Δεκατρείς ταβέρνες σε διάφορες γειτονιές, στις οποίες πάμε και ξαναπάμε. Για το φαγητό, για την ατμόσφαιρα και για τους ανθρώπους τους.
Γεωργία Παπαστάμου – Μαρίνα Πετρίδου – Άντζελα Σταματιάδου
Αυτή τη φορά διαλέγουμε ταβέρνες με άρωμα γειτονιάς, άλλοτε κοντινές, όπου έχουμε από καιρό διαλέξει τη γωνιά μας και ξέρουμε τον κατάλογο απ’ έξω κι ανακατωτά κι άλλες λίγο πιο μακρινές, στις οποίες πάμε όποτε βρίσκεται η ευκαιρία. Απλωμένες σε διάφορα σημεία της Αθήνας και του Πειραιά, στήνουν τραπέζια δίπλα σε γλάστρες με γεράνια και γαρδένιες που σου σπάνε τη μύτη, στην άκρη του δρόμου ή στο πεζοδρόμιο, πίσω από μια είσοδο πολυκατοικίας, σε ένα στενάκι, σε μια κρυμμένη αυλή στρωμένη με πλάκες ή χαλικάκι. Σε άλλες πάμε για τα κεφτεδάκια τους, σε άλλες για τα ντολμαδάκια τους, σε άλλες για μια πιατέλα παϊδάκια με το λιπάκι να γυαλίζει λιμπιστικά, ένα στεγνοτηγανισμένο ψαράκι ή ένα καλομαγειρεμένο φαγητό στην κατσαρόλα.
Για τα μπιφτεκάκια της Κυρά Ουρανίας πάμε Ηλιούπολη
Δεν θα πέσεις τυχαία πάνω του. Στην «όχθη» του φασαριόζικου δρόμου, κρυμμένο λίγο πίσω από κάτι δέντρα, με διάφανα, πλαστικά παραπετάσματα και μόνο μια παλιά ταμπέλα για διακριτικό, το οικογενειακό ψητοπωλείο της Ηλιούπολης δεν πολυφαίνεται αλλά οι περίοικοι το ξέρουν καλά και το τιμάνε δεόντως. Εδώ τρώμε μπιφτεκάκια, «σημαδεμένα» από το πλέγμα της σχάρας, τραγανά απ’ έξω αλλά και αφράτα, ελαφριά. Τα σερβίρουν ανά τετράδες σε παλιακές ασημί πιατέλες, ενώ στην (εντελώς οικιακή) κουζίνα, ετοιμάζουν επίσης τα λίγα συνοδευτικά: πατάτες κομμένες στο χέρι, χόρτα που βράζουν την ώρα της παραγγελίας, τυροκαυτερή και τζατζίκι. Η Κυρά Ουρανία, που «έχτισε» μόνη της το μαγαζί, από το 1966 δεν μαγειρεύει πια, αφού τα παιδιά της έχουν αναλάβει τη δουλειά αλλά κάνει guest star εμφανίσεις για να καθαρίσει επιμελώς τα χόρτα, να καθαρίσει πατάτες και να επιβλέψει. Γ.Π.
Ηρώων Πολυτεχνείου 85, Ηλιούπολη, Τ/210-99.14.896
Ιωνικός: Ψαροταβέρνα Α’ Εθνικής στη Νίκαια
 |  |
Τραπέζια στο πεζοδρόμιο και λίγα στην άκρη του δρόμου –δεν έχει πολλή σημασία, σπάνια περνάει αυτοκίνητο από εκεί. Για φόντο η διπλανή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και τα σπίτια της γειτονιάς. Πέργκολες με αναριχώμενα. Ατμόσφαιρα παλιάς γειτονιάς. Και μέσα σε όλα αυτά, νά σου και το φαγητό του κυρίου Βαγγέλη, ψαρικά ολόφρεσκα, φάβα ζεστή, χόρτα σχεδόν βουτυρένια, πατάτες σαν σπιτικές. Μην παραλείψετε με τίποτα τις ψητές σαρδέλες. Ούτε και την τηγανητή ψίχα γαρίδας που τρώγεται σαν να είναι φρουτάκι. Γ.Π.
