Το KUZINA Restaurant Athens στο Θησείο: οι τρεις συλλαβές της απόλαυσης!

Είχαμε ετοιμαστεί στην ώρα μας.Θα βλέπαμε πόσο αλλαγμένο ήταν το μαγαζί στις νέες αλλαγές.

του Στάθη Παπούλια

Φτάσαμα και ρίξαμε μια ματιά να δούμε τι γίνεται.Τεράστια αλλαγή από την απουσία των ξένων,δεν υπήρχαν πουθενά! Περιμένουμε την 1η Ιουλίου να έρθουν αρκετοί αλλά όχι όλους.Όμως εδώ είναι πολύ σημαντικό να αντέξεις κάποιος την μάχη του,να αντέξουν και στο τέλος θα φανεί.

Μπρος από το ρεστοράν ήταν πάντα ο σεφ Άρης Τσανακλίδης.Είναι σημαντικό να γνωρίζεις και να μιλάς μαζί του.Σχεδόν επτά χρόνια είχαν περάσει μεταξύ μας, δεν ήξερε πως ήταν το φαγητό,διότι πρέπει να το ξέρεις.Έχει δώσει πάρα πολύ ωραία σε όλα.Το ρεστοράν έχει τα πάντα στον Kuzina, από το έξω και τα μέσα, μέχρι την φοβερή θέα στην Ακρόπολη.

Γι’ αυτό ξεκίνησα με το πρώτο πιάτο.Ένα κλασικό αλλά πολύ καλό το πρώτο πιάτο που μας έφερε στην Θεσσαλονίκη.Η σαλονικώτικη σαλάτα με κουλούρι Θεσσαλονίκης,τοματίνια,καπαρόφυλλα,κάπαρη, ρόκα, ελιές,αγγούρι ,κρίταμο και mousse φέτας.Φρέσκο και έτοιμο να το πάρεις! Μου άρεσε η σαλάτα που ήταν ζωντανή και δίνει έναν αέρα ελληνικό.

Ένα λουκουμάδες με musse φέτας,κελυφωτό φιστίκι, λιαστή τομάτα,ελιές και sauce ροδιού.Μια θετική έκπληξη ήταν αυτές οι λουκουμάδες γιατί έφερε σε καλό συνδυασμό τη φέτα με όλα τα άλλα.Απέξω ήταν οι λουκουμάδες που θύμιζαν την αυθεντική παράδοση αλλά ταυτόχρονα έδιναν μια ωραία αίσθημη.

Μετά ήρθε η δεύτερη σειρά, ένα καβουροκεφτέδες με πικάντικη sauce Aioli.Δεν μπορώ να πω τίποτα, ήταν άψογο.Εδώ είχαμε να δοκιμάσουμε ένα συνδυασμό καβουροκεφτέδες που σε βάζει πιο απλά από τα λουκουμάδες με musse φέτας.Όμως είναι πολύ καλό να το καταλάβεις.Προσωπικά μου αρέσει περισσότερο οι λουκουμάδες.

Το τατάκι τόνου με σάλατα από καπαρόφυλλα,κρίταμο,τομάτα και sauce από wasabi,soya και ταχίνι.Είναι αποκάλυψη!Φοβερός συνδυασμός να βγαίνει μέσα από ένα μικρό τόνο.Μπλέκονται υπέροχα οι συνδυασμοί του ελληνικού με το ιαπωνικό.Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το συνδυασμό.

Το κρασί με το οποίο συνοδεύσατες το δείπνο ήταν το Πέτρινες Πλαγιές Παλυβού (Chardonnay, Μαλαγουζιά). Άψογο για την περίπτωση και άριστο για τα δικά μας κρασιά. Πήγαινε τέλειο σε όλες τις περιστάσεις.

Σε λίγο ήταν δυο κανονικά πιάτα. Από τη μία μεριά είχαμε ένα κλασικό ριζότο και στην άλλη έναν πικάντικο τόνο.Μπορώ να πω ότι ήταν άσχετα μεταξύ τους και για αυτό είχαμε την διαφοροποίηση να δούμε το κάθε ένα ξεχωριστά.Το ριζότο με γλυκιά κολοκύθα, σαφράν,καλαμπόκι,σταφίδες και γραβιέρα Νάξου ήταν πολύ καλό.Σου έδινε μια αίσθηση κλασικού Ιταλικού φαγητού αλλά ταυτόχρονα όλες οι άλλες ήταν Ελληνικές.Ένας συνδυασμός που δίνει στον πελάτη την αίσθηση ότι απολαμβάνει το φαγητό αλλά ταυτόχρονα του αρέσει το κάτι παραπάνω.

Τώρα ήρθε ο τόνος που ήταν πικάντικος τόνος με ginger και sauce wasabi με ταχίνι.Από κάτω υπήρχαν συνοδευτικά χόρτα εποχής.Αυτός ο συνδυασμός είναι μια περίεργη γεύση που δεν ξέρω αν μπορεί να σας ικανοποιήσει.Είναι πολύ καλός ο τόνος και τα υπόλοιπα συστατικά αλλά εγώ δεν θα μπορούσα αυτά τα συνοδευτικά χόρτα.Φαίνεται πως το ριζότο έπρεπε να μπεί στο τέλος. Πάντως ο τόνος ήταν άψογος και σας το συνιστώ για κύριο φαγητό,

Στο τέλος ήρθαν δυο γλυκά και ήρθαν την ώρα ακριβώς που θέλαμε. Όπως ξέρετε κανείς δεν μπορεί να μείνει δίχως γλυκό άσπρο ή μαύρο!

Το γκοφρέτα σοκολάτας γάλακτος με φυστικοβούτυρο, croocant και καραμέλα είναι ό,τι πρέπει.Πολύ καλό για τις φίλες και τους φίλους που είναι εραστές στη σοκολάτα. Ένα ωραίοτατο mousse λεμονιού σε τάρτα από μπισκότο βουτύρου και μυρτίλα. Ιδανικό για το τέλος της βραδιάς.