της Λίτσας Κοντογιάννη

Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.

Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει.
Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση;

Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η κριτική μας

Εγώ θα πρόσθετα και τον εξής υπότιτλο: «Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου».
Η κυρία Τέκου μας δίνει ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα, μιας και σκιαγραφεί με μεγάλη επιτυχία τις προσωπικότητες της ιστορίας. Έχει προσθέσει και άλλα στοιχεία, τόσο από το αστυνομικό όσο και από το ιστορικό και το κοινωνικό είδος της λογοτεχνίας. Όλα αυτά παντρεύονται άριστα μεταξύ τους.
Κεντρικός ήρωας είναι όντως Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ. Μια προσωπικότητα αρκετά αμφιλεγόμενη, μιας και έχει μέσα του πολύ σκοτεινές πτυχές, αλλά πέρα από αυτό μπορούμε να τον κατανοήσουμε και να κερδίσει την συμπάθειά μας. Αυτό αποδεικνύει πως ο άνθρωπος κρύβει μέσα του δύο πλευρές, το κακό αλλά και το καλό. Μένει σε μας η συνειδητή επιλογή, ποια από τις δύο θα επικρατήσει.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις μικρές επαρχίες της Μεταπολεμικής Κάτω Ιταλίας και φτάνει στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Είναι ένα βιβλίο όπου σφύζει το συναίσθημα. Μπορούμε όμως να βρούμε και πολλά άλλα στοιχεία όπως μυστικά, έρωτες, πολλές εκπλήξεις, δολοφονίες, αλήθειες και ψέματα, θλίψη, απόγνωση, εγκατάλειψη, συγχώρεση, ανατροπές και πολλά ακόμα.
Η συγγραφέας μας, με τη μαγική της πένα και την αμεσότητα που έχει η γραφή της, καταφέρνει και ζωντανεύει την διήγηση και μεταφέρει τον αναγνώστη μέσα στην πλοκή της ιστορίας. Η αφήγησή της κρατάει όλες τις ισορροπίες, η δε πλοκή είναι πολύ δεμένη, δεν μακρηγορεί, δεν φλυαρεί, απλά επενδύει πολύ στο συναισθηματικό στοιχείο. Σε πολλούς αρέσει, σε άλλους δε λιγότερο.
Μέσα από την αφήγησή της, μας δίνει να καταλάβουμε πως δεν είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε τα πεπραγμένα των άλλων. Ο σταυρός που κουβαλούν είναι αποκλειστικά και μόνο δικό τους βάρος, μπορούμε να τους καταλάβουμε ως κάποιο βαθμό, αλλά μέχρι εκεί.
Διαβάστε το, γιατί είναι ένα βιβλίο γεμάτο ανθρωπιά και διαχρονικές αλήθειες.

About Post Author

You May Also Like

More From Author