Προύσης 17, Νίκαια, Τ/210-49.20.202
Γάκιας: Μεζέδες σε ένα παρεΐστικο καφενείο
Στη χαλικόστρωτη, δροσερή αυλή του Γάκια δοκιμάζουμε μικρούς μεζέδες καφενείου, όπως την στραπατσάδα με σουτζούκι, ομελέτα καβουρμά, μαστέλο στη σχάρα, κοπανιστή Μυκόνου ή μελιτζάνες στο πήλινο με φρέσκια σάλτσα ντομάτας, πατάτα και φέτα Τριπόλεως. Για όποιον δεν προλάβει θέση στην κρυμμένη αυλή υπάρχει και ο πεζόδρομος που προσφέρεται και αυτός για ουζάκια και τσιμπολόγημα. Γ.Π.
Ευαγγελίστριας 16 & Κρήνης, Νέα Ερυθραία, Τ/210-62.03.934
Τα Κανάρια: Οι πιο ωραίες γαρίδες της Αθήνας είναι στο Μοσχάτο
 |  |
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι είναι παλιά (από το ‘50) και θυμίζει ελληνική ταινία. Αυτή η ταβέρνα έχει μια ειδική γοητεία, καθαρότητα και γλύκα. Ένα μικρό στολίδι, σαν ανθάκι λεμονιού, τα Κανάρια βρίσκονται στο ισόγειο μια μονοκατοικίας στο Μοσχάτο. Εκεί προσφέρουν λίγα αλλά εξαιρετικά στην απλότητά τους πιάτα με πρώτο και καλύτερο τις μεγάλες, ζουμερές και γλυκές γαρίδες Πλαταμώνα –τηγανισμένες και αλατισμένες στην εντέλεια. Η ασβεστωμένη συκιά στο κέντρο της αυλής κρατάει δροσιά τα καλοκαίρια. Τριγύρω: τραπέζια με λευκά τραπεζομάντηλα και σειρές από παλιούς τενεκέδες του λαδιού που έχουν γίνει γλάστρες για τις αλοκάσιες και τις φτέρες. Εκτός από τις απίθανες γαρίδες, το μενού έχει τηγανητά μπαρμπούνια και μερικά ακόμα ψάρια ημέρας από ψαράδες των Κυκλάδων, ελιές, φέτα και μια trademark, επική ντοματοσαλάτα με έξτρα τριμμένη ντομάτα για βουτιές. Γ.Π.
Κανάρη 119, Μοσχάτο, Τ/210-94.22.119
Καπηλειό του Ζάχου: Στα Καμίνια από τη δεκαέτια του 1960
Διατηρεί στοιχεία απ’ όταν ήταν μπακαλοταβέρνα, με τα κρασοβάρελα κεντρικό στοιχείο της διακόσμησης. Την άνοιξε ο Βασίλης Μπαταγιάνης τη δεκαετία του 1960 και γρήγορα απέκτησε φήμη για το καλό της κρασί. Σήμερα ανήκει στον Χρήστο Ζάχο, Καμινιώτη μια ζωή, ο οποίος ήταν πελάτης του παππού Μπαταγιάννη και πλέον την «τρέχει» μαζί με τη γυναίκα του, Βαΐα, και τον γιο τους, Ζήση. Καθημερινά η κυρία Βαΐα μαζί με άλλες πέντε γυναίκες μαγειρεύουν πιάτα που γίνονται ανάρπαστα. Έχουν πάντα φρέσκο ψαράκι για τηγάνι –γαύρο, μαρίδα, μπακαλιαράκια-όνειρο, κουτσομούρα, μπαρμπουνάκι– όπως και καλαμάρια, χταπόδια, γαρίδες και καραβίδες, αν έχει η αγορά. Τα φρέσκα ψάρια τα προμηθεύονται από δύο μαγαζιά στην αγορά του Πειραιά και στην ψαραγορά του Ρέντη, με τα οποία συνεργάζονται χρόνια. Η ψαρόσουπά τους –μπουγιαμπέσα– είναι πολύ δημοφιλής και ποτέ δεν περισσεύει. Τα χόρτα είναι πάντα εποχής, όπως και τα λαχανικά, και τα παίρνουν από τη λαχαναγορά του Ρέντη. Όλα τα υπόλοιπα τα αγοράζουν από τη γειτονιά – τυροκομικά από τον Αλλαντίν, ψωμί από τον κοντινό φούρνο και κρέατα από τον χασάπη λίγο πιο κάτω. Μια ιδιαίτερη νοστιμιά της κυρίας Βαΐας είναι η πρασοτηγανιά με καρδιτσιώτικη συνταγή (λόγω της καταγωγής της οικογένειας), το λουκάνικο –και αυτό από την Καρδίτσα– και το γεμιστό μπιφτέκι, που γίνεται ανάρπαστο. Κρασί φέρνουν χύμα από τη Νεμέα και την Κρήτη, από γνωστούς τους οινοποιούς, και τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο από την Καρδίτσα, από δικές τους καζανιές. Μ.Π.
