μτφρ. Τσαχουρίδου Μαρία, εκδ. Μίνωας, 2022
της Κατερίνας Καλογήρου
Περίληψη
Οι γάτες έχουν έξι ζωές στις αραβικές χώρες και την Τουρκία, επτά στην ισπανόφωνη Αμερική και την Πορτογαλία, εννιά εκεί όπου ομιλείται η γλώσσα του Σαίξπηρ. Γιατί χρειάζεται άραγε τόσες ζωές ένας γάτος;
Αναμφίβολα μέχρι να μπει στο Neko Café, η Ναγόρε δεν έχει ιδέα για τις γάτες, νιώθει όμως πως δεν έχει ζωή. Ούτε μία. Από τότε που χώρισε και απολύθηκε από την τελευταία της δουλειά, οι συμφορές διαδέχονται η μια την άλλη στη ζωή της.
Λίγο πριν χάσει το διαμέρισμά της λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου, μια φίλη από τα παλιά τής προτείνει μια ασυνήθιστη δουλειά: σερβιτόρα στο Neko Café. Ανάμεσα στους θαμώνες της καφετέριας αυτής, επτά γάτοι ευελπιστούν να βρουν τον νέο τους ιδιοκτήτη. Καθώς ο καιρός περνά και η Ναγόρε αρχίζει να ξεπερνά την αιλουροφοβία της, καθένα από αυτά τα ιδιαίτερα πλάσματα θα της διδάξει κάτι σημαντικό για την τέχνη της ζωής: η γαλήνη, η συγκέντρωση, η ευελιξία και η αυθεντικότητα είναι κάποιες από τις αξίες που θα εφαρμόσει στην καθημερινότητά της, για να δώσει στη ζωή της άλλη τροπή.
Ένα πρωτότυπο και ξεκαρδιστικό ΒΙΒΛΙΟ για την τέχνη της ευτυχισμένης ζωής.
Βιβλιογνώμη
Σου αρέσουν οι γατούλες, καλέ μου αναγνώστη; Όποια και αν είναι η απάντησή σου, συνέχισε να διαβάζεις, διότι θα βρεις κατανόηση είτε από μένα που τις αγαπώ, είτε από την πρωταγωνίστρια του βιβλίου που δεν τα πάει και πολύ καλά μαζί τους. Σε αυτό το σημείο να τονίσω, με άκρως ψύχραιμο και αντικειμενικό τρόπο, και μετά από χρόνια έρευνας σε βιολογία ζωολογία και εξωγήινους, οτι οι γάτες είναι το τελειότερο ον που πάτησε ποτέ στη Γη. Και μετά, ο Χένρι Κάβιλ.
Η Ναγόρε, λοιπόν, δεν συμπαθεί τα εντυπωσιακά αιλουροειδή, όμως η ζωή θα τα φέρει έτσι για να της αποδείξει πόσο λάθος έκαμε. Όχι, ντάξει, υπερβάλλω, η ζωή της τα έφερε έτσι γιατί ασχέτως με τη γνώμη της για τα μίου, χρειαζόταν να διδαχθεί πολλά από αυτά. Και έτσι έπιασε δουλειά στο μέρος των ονείρων μου, που έχει γατόπουλα να αρμενίζουν ελεύθερα, τσάι μπόλικο, και γλυκά (αν πουλούσε και βιβλία, είχα φτιάξει βαλίτσες και έτρεχα Βαρκελώνη όπου διαδραματίζεται το στόρι μας). Τί έχει να σου μάθει μια γάτα, σε ακούω να ρωτάς, καλέ μου αναγνώστη, και δεν ξέρω πως να απαντήσω στο εύλογο ερώτημά σου χωρίς να μαρτυρήσω την πλοκή του χαριτωμένου αυτού βιβλίου. Θα προτιμήσω να σου πω τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να διαβάσεις το βιβλίο, ώστε να σου λυθεί η απορία.
Αρχικά, είναι πάρα πολύ χαριτωμένο. Η υπόθεση είναι κιουτ, και ο χαρακτήρας νομίζω πως μπορεί να αγγίξει τον καθένα που κάποια στιγμή στη ζωή του όλα γίνηκαν ελαφρώς μπάχαλο, οπότε άλλαξαν τα πλάνα του κοιμήθηκε στη μάνα του. Αγάπησα το γεγονός πως τα κεφάλαια είναι μικρά, διότι ενίοτε ταλαιπωρούμαι από την αδυναμία μου να διαβάσω πολλή ώρα συνεχόμενα, ενώ ταυτόχρονα ΔΕΝ μπορώ εύκολα να σταματήσω στη μέση ενός κεφαλαίου. Γκουχ…τηλέφωνα ψυχολόγων ευπρόσδεκτα. Εν συνεχεία, να προσθέσω το προφανές: οι γάτες! Μεγάλωσα με γάτες και τις λατρεύω από την προηγούμενη μάλλον ζωή μου εκεί στην Αίγυπτο, είδα μια πολύ όμορφη επεξήγηση των συμπεριφορών τους, αν και είχα καναδυό ενστάσεις, όμως τα ζώα που είχα επαφή δεν ήταν αδέσποτα και κακοποιημένα, οπόταν μπορεί και να πέφτω έξω.
Το βιβλίο σου δίνει την ευκαιρία να βγεις έξω από το κεφάλι σου, και σε προτρέπει να παρατηρήσεις. Θαρρώ πως οι δύο αυτές διεργασίες είναι πολύτιμα εργαλεία για την ζωή μας, και θα μας βοηθούσαν αν δίναμε τον χρόνο που χρειάζονται για να μας αποφέρουν καρπούς. Η ιδιοκτήτρια του γατοκαφέ, είναι επίσης αντόραμπολ, και με ευφυΐα (κατά την ταπεινή μου γνώμη) η συγγραφέας την έκανε Ιαπωνέζα, μια κοινωνία με έντονα τα στοιχεία της διακριτικότητας και της εγκράτειας, σε αντίθεση με εμάς τους Μεσογειακούς λαούς που είμαστε άιντε γιούργια στα παλιούρια. Οι δύο γυναίκες που έρχονται σε συνεργασία υπό το άγρυπνο βλέμμα των γατιών (λέμε τώρα αφού ως γνωστόν οι γάτες κοιμούνται πολύ) συμπληρώνουν υπέροχα η μία την άλλη, και κάθε μια συμβάλλει στην ανάπτυξη της άλλης χωρίς να γίνεται παρεμβατική. Τέλος, το βιβλίο είναι μεν μικρό, αλλά περιεκτικότατο. Δεν θα έλεγα πως αποτελεί λογοτεχνικό απαύγασμα, όμως είναι ευχάριστο, διδακτικό και γλυκούτσικο. Οι γάτες που φιλοξενούνται σε αυτή τη δομή είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι που θα μπορούσε να έχει κανείς, και όπως αυτές δεν πλατειάζουν, είναι σύντομες και λακωνικές, έτσι και η Άννα (η συγγραφέας ντε), μέσα σε λιγότερες από 170 σελίδες καταφέρνει να σου ελαφρύνει την ψυχούλα σου.
About Post Author
