Είναι προτιμότερο να εστιάζεις στα θετικά ενός συνόλου. Οπότε, δοκιμάζοντας ξανά στις αρχές του 2021 φιάλες του 2019 που δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά ένα περίπου χρόνο πριν, αποφάσισα να γράψω για αυτές που πέρασαν με επιτυχία τις επαναληπτικές εξετάσεις. Θα υπάρξουν και άλλες δοκιμές, όμως άρχισα με κρασιά από κυδωνίτσα, ποικιλία με την οποία ασχολούμαι εδώ και 15 χρόνια και πιστεύω πως γνωρίζω καλά. Αφορμή ήταν, βέβαια, πως είχα και 5 φιάλες στο συντηρητή. Τη μία την άφησα εκτός, γιατί ήταν βαρελάτη και θα δοκιμαστεί με άλλα τέτοια κρασιά. Παρέλειψα μία της οποίας η εξέλιξη δεν τιμούσε τον περσινό εξαιρετικό εαυτό της. Η δοκιμή ήταν τυφλή, τα κρασιά τα σερβίραμε σε ζευγάρια και στο τέλος, ως μπαλαντέρ, την εμφάνισή της έκανε μία Κυδωνίτσα 2016, Ιωάννη Βατίστα, που χρησίμευσε για να διερευνήσουμε τη δυνατότητα παλαίωσης της ποικιλίας.
Κυδωνίτσα 2019, Αμπελώνες Γιαννόπουλου, ΠΓΕ Λακωνία
Οινοποιός για τον οποίο δεν είχα διαμορφώσει σαφή άποψη. Φέτος, πάντως, το ανοιχτό λεμονί αυτό κρασί είχε την εντονότερη τυπική μύτη από όλα που δοκιμάστηκαν, με αφθονία κυδωνιού, λευκόσαρκων ροδάκινων και νεκταρινιών, αλλά και άνθη πορτοκαλιάς και γιασεμιού. Το στόμα όμως δεν είχε αντίστοιχη ένταση, ο όγκος ήταν λιγότερος από μέτριος, όπως και η επίγευση, τα λευκά νεκταρίνια ήταν προς το άγουρο, ενώ υπήρχε γκρέιπφρουτ και λεμόνι. Ευχάριστο κρασί αλλά με το στόμα να μην παραδίδει ό,τι υπόσχεται η μύτη.
Μερανύχτα Kidonitsa 2019, Κτήμα Γκόφα, Ποικιλιακός Οίνος
Η χρονιά του 2019 δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τις ανοιχτόχρωμες ποικιλίες αμπέλου της Νεμέας, αφού αρκετά σταφύλια δεν ωρίμασαν πλήρως και η οξύτητα βρέθηκε στα ύψη. Η κυδωνίτσα αυτή είναι η δεύτερη εμφιάλωση της συγκεκριμένης ποικιλίας από τον Κώστα Γκόφα, με την πρώτη να βρίσκεται κατά τη γνώμη μου στις κορυφαίες της κατηγορίας. Δοκιμάζοντας πέρυσι το κρασί του 2019, με οξύτητα κοντά στο 8, το βρήκα πιο κοντά σε ένα περίεργο ρίσλινγκ παρά σε μία τυπική κυδωνίτσα ―χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ελάττωμα. Εκτίμησα δε πως σε βάθος χρόνου θα έβγαζε ένα πολύ ενδιαφέροντα εαυτό.
Λεμονί, με τυπική, αν και κάπως υποτονική πλέον μύτη, το κρασί αυτό έχει σήμερα ένα στόμα… μα τι στόμα! Τίγκα στην τυπικότητα, με κυδώνι, άφθονα ώριμα λευκόσαρκα ροδάκινα, νεκταρίνια και γρέιπφρουτ τυλιγμένα με μπόλικη οξύτητα σε υποδειγματική ισορροπία με το αλκοόλ, οδηγεί με ένταση σε απολαυστική, κλασική για την ποικιλία επίγευση.
