“Εγώ η Ουλρίκε Μάινχοφ καταγγγέλω” είναι ένας συγκλονιστικός μονόλογος/καταγγελία για τις συνθήκες κράτησης της αντάρτισσας πόλεων Ουλρίκε Μάινχοφ, που βρέθηκε φυλακισμένη στη “νεκρή πτέρυγα” της φυλακής της Κολωνίας – Όσεντορφ, από τον Ιούνιο του 1972 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1973, και στα «λευκά κελιά» του Σταμχάιμ της Στουτγάρδης, όπου μεταφέρθηκε το 1974 σε απόλυτη απομόνωση και χωρίς να έχει το δικαίωμα να βλέπει τον δικηγόρο της.
Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους διανοούμενους της εποχής, μεταξύ των οποίων και ο Ζαν Πολ Σαρτρ.
Στις 9 Μαΐου 1976 η Ουλρίκε Μάινχοφ βρίσκεται κρεμασμένη στο κελί 719 των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Η επίσημη νεκροψία έδειξε αυτοκτονία. Κανείς όμως δεν πείσθηκε γι’ αυτό. Οικογένεια, φίλοι και σύντροφοι αμφισβητούν το πόρισμα αλλά δεν βρίσκουν αποδείξεις για το αντίθετο καθώς το γερμανικό κράτος αρνήθηκε να δώσει στοιχεία στον ειδικό εμπειρογνώμονα που όρισε η οικογένεια.
Δύο χρόνια μετά το θάνατο της Ουλρίκε Μάινχοφ, ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε, γράφουν τον συγκεκριμένο θεατρικό μονόλογο, ένα κείμενο χαστούκι, για την κρατική βία, για τη θέση της γυναίκας, για τα “λευκά κελιά” και για την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στο ρόλο της Ουλρίκε Μάινχοφ η Ντέμη Αντωνοπούλου.
Κάθε Τετάρτη στις 20:30 στο θέατρο ΔΡΟΜΟΣ, όταν περάσει η καταιγίδα της κρίσης του COVID19 και αρθεί η απαγόρευση της θεατρικής λειτουργίας θα ανακοινωθούν νέες ημερομηνίες.
https://youtu.be/eO5eCpKW2W8
Λίγα λόγια για την Ουλρίκε Μάινχοφ
Η Ουλρίκε Μάινχοφ γεννήθηκε στις 7.10.1934 στο Ολντενμπουργκ. Το 1939 πέθανε ο πατέρας της και το 1948 η μητέρα της. Την επιμέλειά της αναλαμβάνει η καθηγήτρια ιστορίας Ρενάτε Ρίμεκ. Σπούδασε φιλοσοφία, παιδαγωγική, κοινωνιολογία και γερμανική φιλολογία στο Μάρμπουργκ, το Μίνστερ και το Αμβούργο. Συμμετέχει στο αντιπυρηνικό κίνημα του 1958/59. Από το 1959 ως το 1969 συνεργάζεται με το περιοδικό “Κονκρέτ” του Αμβούργου. Από το 1962 ως το 1964 είναι αρχισυντάκτρια του περιοδικού.
Τον Δεκέμβριο του 1961 παντρεύεται με τον Κλάους Ράινερ Ρέλ, εκδότη του “Κονκρέτ”. Από το γάμο αυτό γεννιούνται οι δίδυμες Μπετίνα και Ρεγγίνε.
Τον Μάρτιο του 1968 το ζευγάρι χωρίζει. Η Μάινχοφ μετακομίζει από το Αμβούργο στο Βερολίνο. Δουλεύει ως ελεύθερη δημοσιογράφος στον Τύπο και το ραδιόφωνο και διδάσκει στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο. Το Φεβρουάριο του 1970 φιλοξενεί στο σπίτι της τον Μπάαντερ και την Ενσλιν που κρύβονται μετά την καταδίκη τους σε τρία χρόνια φυλακή για τον εμπρησμό ενός πολυκαταστήματος. Είχαν εκτίσει τους 14 μήνες και έλπιζαν – μάταια- σε ευνοϊκή κατάληξη της έφεσής τους. Τον ίδιο μήνα αρχίζει να γυρίζει την ταινία “Μπαμπούλε”, με θέμα τις συνθήκες ζωής σε ένα άσυλο κοριτσιών.
Στις 4.4.1970 ο Μπάαντερ συλλαμβάνεται σε αστυνομικό μπλόκο. Στις 14. 5 η Μάινχοφ συμμετέχει στην επιτυχημένη απόδρασή του. Ενας φύλακας σκοτώνεται. Η Μάινχοφ περνά στην παρανομία. Τον Αύγουστο του 1970 ιδρύεται η RAF (Rote Armee Fraktion, Τμήμα του Κόκκινου Στρατού). Ακολουθούν επιθέσεις σε νατοϊκούς στόχους και τράπεζες. Στις 17 Ιουνίου 1972 η Μάινχοφ συλλαμβάνεται στο Ανόβερο. Φυλακίζεται κάτω από ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες στο Οσεντορφ της Κολωνίας. Η απόλυτη απομόνωση. Μετά απεργία πείνας, τον Ιανουάριο του 1973, μεταφέρεται σε άλλη πτέρυγα της φυλακής. Η απομόνωση διατηρείται. Ακολουθούν και άλλες απεργίες, χωρίς αποτέλεσμα. Το 1974 μεταφέρεται στα “λευκά κελιά” του Σταμχάιμ. Στις 21.5.1975 ξεκινά η δίκη των ηγετών της RAF. Έχουν ήδη ψηφιστεί ειδικοί έκτακτοι νόμοι.
Τον Σεπτέμβριο του 1975 ειδικοί γιατροί κρίνουν τους κατηγορούμενους ανίκανους να παρακολουθήσουν τη διαδικασία. Η δίκη συνεχίζεται χωρίς την παρουσία τους.. Στις 9. 5.1976 η Μάινχοφ βρίσκεται απαγχονισμένη στο κελί της.
About Post Author
+ There are no comments
Add yours