H μέρα που σχεδόν πέθανα

Nico Mastorakis

Λιγοι ρεπορτερ εχουν περασει τοσες περιπετειες και τοσα φλερτ με τον θανατο, οσα εγω, στην ηλικια μιας αθωοτητος που ελεγε οτι “η εφημεριδα ειναι το σπιτι μας, η ζωη μας” και που εμεις, ανοητα το πιστευαμε και ρισκαραμε τη ζωη μας για ενα ρεπορταζ και για μια εφημεριδα που δεν θα δισταζε, καποια στιγμη, να μας… απολυσει. Απο τη δραματικη συγκρουση και τραυματισμο μου, τη νυχτα που πηγαινα στη Θεσσαλονικη για τη δολοφονια του Λαμπρακη, μεχρι την παρ’ ολιγον συνθλιβη μου απο τάνκ που επεφτε χωρις αλεξιπτωτο, στην Τουρκια, εζησα ολο το φασμα επικινδυνοτητας αλλα τιποτα δεν συγκρινεται με την παγερη εκεινη μερα που εκανα αναγκαστικη προσγειωση (οταν μειναμε απο… βενζινη!) με ελικοπτερο της αεροποριας στρατου. Λεπτο με λεπτο, την περιπετεια εκεινη, θα την διαβασετε στο ρεπορταζ μου της τοτε “Μεσημβρινης.” Σκεφτομαι ποσο λιτα και συντηρητικα (μνοοστηλο!) ειχε δει η εφημεριδα την περιπετεια μου. Αν ειχε γινει χθες, θα ηταν τουλαχιστον εξασελιδο!

Το jpg που αναρτω διαβαζεται ευκολα αν το μεγεθυνετε (σε tablet, laptop, PC) αλλα οχι σε κινητο.

About Post Author

admin

See author's posts