Κομοτηνής 37, Καμίνια, Τ/210-48.13.325
Ψαροκαστέλα: Σε ένα στενάκι της Καστέλας
Είναι χωμένη σε ένα δρομάκι της Καστέλλας, ανάμεσα σε παλιές μονοκατοικίες και μοντέρνες πολυκατοικίες. Εδώ δύσκολα σε βγάζει ο δρόμος. Η Μαρία, ο σύζυγός της Κώστας και τα δυο τους παιδιά, ο Νέστορας και ο Κωνσταντίνος, που δουλεύουν όλοι στο μαγαζί, μάς υποδέχονται πάντα με χαμόγελο και ευγένεια. Η Μαρία έμαθε τα μυστικά και τις συνταγές από τους γονείς τους που είχαν την ταβέρνα πριν. Το χταπόδι -από τη Χίο- το φτιάχνουν μελωμένο, το σβήνουν με ημίγλυκο κρασί και βάζουν στο τέλος λίγο φρέσκο λάδι και χειροποίητο ξύδι από την Κρήτη. Η σπεσιαλιτέ της μαγείρισσας είναι οι γαρίδες σε πιπεράτη σάλτσα – με αρώματα εσπεριδοειδων, λίγο γλυκιά, λίγο ξινή και λιγουλάκι πικάντικη. Τα θαλασσινά είναι πάντα φρέσκα, γιατί αγοράζουν ό,τι βρίσκουν. Τα οστρακοειδή, όπως τα στρείδια, οι γυαλιστερές, τα κυδώνια και τα χτένια έρχονται μόνο επί παραγγελία, μία μέρα πριν. Το ψωμί τους είναι μετσοβίτικο και το παίρνουν από έναν φούρνο στον Προφήτη Ηλεία, τα λαχανικά τους είναι εποχής και ο μανάβης συνεργάτης τους χρόνια. Μην παραλείψετε να παραγγείλετε τις τηγανητές πατάτες, τις τηγανίζουν σε ένα τσουκάλι –ούτε φριτέζες ούτε τηγάνια – σε φρέσκο λάδι και βγαίνουν όνειρο – χρυσαφένιες, τραγανές και πεντανόστιμες. Μ.Π.
Σκρα 19, Πειραιάς, Τ/210-42.22.237
Κίτσουλας: Κάτω από τις συκιές
 |  |
Από το 1946 κρατάει η ιστορική ταβέρνα του Χαλανδρίου προσφέροντας φαγητό που οι θαμώνες περιγράφουν με το ύψιστο κομπλιμάν ως «καλύτερο και από σπιτικό». Σε ένα καταπράσινο σημείο της γειτονιάς, σε έναν χώρο με αυθεντική ατμόσφαιρα ο Κίτσουλας μάς χορταίνει τα μεσημέρια με τους φημισμένους του λαχανοντολμάδες, το έξοχο αρνάκι φρικασέ και το κατσικάκι στον φούρνο, τις μαμαδίστικες λαδερές μπάμιες, ένα γιούβετσι έπος και ένα σωρό ακόμα καλοδουλεμένα, απλά, αλλά καθόλου απλοϊκά πιάτα που αγαπάμε από το ελληνικό συνταγολόγιο. Γ.Π.
