Ποτέ δεν ρώτησα τον παππού μου (οπότε έμεινα με την απορία) πως γίνεται ανάμεσα σε κάποιες δεκάδες βινυλίων που διέθετε , κυρίως 78 στροφών που περιελάμβαναν ηχογραφήσεις εποχής όπως π.χ. των μέγιστων Νίκου Γούναρη, Φώτη Πολυμέρη κ.α., να υπάρχουν μερικά 45άρια όπως αυτό που άκουγα κατά κόρον σε παιδική ηλικία στο μπαούλο ράδιο που είχε, με πικάπ στην κορυφή. Μιλώ για το απίστευτο “Surfin’ bird” (1963) του συγκροτήματος των Trashmen, που μου κόλλησε στο μυαλό από τις συχνές ακροάσεις , γιατί το θεωρούσα τότε “περίεργο” και “τρελιάρικο”. Θες γιατί κυκλοφόρησε λίγες μέρες μετά την ημερομηνία που γεννήθηκα, θες γιατί ήταν από τους πρώτους ξένους ήχους που άκουγα και με εντυπωσίασε, το “Surfin’ bird” σε εξοντωτικό ρυθμό surf rock ήταν σίγουρα πολύ μπροστά από την εποχή του, αφού πέρασε με επιτυχία το test του χρόνου και ακούγεται ακόμη και σήμερα με την ίδια ευχαρίστηση. Σίγουρα ένα δισκάκι από αυτά που θα διάλεγα να είχα μαζί μου , αν ναυαγούσα σε ακατοίκητο νησί!

About Post Author

You May Also Like

More From Author

+ There are no comments

Add yours