Ελληνικές ταβέρνες: Γιατί οι τουρίστες μαγεύονται από αυτές

Το ότι μερικές φορές δεν υπάρχει καν μενού τυπωμένο. Στους περισσότερους δίνει την αίσθηση ότι το μενού καθορίζεται από τη διαθεσιμότητα της αγοράς

Οι πιο υποψιασμένοι ξέρουν ότι για να φάνε το καλύτερο πιάτο της ταβέρνας, πρέπει να ρωτήσουν πιο είναι αυτό. Μια συνωμοσία μεταξύ φίλων.

Αυτές οι μικρές εναρκτήριες λεπτομέρειες δεν βρίσκονται σε κανένα βιβλίο Savoir-Vivre και σε κανέναν άγραφο κανόνα για το τι θεωρείται υψηλή γαστρονομία, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Όσοι έχουν καθίσει έστω και μια φορά στην ξύλινη καρέκλα με το ψάθινο κάθισμα ξέρουν, ακόμα κι αν είναι δύσκολο να το εκφράσουν με λέξεις. Οι ξένοι τουρίστες έχουν γίνει πολλές φορές στόχος στερεοτυπικών σχολίων γύρω από τον τρόπο που παραγγέλνουν. Ελάχιστες μερίδες, μοιράζουν τη σαλάτα και τα ορεκτικά σε ατομικά πιάτα και διστάζουν να σπάσουν μια γωνιά ψωμιού με το χέρι και να την βουτήξουν μέσα στο παρθένο ελαιόλαδο μιας χωριάτικης.

Τα περισσότερα ειρωνικά σχόλια τα γνωρίζουν, το ίντερνετ φροντίζει για την ταχύτατη κυκλοφορία της πληροφορίας, ακόμα και μεταξύ δεκάδων χιλιομέτρων. Σιγα-σιγά όμως λύνονται. Και δεν το κάνουν απαραίτητα από μιμιτισμό για να γνωρίσουν τον τρόπο ζωής των ντόπιων, είναι κάτι που συμβαίνει φυσικά, φροντίζει η ατμόσφαιρα της ελληνικής ταβέρνας γι’αυτό. Ένα ποτήρι χύμα κρασιού παραπάνω, η ανάλαφρη ζαλάδα που δίνει το σκόρδο στο τζατζίκι και άλλες τέτοιες στιγμές που δεν έχουμε προσέξει λόγω του ότι τα θεωρούμε δεδομένα, είναι αυτές που τους οδηγούν σε έναν πιο ελληνικό τρόπο ζωής που μέχρι τώρα αγνοούσαν. Αν σας άνοιξε κι εσάς η όρεξη δείτε μερικά ακόμα για την ελληνική ταβέρνα στην gallery που ακολουθεί.

Το γεγονός ότι ο σεφ έχει δώσει το όνομα του στην ταβέρνα και ειδικά όταν είναι κάποιο γηραιό μέλος της οικογένειας.

Η σειρά με την οποία έρχονται τα πιάτα η οποία δεν καθορίζεται από κάποιον κανόνα πρώτου, δεύτερου πιάτου, αλλά με τη σειρά που ετοιμάζονται.

Το ότι δεν μπορούν να αντισταθούν στο ψωμί. Ο κίνδυνος να τους φουσκώσει είναι υπαρκτός, αλλά το φρέσκο ψωμί με λάδι είναι ακαταμάχητος συνδυασμός.

Το όταν όταν λένε πως θέλουν ψάρι, τους καλούν στα ενδότερα της κουζίνας να διαλέξουν. Μια πρόσκληση πολύ τιμητική.

Κάποιοι ερχόμενοι για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ιδίως όσοι έχουν μαζί τους εικόνες άλλων εποχών από παλιές ταινίες, μπορεί να περιμένουν σπάσιμο πιάτων και έναν τρόπο ζωής πολύ πιο γραφικό και να απογοητεύονται αρχικά. Με το που καθίσουν όμως σε κάποια ταβέρνα χωρίς κατάλογο με κάποιο μέλος της οικογένειας, συνήθως το μικρότερο που ξέρει και αγγλικά, να τους απαγγέλει το μενού απνευστί, ενθουσιάζονται και πάλι. Κάποια τελευταία στοιχεία γοητείας της ελληνικής ταβέρνας σε αυτή τη gallery

Η μουσική που δίνει ένα ωραίο soundtrack σε μια ήδη αξέχαστη εμπειρία. Η ελληνική μουσική είναι πολύ πιο δημοφιλής στο εξωτερικό από όσο νομίζουμε.

Ο τρόπος με τον οποίο παραγγέλνουμε. Πρώτα παραγγέλνουμε όλα όσα μας αρέσουν και μετά μετράμε πόσοι είμαστε και αν είμαστε αρκετοί για να τα φάμε όλα. Έτσι απελευθερώνονται και οι ίδιοι και παίρνουν κάτι ακόμα.

Οι γάτες που ζητιανεύουν ένα μεζεδάκι κάνοντας νάζια στους πελάτες. Είναι μια αρμονική συμβίωση ανθρώπου και ζώων που δεν έχουν όλοι την τύχη να βιώσουν στις πατρίδες τους

Το ότι το γλυκό ή το φρούτο στο τέλος προσφέρεται χωρίς χρέωση. Είναι η καλύτερη υπενθύμιση, λίγο πριν το τέλος, της ασύγκριτης ελληνικής φιλοξενίας. Δεν είναι τόσο η αξία που έχει μια φέτα καρπούζι, όσο η κίνηση.

Στη λίστα με τα όσα πρέπει να δουν στην ολιγοήμερη παραμονή τους στη χώρα μας, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι αρχίζουν και υποχωρούν δίνοντας τη θέση τους σε ένα ακόμα ταβερνάκι. Άλλωστε είναι τόσα πολλά, και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που δυσκολεύεται κάποιος να αποφασίσει ποιο θα αποκλείσει. Άλλο για το ψάρι, άλλο για το κρέας, εκείνο με την απίθανη θεά και το άλλο που είχε κάτι που τους τράβηξε χωρίς να μπορέσουν να το προσδιορίσουν.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η μακρά λίστα με τις καλύτερες ταβέρνες που πρέπει να επισκεφτούν, ακόμα κι αν αυτή περιορίζεται σε μόλις ένα νησί, θα αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς  και εκκρεμότητες. Και του χρόνου πάλι εδώ θα είναι, πού θα βρουν καλύτερα;

Πηγή:ratpack.gr