύουν οι Police στις συναυλίες τους.

Στις πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις, οι Police το έπαιζαν δύο φορές και αυτοσχεδίαζαν στη μέση του τραγουδιού ώστε να επιμηκύνουν τη διάρκειά του και να γεμίσουν το χρόνο, δεδομένου ότι δεν είχαν ακόμα πολλά τραγούδια στο ρεπερτόριό τους. Το αυτοσχεδιασμένο τζαμάρισμα μετατράπηκε τελικά στο ορχηστρικό κομμάτι «Regatta De Blanc», το οποίο συμπεριλήφθηκε στον ομώνυμο δίσκο που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1979 και κέρδισε και βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Rock Instrumental Performance.

Το Μάιο του 1995 μία ζωντανή ηχογράφηση του «Can’t Stand Losing You» από τους Police έφτασε στο Νο 27 της Μεγάλης Βρετανίας.

Ένα μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 1995, οι Police κυκλοφόρησαν δύο ζωντανές ηχογραφήσεις του τραγουδιού, οι οποίες περιλαμβάνονται στο διπλό άλμπουμ «Live!». Η πρώτη ηχογράφηση προέρχεται από συναυλία που δόθηκε στη Βοστόνη το Νοέμβριο του 1979 και η δεύτερη από συναυλία που δόθηκε στην Ατλάντα το Νοέμβριο του 1983.

Το Νοέμβριο του 2008 κυκλοφόρησε άλλη μία ζωντανή ηχογράφηση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Certifiable: Live In Buenos Aires». Η ηχογράφηση προέρχεται από συναυλία που έδωσαν οι Police στο Μπουένος Άιρες το Δεκέμβριο του 2007. Η εκτέλεση αυτή περιλαμβάνεται και στο αντίστοιχο DVD.

Σε όλες τις παραπάνω ηχογραφήσεις το τραγούδι αποδίδεται μαζί με το «Regatta De Blanc».

Το «Can’t Stand Losing You» ακούγεται στην ταινία «Σύζυγος Για Ενοικίαση» (Just Go With It, 2011) και περιλαμβάνεται στα μουσικά video games Rock Band και Rock Band 2.

Άλλες εκτελέσεις

Novastar (1999, περιλαμβάνεται στη β’ πλευρά του single «The Best Is Yet To Come»).
Feeder (Δεκέμβριος 2001, στο E.P. «Just A Day», ενώ συμπεριλήφθηκε και στο άλμπουμ «Picture Of Perfect Youth» που κυκλοφόρησε το 2004).
Mika & Armand Van Helden (Οκτώβριος 2007, στη συλλογή «Radio 1 Established 1967» που κυκλοφόρησε για τη 40η επέτειο του BBC Radio One).
Los Cafres (2009, στο άλμπουμ «Classic Lover Covers»).
Έρως (σε ζωντανές εμφανίσεις).