Φιλικής Εταιρείας 25Δ, Χαλάνδρι, Τ/210-68.14.798
Κατσόγιαννος: Στην Δραπετώνα… έχουμε ζωή
Ο χώρος εσωτερικά είναι ρετρό, με μωσαϊκό στο πάτωμα, με παλιές φωτογραφίες στους τοίχους και διαφημιστικές αφίσες από άλλες δεκαετίες. Μας κάνει εντύπωση ένα ξύλινο καλοδιατηρημένο ψυγείο του ‘30 που λειτουργεί κανονικά. Μπορεί να έχει μεγάλη ιστορία και φοβερή ατμόσφαιρα, αλλά αυτό που μας κάνει να πηγαίνουμε ξανά και ξανά στον Κατσόγιαννο είναι το φαγητό. Τα κεφτεδάκια με ούζο είναι όνειρο, τραγανά και νόστιμα, συνοδεύονται δε από ολόφρεσκες τηγανητές πατάτες που τις κόβει με τα χεράκια της η Ντόρα. Η χοιρινή τηγανιά με μουστάρδα και μπούκοβο είναι ζουμερή και τέλεια πικάντικη. Η συκωταριά αλλά και το μοσχαρίσιο συκώτι λιώνουν στο στόμα και πάνε πολύ με το κρασί. Μ.Π.
Αγίου Παντελεήμονος 15, Δραπετσώνα, Τ/210-46.13.209
Döner Tzh: Η τουρκική ταβέρνα της Νέας Σμύρνης
Ο Γιλμάζ με τη γυναίκα του Σουλτάν, άνοιξαν την ταβέρνα σε μια ήσυχη γειτονιά της Νέας Σμύρνης πριν από τρία χρόνια. Από την αρχή είχαν στόχο να σερβίρουν πιάτα της τουρκικής κουζίνας που δύσκολα συναντάμε σε αντίστοιχα μαγαζιά στην Αθήνα. Ψήνουν το ντονέρ σε «ντονέρ μεκάν» μια μαντεμένια κατασκευή, με ειδικά ραφάκια όπου τοποθετούνται και καίγονται τα ξύλα και από μπροστά η κάθετη σούβλα ψήνει το κρέας ομοιόμορφα. Το μενού έχει επίσης, μαντί, χειροποίητα ζυμαράκια γεμιστά με μοσχαρίσιο–αρνίσιο κιμά, τα σερβίρουν με ξινούτσικη σάλτσα από σπιτικό γιαούρτι, σκόρδο, λίγο λιωμένο βούτυρο, δυόσμο, άγριο βασιλικό από την Τουρκία και δύο διαφορετικές καυτερές πιπεριές. Το πιλάφι, που συνοδεύει τα πιάτα με κρέας, είναι μαγειρεμένο με φρέσκο βούτυρο που του δίνει μια έξτρα νοστιμιά. Η αραβική μελιτζανοσαλάτα τους είναι ιδιαίτερη, πολύ γευστική – δεν έχει μόνο μελιτζάνα, έχει ταχίνι, σκόρδο και γιαούρτι. Η ταμπουλέ τους είναι φρέσκια και δροσιστική και συνοδεύεται με τσι κεφτέ, που είναι αρωματικοί, χορτοφαγικοί κεφτέδες, λίγο πικάντικοι. Στο τέλος φέρνουν ένα γλυκό πολύ πληθωρικό, κάτι μεταξύ γαλακτομπούρεκου και κιουνεφέ. Μ.Π.
Βιζυηνού 2, Νέα Σμύρνη, Τ/210-93.10.411
Το Κουτούκι (πρώην Καλοζύμη): Μια χωριάτικη αυλή στο Χαλάνδρι
Πίσω από μια διπλοκατοικία στο Χαλάνδρι κρύβεται ένα ταβερνάκι με ατμοσφαιρική, νοσταλγική αυλή. Επιγραφή δεν υπάρχει. Θα δείτε μόνο λίγες λέξεις γραμμένες στον τοίχο, στο στενό διαδρομάκι που χωρίζει το ένα κτίριο από το διπλανό του. Προσπεράστε τα αυτοκίνητα των κατοίκων που παρκάρουν εκεί και έπειτα την ανοιχτή καγκελόπορτα για να βγείτε ξαφνικά σε μια εντελώς χωριάτικη αυλή με ασβεστωμένα δεντράκια, γλάστρες και γατούλες. Θα σας σερβίρουν κλασικούς ταβερνίσιους μεζέδες: φάβα, ρεβύθια φούρνου και μπακαλιάρο σκορδαλιά και παϊδάκια. Έχουν και πιο έμπειρα κοψίδια, όπως γαρδουμπάκια λαδορίγανη, σουβλάκι με πρόβειο κρέας και ωραίο αγριογούρουνο. Γ.Π.
Υψηλάντου 5, Χαλάνδρι, Τ/210-68.54.234
Ωραία η αυλή, ακόμα ωραιότερα τα Φιλετάκια
Μια πανέμορφη αυλή και εκλεκτά κρεατικά κάνουν αυτή την ψησταριά μία από τις αγαπημένες μας. Τα Φιλετάκια λειτουργούν από το 1966 μαζεύοντας στη Δάφνη λάτρεις του καλού κρέατος απ’ όλη την Αθήνα. Το πιάτο-σήμα κατατεθέν είναι βεβαίως τα φιλετάκια (χοιρινά ή κοτόπουλου) αλλά προσφέρουν πολλές ακόμα λιχουδιές σαν το σωστά ψημένο μοσχάρι «αντρεκότ», τις καταπληκτικές τηγανητές πατάτες και το χωριάτικο λουκάνικο. Γ.Π.
Εθνάρχου Μακαρίου 126 και Δράμας, Δάφνη, Τ/210-97.30.682
Στο Ρεμούτσικο για παϊδάκια
Πάνε σαράντα και κάτι χρόνια από τότε που ο Κώστας Δήμας πήρε την απόφαση να μετατρέψει το πατρικό του σπίτι, πολύ κοντά στον ναό του Αγίου Δημητρίου, σε ταβερνάκι για τους φίλους και τους γείτονες που έρχονταν να πιουν ένα κρασί. Στη συνέχεια το Ρεμούτσικο μεγάλωσε, κι οι δυο του γιοι πήραν τη σκυτάλη. Στην αυλή, δίπλα στα ασβεστωμένα δέντρα κυκλοφορούν παϊδάκια, αρνίσια και προβατίνας, με λιπάκι που λιώνει στο στόμα και κοκαλάκι για τραγάνισμα, μπιφτέκια, λουκάνικα, κοντοσούβλι και μπριζόλες, αλλά και ριγανάτες τηγανητές πατάτες, τηγανητά κολοκυθάκια, φέτα στα κάρβουνα και τυροκαυτερή και άλλα κλασικά ταβερνίσια. Α.Σ.
Λεωφόρος Αγίου Δημητρίου 120, Άγιος Δημήτριος, Τ/210-97.04.515
Γιουβετσάκια στην αυλή
 |  |
Όταν ξεκίνησε πριν από χρόνια, τραπέζια δεν είχε. Το φαγητό έκανε διαδρομές σε πήλινους κεσέδες (έτσι προέκυψε το όνομα) στα νότια προάστια, πριν μετακομίσει σε ένα σημείο της Γλυφάδας εκτός πιάτσας, που έπρεπε να το ξέρεις για να το βρεις. Έκτοτε είναι αρκετοί, aπό όλη την Αθήνα, που όταν πεθυμήσουν ωραία ελληνική κουζίνα δίνουν ραντεβού τον χειμώνα μέσα, και τώρα το καλοκαίρι στην αυλή που ‘χει γεράνια, λεμονιές, αγγελικές και μυριστικά, κι έναν κισσό να σκαρφαλώνει στο πηγάδι. Καλοφαγάς και επίμονος, ο Χάρης Τζίτζης πάει καθημερινά σε δυο και τρεις λαϊκές. Όλα όσα σερβίρει η ταβέρνα του τα ψάχνει ένα ένα. Από τις ντομάτες και τα κολοκυθάκια, μέχρι τα λουκάνικα και τα τυριά – όλα στα αναφέρει με τον τόπο τους: τα καρδιτσιώτικα λουκάνικα, το ανεβατό από τη Βερδικούσα και πάει λέγοντας. Οι χοντρά κομμένες σαλάτες στα Γιουβετσάκια είναι πάντα πλούσιες και δροσάτες. Η Εύα Πασανικολάκη, χρόνια στην κουζίνα, φτιάχνει θαυμάσιους αμπελοντολμάδες αυγολέμονο, νοστιμότατα κοκκινιστά, γιουβέτσι κι άλλα πολλά. Και τα θαλασσινά όμως τα αγαπούν και τα προσέχουν σ’ αυτό το μαγαζί. Α.Σ.
Ιθώμης 20 & Μορέως, Γλυφάδα, Τ/210-96.48.081
Πηγή:gastronomos.gr
About Post Author
