του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Είναι γεγονός ότι λόγω της πανδημίας, αλλά και του καλοκαιριού που μεσολάβησε, δυσκόλεψαν τα πράγματα στα τμήματα αιμοδοσίας των νοσοκομείων λόγω μη προσέλευσης αιμοδοτών και παρουσιάστηκαν τεράστιες ελλείψεις σε αίμα. Αυτό είναι κάτι που επηρέασε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Δεν μπορεί όμως η έλλειψη αυτή, να γίνεται αφορμή για να εξαπολύονται απειλές και να γίνονται εκβιασμοί σε ανθρώπους, όπως αυτοί που κάνουν αιμοκάθαρση, οι οποίοι υποχρεούνται για να κρατηθούν στη ζωή να δέχονται αίμα για την αιμοκάθαρσή τους κάθε δεκαπέντε ημέρες.
Αναφέρομαι στο θέμα αυτό με αφορμή μια επώνυμη επιστολή απόγνωσης που έλαβα από άτομο που κάνει αιμοκάθαρση στο Λαϊκό Νοσοκομείο της Αθήνας. Καταγγέλλει ότι το πιέζουν και το απειλούν, όπως άλλωστε κάνουν και στους υπόλοιπους αιμοκαθαρόμενους, όπως αναφέρει, για να αναζητούν οι ίδιοι από τον οικογενειακό και φιλικό τους περίγυρο μονάδες αίματος. Τους εκβιάζουν όπως λέει ο ασθενής, πως αν δεν φέρνουν τουλάχιστον τρεις αιμοδότες κάθε δεκαπέντε μέρες, θα σταματήσουν να τους κάνουν αιμοκάθαρση.
Το γεγονός αυτό έχει στρεσάρει πάρα πολύ τους ασθενείς και με την πίεση που δέχονται υπό τη μορφή μπούλινγκ, επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο η ήδη βεβαρημένη υγεία τους, με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους.
Ακόμα κι αν έχουν όλη την καλή διάθεση να το κάνουν αυτό που τους ζητάνε. Ποιός είναι αυτός που μπορεί να βρίσκει κάθε δεκαπέντε μέρες τρία άτομα να δίνουν αίμα. Ποιός άρρωστος νους σκέφτηκε κάτι τέτοιο και το ζητούν με τόση αναίδεια από τους ασθενείς;
Το ερώτημα είναι αν αυτές οι συμπεριφορές και οι απειλές από το νοσηλευτικό προσωπικό, είναι εν γνώση της διοίκησης του Λαϊκού Νοσοκομείου.
Ποιός είπε σε αυτούς τους εργαζόμενους ότι ο αιμοκαθαρόμενος είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει ο ίδιος το αίμα που θα του βάλουν; Που το βρήκαν αυτό γραμμένο οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι; Τι κυρώσεις προβλέπονται για τέτοιες συμπεριφορές;
Γι’ αυτά τα νοσηρά φαινόμενα, πρέπει να ενημερωθεί και η νέα ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και να πάρει θέση. Δεν μπορεί τις ελλείψεις των νοσοκομείων να καλούνται να τις καλύψουν οι ασθενείς και να πέφτουν θύματα μπούλινγκ του κάθε ασυνείδητου εργαζόμενου. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Πρέπει όλοι μας να σεβαστούμε τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι και να τους διευκολύνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να ζήσουν αξιοπρεπώς τα ελάχιστα χρόνια που τους απομένουν κι όχι να πέφτουν θύματα εκβιασμού του κάθε ασυνείδητου εργαζόμενου στο χώρο της υγείας.
Το ίδιο φαινόμενο, όπως καταγγέλλει στην επιστολή του ο ασθενής, εμφανίζεται κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, με την ίδια φτηνή δικαιολογία, ότι δεν πηγαίνει ο κόσμος να δώσει αίμα.
Ας ενεργοποιηθεί λοιπόν το ΕΚΕΑ (Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας). Ας κάνει καμπάνιες για να υπάρξουν περισσότεροι αιμοδότες. Ας ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς των δήμων, των σωμάτων ασφαλείας και του δημοσίου, ώστε να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και να δώσει αίμα. Δεν μπορεί από ένα νεφροπαθή να ζητάμε να πάει για αιμοκάθαρση έχοντας μαζί του το αίμα που πρόκειται να του βάλουν. Αυτά είναι ανήκουστα και απαράδεκτα πράγματα και κάποιος πρέπει να βάλει ένα τέλος σε αυτή την ασύδοτη συμπεριφορά όχι μόνο στο Λαϊκό Νοσοκομείο, αλλά και σε όποιο άλλο εμφανίζεται μια τέτοια νοσηρή κατάσταση.
About Post Author
+ There are no comments
Add yours