της Κατερίνας Καλογήρου
Οι εντυπώσεις από τα τρία πρώτα επεισόδια της σειράς The Recruit, ή αλλιώς ο Νεοσύλλεκτος που προβάλλεται στην πλατφόρμα του Netflix, ήταν πολύ θετικές. Έχουμε έναν νέο δικηγόρο που δεν έχει γίνει ακόμα 25, και δουλεύει για λογαριασμό της CIA, όπου ξεκινάει με το να εκτιμήσει τον κίνδυνο σε κάποιες επιστολές που λαμβάνει η υπηρεσία, και έχουν απειλητικό περιεχόμενο. Συγκατοικεί με δύο άλλους δικηγόρους που ήταν μαζί από τα φοιτητικά τους χρόνια, και συνεργάζεται με άλλους δύο που θέλουν να του κάνουν τη ζωή ελαφρώς δύσκολη. Η πρώτη του εβδομάδα στην δουλειά, θα είναι περισσότερο επεισοδιακή από οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς.
Γιατί να δεις μια ακόμα σειρά, που έχει κατασκοπικό περιεχόμενο, σε ακούω να ρωτάς. Διότι εδώ, νομίζω για πρώτη φορά βλέπουμε την διάσημη υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών από μία άλλη οπτική, αυτή του νομικού τμήματος, και επίσης, τη βλέπουμε να στελεχώνεται από ελαφρώς άχρηστους, κακεντρεχείς, οπορτουνιστές και κακοδιάθετους ανθρώπους, οι οποίοι αντί να κοιτάζουν τη δουλειά τους απασχολούν το μυαλό τους με το πως θα ρίξουν μπανανόφλουδες στον δρόμο των συναδέλφων τους! Παρατηρούμε λοιπόν ένα αγαστό κλίμα συνεργασίας, ανθρώπους που αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεών τους, και σε καμία περίπτωση δεν κοιτάζουν να κρεμάσουν τους συναδέλφους για τις τυχούσες αποτυχίες. Και μετά ξυπνήσαμε, διότι όλα είναι ακριβώς ανάποδα.
Ο πρωταγωνιστής Noah Centineo υπηρετεί τον ρόλο του πολύ σωστά, και τολμώ να πω επισκιάζει τους υπόλοιπους χαρακτήρες, εκτός ίσως από τον αρχιδικηγόρο και αφεντικό του. Η «απειλή» της υπηρεσίας είναι μια πρώην πράκτορας που ενσαρκώνει η Laura Haddock, που σε μια άλλη πιο κλασική προσέγγιση ενός κατασκοπικού θρίλερ, θα ήταν η πρωταγωνίστρια και θα βλέπαμε την ιστορία να εξελίσσεται μέσα από τα δικά της μάτια. Η σειρά έχει χιούμορ, γρήγορη πλοκή, ίντριγκες, και αποτελεί έμπνευση για το πως μπορεί κάποιος να είναι μονίμως εφευρετικός προκειμένου να επιλύει απανωτές κρίσεις. Από την άλλη πλευρά όμως, μπορεί να ξενερώσει λίγο το γεγονός πως μονίμως προκύπτουν εμπόδια, και να το βρεις κάπως υπερβολικό, όμως αν αναλογιστείς το πόσοι άνθρωποι ενδέχεται να εμπλακούν σε μία υπόθεση, όπου ο καθένας έχει την δική του ατζέντα, μπορεί να καταλήξεις να συμβιβαστείς με την ιδέα αυτή.