Κυδωνίτσα 2019, Ιωάννη Βατίστα, ΠΓΕ Λακωνία
Ήταν, ίσως, ο πρωτεργάτης της ποικιλίας, ο εκλιπών πλέον οινοποιός Γιάννης Βατίστας, με σχεδόν 400 στρέμματα ήδη το 1986 στην ευρύτερη περιοχή της Νεάπολης Λακωνίας. Στις επάλξεις είναι πια η κόρη του Μαρία Βατίστα, που έχει την τύχη να επεξεργάζεται σταφύλια από πολύ χαμηλές, λόγω ηλικίας, στρεμματικές αποδόσεις (400-450 κιλά ανά στέμμα), που οδηγούν σε συνολική παραγωγή 6.000 φιάλες. Οινολόγος είναι παλαιόθεν ο Γιάννης Φλεριανός.
Το μέτριο λεμονί χρώμα του κρασιού λίγο προϊδεάζει για την πληθωρικότητα της μύτης: στρογγυλό πεπόνι honeydew, μέλι, πορτοκάλι, μία πικρόγλυκη ανθικότητα που θύμιζε αγιόκλημα και σαφές τροπικό πρόσημο συνιστούν μία κάθε άλλο παρά τυπική μύτη, αλλά με ολοκληρωμένη και έντονη προσωπικότητα. Το ειλικρινές στόμα με τονισμένη οξύτητα και ένταση εκφράζει ακριβώς τον ίδιο τροπικό χαρακτήρα: στο στρογγυλό πεπόνι και το μέλι προστίθενται ώριμοι γιαρμάδες και νότες από αποξηραμένες φέτες νεραντζιού και κουμκουάτ. Είναι κρασί γεμάτο πολυπλοκότητα, απολαυστικό και έχει σχεδόν μακρά επίγευση. Πολύ θα ήθελα να το είχα δοκιμάσει πέρυσι, ώστε να έχω και την αρχική εικόνα για να καταλάβω αν η τωρινή έλλειψη τυπικότητας, όπως τη γνωρίζουμε από άλλους, οφείλεται στην εξέλιξη ή στο τερουάρ, όπως συμβαίνει ανά περιοχές με το ασύρτικο.
Κυδωνίτσα η ουτοπική
Αστειευόμενοι, συμπεράναμε πως η ιδανική κυδωνίτσα θα είχε τη μύτη Γιαννόπουλου, το στόμα Γκόφα και, ανεξαρτήτως τυπικότητας, τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα Βατίστα. Φυσικά, παράγονται και βρίσκονται στην αγορά και άλλες κυδωνίτσες που ίσως αυτές να τα καταφέρνουν καλύτερα.
Κι αν την ξεχάσω, να την πιώ;
Η έκπληξη όμως ήρθε όταν δοκιμάσαμε την προαναφερθείσα φιάλη Ιωάννη Βατίστα εσοδείας 2016. Κάποιος θα περίμενε να έχει παραδώσει το πνεύμα της τρίτης νεότητας. Κι όμως· με έντονα χρυσαφί χρώμα, μεθυστικά τροπική μύτη αποξηραμένων λουλουδιών και πικρόγλυκων επεριδοειδών, έπαιζε μόνη της, μακριά από το αγριεμένο πλήθος.
Σηκώσαμε, και οι τρεις που δοκιμάζαμε, τα φρύδια και ξέφυγαν θαυμαστικά. Δεν το περιμέναμε. Όταν κουραστήκαμε να μυρίζουμε, η πρώτη γουλιά ξανάφερε στο στόμα μας τη μύτη, για να υπερθεματίσουμε εντέλει με την εντυπωσιακή πολυπλοκότητα, την αρτιότητα, τη δομή και τη διάρκεια της επίγευσης για αυτό το κρασί εξαιρετικής εξέλιξης. Ήταν το καλύτερο της ημέρας.
Και αφού, όπως καταδείχθηκε, η κυδωνίτσα μπορεί να παλαιώνει άνετα για τουλάχιστον 4 χρόνια, δικαιούμαστε να έχουμε μεγάλες προσδοκίες από αυτήν και βέβαια από τους παραγωγούς που την οινοποιούν. Αυτό σημαίνει πως ο πήχης είναι ήδη ψηλότερα από ό,τι πιστεύαμε.
Πηγή:savevintage2019.gr
About Post Author
+ There are no comments
Add yours