«Το Κουρδικό Ζήτημα στον Ελληνικό Τύπο» από τον Τζεμίλ Τουράν

Τριάντα χρόνια ξεριζωμένος, διωγμένος και κυνηγημένος, ο Cemîl Tûran Bazîdî.. Τριάντα χρόνια σε μια δεύτερη πατρίδα απ’ όπου «στράτευσε» την πένα του στην υπόθεση της ενότητας και της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν.

Τα άρθρα και οι συνεντεύξεις του Τζεμίλ Τουράν, που συγκεντρώθηκαν σ’ αυτό τον τόμο, δεν είναι μόνο μια προσωπική αναμέτρηση του συγγραφέα-δημοσιογράφου με την αντοχή της αντικειμενικότητας και την αλήθεια της κριτικής ματιάς στον χρόνο, αλλά είναι μια συγκαιρινή ιστορική καταγραφή των πολιτικών που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για να κρατήσουν δέσμιο και υποδουλωμένο τον κουρδικό λαό.

Η διεισδυτική ματιά του Τζεμίλ Τουράν αναζητά την αλήθεια του Κουρδικού πίσω από τις επίσημες δηλώσεις και προθέσεις των ηγετών και των Παγκόσμιων Οργανισμών.
Καταγράφει τα οικονομικά συμφέροντα που ποδηγετούν τα οράματα και σπεύδει να πάρει ανάσες πολιτισμού και ελπίδας συνομιλώντας με σημαντικούς συμπατριώτες του.

Στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας γράφει:

«Καθώς περνούν τα ηλικιακά μου χρόνια πυκνώνουν οι ματιές μου στο παρελθόν και ορθώνονται εκείνα τα κοινότοπα ερωτήματα: «Πορεύτηκα σωστά; Οι επιλογές μου μήπως ήταν λάθος; Αδίκησα; Αδικήθηκα; Αν τότε είχα αντιδράσει διαφορετικά ποια θα ήταν η τροπή στη ζωή μου;»

Μία από αυτές τις ματιές στάθηκε στα άρθρα μου και σε ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου στη δημοσιογραφία. Τα ξαναείδα όλα, τα ξαναδιάβασα, πάντα με τον φόβο μήπως έχω παρεκκλίνει από τον στόχο: να κάνω γνωστό σε όλους τον αγώνα τον Κούρδων για ελευθερία, να δείξω πόσο σημαντικούς ανθρώπους έχει αυτός ο λαός, αλλά και να σταθώ κριτικά σε ενέργειες και αποφάσεις της κάθε κουρδικής ηγεσίας.

Τριάντα χρόνων άρθρα, καταγραμμένες σκέψεις, αναλύσεις δεδομένων και στοιχείων, συνεντεύξεις με εξαιρετικούς ανθρώπους, ταπεινούς αγωνιστές, αδιάφορους για τα λίγα λεπτά της όποιας δημοσιότητας αλλά παθιασμένους με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών και των ανθρώπων. Έγραφα και ζούσα ένα κομμάτι της ιστορίας του κουρδικού λαού και της Μέσης Ανατολής, αναζητούσα την αλήθεια στις υποσχέσεις και τη δύναμη εκείνων των συμφερόντων που θα τις ανέτρεπαν.

Είδα φίλους μου να χάνονται, να δολοφονούνται γιατί φώναξαν δυνατά για την ελευθερία, κατέγραφα μια καθημερινότητα γεμάτη θύματα, κυνηγητό, φυλακίσεις και προδοσίες, αλλά την ίδια στιγμή η κάθε επαφή μου με τους πεσμεργκά και με Κούρδους πατριώτες με έπειθε ότι ο κουρδικός λαός βρίσκεται μια ανάσα μακριά από τη νίκη, από την ανεξαρτησία.

Μέσα σ’ αυτήν τη δίνη πολέμων, σκοπιμοτήτων, παρακρατικών ενεργειών, συμφερόντων και υποσχέσεων, νομίζω πως κράτησα αμετακίνητο τον αρχικό στόχο μου. Κι αν κάποια εκτίμηση αποδείχθηκε στον χρόνο λανθασμένη είναι γιατί τα κέντρα αποφάσεων ανέκρουσαν πρύμναν εντοπίζοντας αλλού τα συμφέροντά τους. Το αναπάντεχο, άλλωστε, είναι μέρος της ζωής μας και μάλιστα καθοριστικό. Πώς θα μπορούσα να προβλέψω ότι η υπόθεση «εκλογές στο Βόρειο Κουρδιστάν» θα αντιμετώπιζε την προδοσία της οικογένειας Ταλαμπανί, που ορκιζόταν στην ελευθερία των Κούρδων; Ότι θα πάγωνε το όνειρο από συναγωνιστές; Πώς να γνωρίζω ότι κάποιες ΜΚΟ που μιλούσαν για αμέριστη συμπαράσταση στην ανοικοδόμηση του Κουρδιστάν για το μόνο που ενδιαφέρονταν ήταν για τα κονδύλια; Πώς να το χωρέσει ο νους ότι Κούρδοι «αγωνιστές» δεν θα ομονοούσαν σε καθοριστικές για το Κουρδικό κινήσεις;

Όλα αυτά τα άρθρα και τις συνεντεύξεις μου, δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά, τα συγκέντρωσα στο ανά χείρας βιβλίο επειδή πιστεύω ότι είναι κομμάτια που μπορεί να βοηθήσουν στην ολοκλήρωση της εικόνας του κουρδικού θέματος. Και με την ελπίδα πως όταν οι Κούρδοι αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα, αυτό το βιβλίο, με τα λάθη και τα σωστά του, θα καλύπτει ένα μικρό μέρος της μεγάλης πορείας τους».