Τζένη Βάνου: Αν Είναι Η Αγάπη Αμαρτία

του Evangeliou Nikos

Υπάρχουν κάποιες φωνές, που έχεις την αίσθηση πως δεν τους δόθηκε ευρέως η δυνατότητα να ξεδιπλώσουν το χάρισμα των φωνητικών τους χορδών. Μια τέτοια περίπτωση υπήρξε αναμφισβήτητα η υπέροχη Τζένη Βάνου, για τη φωνή της οποίας έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά σχετικά με την απαράμιλλη τεχνική και έκταση, με ένα μοναδικό “κελάρυσμα” και τζαζ ηχόχρωμα, σε συνδυασμό με ερμηνευτικές αρετές που δεν απαντώνται συχνά σε τραγουδιστές του αποκαλούμενου ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου. Με μουσικολογικά κριτήρια, θα λέγαμε ότι είχε τις ικανότητες, με αυτό το σπάνιο λαρύγγι, να τραγουδήσει πολύ περισσότερα και δυσκολότερα ρεπερτόρια από εκείνα που τελικά ερμήνευσε. Ενδεχομένως ο δύσκολος και βασανισμένος προσωπικός της βίος, να φέρει μερική “ευθύνη” για τον κρυμμένο λυγμό και την δραματικότητα που χρωμάτιζαν τις ερμηνείες της.

Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε χαρακτηριστικά πει: «Mια φωνή έχει γεννηθεί στην Eλλάδα, κι αυτή είναι η Tζένη Bάνου. Όταν λέει ένα τραγούδι στα τρία λεπτά και τελειώνει, είναι ακριβώς όπως ένας μαραθωνοδρόμος που έχει τρέξει 42 χιλιόμετρα. Έχει δώσει τόσο πολύ τον εαυτό της και την ψυχή της, που είναι σαν να έχει τρέξει τα χιλιόμετρα του μαραθωνοδρόμου».

Κι όμως η Ευγενία Βραχνού, όπως ήταν τα πραγματικό της όνομα, δεν μπόρεσε ποτε να ερμηνεύσει τραγούδια του Χατζιδάκι, αφου αισθανόταν αφοσιωμένη στον μέντορα της Μίμη Πλέσσα ο οποίος την ανέδειξε και διατηρούσε μία ιδιότυπη “κόντρα”, με τον μεγάλο συνθέτη.

Μία από τις ανεπανάληπτες στιγμές της, που αποτελούν παρακαταθήκη για το μουσικό υπόβαθρο των ερμηνευτριών του λαϊκού τραγουδιού, υπήρξε και το τραγούδι «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου.