Ζαν Ζενέ (γαλλικά: Jean Genet, 19 Δεκεμβρίου 1910 – 15 Απριλίου 1986), Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ο περιθωριακός ομοφυλόφιλος και ιδιότροπος εκπρόσωπος του θεάτρου του παραλόγου, μέσα από τα έργα του απεικονίζει την ίδια του τη ζωή.
Λωποδύτης, κατάδικος και εκδιδόμενος ομοφυλόφιλος, ο Ζενέ περιπλανήθηκε στην Ευρώπη, έγινε το αγαπημένο παιδί της γαλλικής διανόησης, αφοσιώθηκε σε έναν ακροβάτη, και αργότερα μεταμορφώθηκε από απολιτίκ σε ακτιβιστή, υποστηρίζοντας τους Μαύρους Πάνθηρες και ακολουθώντας Παλαιστίνιους στρατιώτες σε στρατόπεδα του Λιβάνου και της Ιορδανίας. Το Μπαλκόνι είναι μια νωπογραφία ενός κόσμου που καταρρέει συμπαρασΰροντας εύλογα αξίες και σύμβολα.
Ο χώρος του Οίκου Ανοχής, πολυτελής και επιβλητικός, χρησιμοποιεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η φαντασμαγορία της θεατρικής υπόκρισης και της κοινωνικής υποκρισίας. Οι επώνυμοι πελάτες της Κυρίας Ίρμας, υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της εξουσίας, σκηνοθετούν τη φαντασίωσή τους με κάθε επισημότητα, χρησιμοποιώντας τα υπάκουα κορίτσια του Πορνείου. Έξω στον δρόμο η αστυνομία συμπλέκεται με επαναστάτες, που κι αυτοί ονειρεύονται ένα μέλλον ηρωικό ή τη διάρκειά τους μέσα στην Αιωνιότητα. (Χαρά Μπακονικόλα).
Η μυθοπλαστική αναπαράσταση μιας πράξης, μιας εμπειρίας, μας αφαιρεί συνήθως την επιθυμία να επιχειρήσουμε την επιτέλεσή της στο επίπεδο της πραγματικότητας και του εαυτού μας. “Το πρόβλημα μιας κάποιας αναταραχής -ή κάποιου κακού- που έχει λυθεί πάνω στα σανίδια της σκηνής, δείχνει ότι στην πραγματικότητα έχει καταλυθεί εφόσον, σύμφωνα με τις δραματουργικές συμβάσεις της εποχής μας, η θεατρική αναπαράσταση δεν μπορεί να είναι παρά μόνον αναπαράσταση ενός γεγονότος.
Συνεπώς, ας μιλήσουμε για κάτι άλλο κι ας αφήσουμε την καρδιά μας να την κολπώσει η περηφάνεια απ’ τη στιγμή που έχουμε πάρει το μέρος του ήρωα ο οποίος επιχείρησε να βρει -και βρήκε- την λύση.” Αυτά τα λόγια ψιθυρίζει μια συμφιλιωτική συνείδηση ακατάπαυστα στους θεατές. Όμως, κανένα πρόβλημα που έχει εκτεθεί, δεν θα ‘πρεπε να έχει βρει τη λύση του στο επίπεδο του φανταστικού, κυρίως για το λόγο ότι η δραματουργική λύση σπεύδει προς μία τετελεσμένη κοινωνική τάξη. Αντίθετα, το κακό πρέπει να εκρήγνυται πάνω στη σκηνή, πρέπει να μας δείχνει γυμνούς, να μας αφήνει, αν μπορεί, συνοφρυωμένους και ανίκανους να βρούμε καταφύγιο αλλού εκτός από τον εαυτό μας.
Από τη διακεκριμένη έχουμε δει δει πολλές ενδιαφέρουσες παραστάσεις που προάγουν την Tέχνη και τον Πολιτισμό. Αλλά θεωρώ ότι ο Γιώργος Λιβανός και οι Θεατρίνων Θεατές με ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ του Jean Genet ανεβάζουν πολύ ψηλά τον πήχη. Πρόκειται για μια από τις πιο πρωτοποριακές και προκλητικές παραστάσεις που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
Ένα δύσκολο, αιρετικό, απαιτητικό και ποιητικό έργο, για το οποίο όλοι οι συντελεστές της παράστασης εργάστηκαν πάνω από ένα χρόνο για να απολαύσουμε όλοι εμείς το θεατρικά άρτιο, από κάθε άποψη, τελικό αποτέλεσμα. πρώτη φορά παγκόσμια. Εμπλουτισμένη με ένα τετραμελές μουσικό κουαρτέτο και δέκα ακόμα ηθοποιούς χορευτές και ζογκλέρ(!) με εικοσιέξι καλλιτέχνες επί σκηνής! Ένα πολυεπίπεδο μουσικοχορευτικό υπερθέαμα πιστό στο πνέυμα του Genet , για τον τρόπο του ανεβάσματος!
Τους αξίζουν συγχαρητήρια! Το πολυτελές Μπορντέλο των Ψευδαισθήσεων της Μαντάμ Ίρμα, ανοίγει και υποδέχεται τους θαμώνες του σε νύχτες λαγνείας, που ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. ‘Έξω μια επανάσταση καλπάζει και ισοπεδώνει τα πάντα. Τι θα γίνει όταν οι ήρωες κληθούν να πάρουν στην πραγματικότητα τους ρόλους που μια ζωή ονειρεύονταν; Θα αντέξουν την έκθεση τους στο Μπαλκόνι; Άραγε μετά θα υπάρξει η επιστροφή; Ποια είναι ικανή να γίνει Βασίλισσα; Μια νύχτα που θα καθορίσει τη ζωή των ηρώων που θα κληθούν να ζήσουν αυτό που μια ζωή ονειρευόντουσαν. Μήπως όμως το όνειρο καταλήξει σε εφιάλτη;
Το πραγματικό διαδέχεται το φανταστικό και το αντίστροφο. Μια προκλητική εκδοχή με πολιτική χροιά που περιγράφει τις υπάρχουσες συνθήκες και καταστάσεις. Βιώνουμε στο μέγιστο βαθμό την εσωτερικότητα του ανθρώπου, τα πάθη του, τις σκέψεις που ποτέ δεν είχε το θάρρος να ξεστομίσει.
Όλα αυτά μπροστά μας επί σκηνής με τις υπέροχες ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών και βέβαια με την πολύ προχωρημένη ματιά του σκηνοθέτη Γιώργου Λιβανού. Οι συντελεστές της παράστασης σίγουρα αποτελούν τον βασικό λόγο για την μεγάλη επιτυχία της. «Το μπαλκόνι» του Ζαν Ζενέ, πρωτοποριακό ακόμα και στις μέρες μας, αναδημιουργείται από την Λεία Βιτάλη. Για τις ανάγκες της παράστασης η Δέσποινα Βολίδη μεταμορφώνει την σκηνή σε έναν υπερπολυτελή οίκο ψευδαισθήσεων, ένα μοναδικής αισθητικής σκηνικό που εντυπωσιάζει εξαρχής. Την δραματουργική επεξεργασία υπογράφει η Χαρά Μπακονικόλα, οι υπέροχες χορογραφίες είναι του Άγγελου Χατζή και η καλλιτεχνική επιμέλεια του Γιάννη Σολδάτου, βασισμένο στη δοκιμασμένη μετάφραση της Μαίρης Μιχαλάτου. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η τολμηρή σκηνοθετική ματιά είναι του Γιώργου Λιβανού, που με μοναδική μαεστρία συντονίζει τον 16μελή θίασο.
Ένα υπέροχο πολύχρωμο πολιτικό παραμύθι ενηλίκων του Ζαν Ζενέ, ενώ η μουσική του σπουδαίου Μίμη Πλέσσα. Εικοσίεξι (αριθμός ρεκόρ) ηθοποιοί-μουσικοί -χορευτές μας παρουσιάζουν ένα ονειρεμένα καταραμένο παραμύθι, μέσα σε ένα οίκο ανοχής και ψευδαισθήσεων, όπου καλούνται απλοί άνθρωποι να γίνουν ο ανώτερος δικαστής, ο αρχηγός της εκκλησίας, ο επικεφαλής του στρατού,ο αστυνομικός διευθυντής, την ίδια ώρα που “οι αβρακωτοι” πολιορκούν την Βαστίλη. Όλη Η παρακμή των αστών, το καθεστώς τους, ένα πραγματικό μπουρδέλο, από τη μία μεριά, και οι επαναστάτες από την άλλη, με αρχηγό τους μία γυναίκα του οίκου ανοχής. Στην παράσταση μεταφέρεται πιστά , όλη η ατμόσφαιρα της Γαλλικής επανάστασης, και ταυτόχρονα όλη η σαπίλα της κυρίαρχης τάξης.
Ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα που βάζει ο Γιώργος Λιβανός τον εαυτό του. Την ίδια στιγμή από το μικρό θέατρο τσέπης αποχαιρετά τον αγαπημένο μας Νίκο Γιάννακα. Οι ερμηνείες συγκλονιστικές οι τρεις γυναίκες Καίτη Ιμπροχώρη, Πέπη Οικονομόπουλου και η βασίλισσα Χαριτίνη Καρόλου γράφουν ιστορία.
Οι τέσσερις ρόλοι της εξουσίας, αρχηγός του στρατού, επικεφαλής της αστυνομίας, δικαστής, επίσκοπος, δένουν την παράσταση με ότι συμβαίνει στις μέρες μας. Η Πέπη Οικονομοπούλου, στον κεντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεχωρίζει με την επιβλητικότητα της Μαντάμ Ίρμα, σε ένα πολύ απαιτητικό ρόλο που φέρνει με μεγάλη επιτυχία εις πέρας.
Ο Γιάννης Τσιώμου, η Μαρία Δρακοπούλου και ο Μάνος Χατζηγεωργίου για ακόμη μια φορά ξεχωρίζουν με την ερμηνεία τους. Στις περισσότερες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει τη Μαρία, τον Γιάννη και τον Μάνο είναι συγκλονιστικοί. Και σε αυτήν την παράσταση εντυπωσιάζουν με την εσωτερικότητα της ερμηνείας τους.
Δίπλα τους στέκονται επάξια οι Νίκος Καραγιώργης, Νίκος Χαλατζίδης, Σωτήρη Αντωνίου, Μάνος Τσιβιλής, ο Μάγος Luigello, Γιώργος Καρατζάς , Κωνσταντίνα Στεφανίδου και οι Χορεύτριες: Πηνελόπη Πικουλα, Ιωάννα Πίκουλα και η Έψιλον Κάππα. Ξεχωριστή νότα και αυτής της παράστασης είναι βέβαια η μουσική διδασκαλία της Νίκης Γκουντούμη, που παίζει ζωντανά στο πιάνο, ενώ πρέπει να αναφερθώ και στην πολύ όμορφη μουσική ατμόσφαιρα που δημιουργείται με το ακορντεόν του Γιάννου Τριανταφύλλου, την ηλεκτρική κιθάρα του Σωτήρη Αντωνίου, την κιθάρα του Μάνου Τσιβιλή και τα κρουστά της Μαρία Δρακοπούλου, κρουστά Σάκης Λαθουράς, βιολί Βικτωρία Νικολάου , μαντολίνο κιθάρα Αντώνης Νικολάου .
Ήταν τόσο γρήγορα που δεν καταλάβαινες ότι πέρασαν 2 ώρες. «Το μπαλκόνι» Του Ζαν Ζενέ
Σκηνοθέτης: Γιώργος Λιβανός
Απόδοση-αναδημιουργία κειμένου: Λεία Βιτάλη
Μουσική basic theme: Μίμης Πλέσσας
Μετάφραση: Μαίρη Μιχαλάτου
Δραματουργική επεξεργασία: Χαρά Μπακονικόλα
Χορογραφία: Άγγελος Χατζής
Κινηματογράφηση: Γιάννης Σολδάτος
Φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός
Υπεύθυνη: Ζωή Τριανταφυλλίδη
Τεχνική υποστήριξη: Ιπποκράτης Βαφειάδης
Manager διαφημίσεων: Χρύσα Πολυζώη, Δημήτρης Βασιλειάδης
Φωτογραφίες: Zώης Τριανταφύλλου – Σφακιανάκης
Teaser: Αντώνης Μανδρανής
Video: Χρήστος Λουκάκης
Υπεύθυνος αρχείου: Βασίλης Θεοδώρου
Marketing manager: Νίκος Σαραφανιάν
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ.
Επιμέλεια έκδοσης: Έφη Βενιανάκη
Ερμηνεύουν: Καίτη Ιμπροχώρη, Πέπη Οικονομοπούλου, Γιώργος Λιβανός, Νίκος Γιάννακας, Γιάννης Τσιώμου, Νίκος Καραγιώργης, Μάνος Χατζηγεωργίου, Νίκος Χαλατζίδης, Μαρία Δρακοπούλου, Σωτήρης Αντωνίου, Μάνος Τσιβιλής, Γιάννος Τριανταφύλλου , Ιουλία Φάλλια. Έκτακτη εμφάνιση στο ρόλο της Βασίλισσας από τη Χαριτίνη Καρόλου & Έφη Θναοπούλου ( διπλή διανομή) .
Συμμετέχουν : ο Μάγος Luigello, Γιώργος Καρατζάς , Κωνσταντίνα Στεφανίδου και οι Χορεύτριες: Πηνελόπη Πικουλα, Ιωάννα Πίκουλα και η Έψιλον Κάππα.
Ζωντανά στο πιάνο η Νίκη Γκουντούμη. Πλάι της στο ακορντεόν ο Γιάννος Τριανταφύλου κρουστά ο Σάκης Λαθουράς, βιολί η Βικτωρία Νικολάου , μαντολίνο – κιθάρα ο Αντώνης Νικολάου. electro κιθάρα ο Σωτήρης Αντωνίου, κρουστά Μαρία Δρακοπούλου, κιθάρα Μάνος Τσιβιλής.
Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και τελεί υπό την Αιγίδα του ΟΠΑΝΔΑ.
Ραντεβού το Σεπτέμβρη , με την παράσταση στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου των Αθηνών , το Δήμο Δροσιάς και αλλού.
Ευχόμαστε πολλές ακόμα παραστάσεις και ένταξη – επιτέλους – στο Festival της Περιφέρειας Αττικής, που μέχρι στιγμής η ομάδα με αυτή τη σπουδαία παράσταση απουσιάζει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Δεν υπήρχε χώρος στην Περιφέρεια για Osborne- Wilde ή για Genet;
Αποκλειστικές φώτο καλοκαιριού: Αντώνης Μανδρανής
About Post Author
