Επίσημη πρεμιέρα: “Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ” στο Studio ΚΥΨΕΛΗΣ.

Με αφορμή την επίσημη έγραψαν:

Ο Πάνος Κατέρης: ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΙ Του John Osborne στο STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ Έναν διαφορετικό Ντόριαν συνάντησα στο Studio Κυψέλης. Γραμμένο το 1976, βασισμένο φυσικά στη νουβέλα του Oscar Wilde. Διαφορετικό, γιατί όπως πάντα ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ έβαλε την έντονη σφραγίδα του. Διαφορετικό, γιατί ο Ντόριαν του δεν ήταν ο αδύνατος σαν μίσχος νεαρός, με τα λεπτά χαρακτηριστικά, όπως τον έχουμε συνηθίσει ακόμα και στον κινηματογραφικές μεταφορές, το 1945 σε σκηνοθεσία Albert Levin, το 1970 σε σκηνοθεσία Dalamano και το 2009 σε σκηνοθεσία Oliver Parker. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν γεροδεμένο άντρα, πιο ώριμο και στην όψη και στις σκέψεις. Τον Ντόριαν που μας σύστησε ο Λιβανός και που με τόσες αλλαγές συναισθημάτων, τον υπερασπίστηκε άψογα ο ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ. Το πορτραίτο παίρνει σάρκα και οστά και ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ έρχεται αντιμέτωπος με το άλλο μισό του Ντόριαν που με μια βαθιά και ζεστή φωνή, παλεύει με τους εφιάλτες του. Ο Λόρδος Χένρυ του υπέροχου – όπως πάντα – ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΩΜΟΥ, συμβουλεύει, συμπαραστέκεται και αφυπνίζει τον Ντόριαν. Ο Μπάζιλ του ΛΙΒΑΝΟΥ, κρύβει την εσωτερική φλόγα που τον σιγοκαίει για τον Ντόριαν, που ερωτεύεται την αέρινη και απόκοσμη ΝΙΝΑ ΑΚΤΥΠΗ. Ο έμπειρος ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ « γεμίζει » τη σκηνή, ενώ ο πολύ καλός ΣΩΤΗΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ συγκινεί με τη σωστή εκφορά του λόγου, γεμάτη αληθινό συναίσθημα. Τέλος η ΑΓΑΠΗ ΜΑΝΟΥΡΑ ξεχωρίζει με τις γρήγορες και τόσο δύσκολες αλλαγές χαρακτήρων. Ο μεγάλος ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ έγραψε την επιβλητική μουσική. Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΟΛΙΔΗ κατόρθωσε για άλλη μια φορά με τα σκηνικά και τα κουστούμια της, να εναρμονίσει τον χώρο με την ατμόσφαιρα που απαιτεί ο Wildeo Osborn και ο Λιβανός. Ευχαριστώ και μπράβο σε ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ !

Ο Κώστας Παπαπέτρος: Γ.ΛΙΒΑΝΟΣ : ΔΙΑΝΑ! Ο φίλος Γιώργος Λιβανός φέτος στο Θέατρό του στόχευσε πολύ ψηλά. Και,παρά τίς αντιξοότητες τών καιρών μας,πέτυχε ΔΙΑΝΑ! Η προσπάθειά του είχε ρίσκο.Αλλά αυτό,φαίνεται,τον εξιτάρισε πιο πολύ,τον πείσμωσε ίσως,στρώθηκε κάτω,πάλαιψε,δούλεψε,ίδρωσε, ξενύχτησε…και να, που η προσπάθειά του απέδωσε καρπούς, χαρίζοντας στο κοινό μια ανεπανάληπτη παράσταση τού “Πορτρέτου τού Ντόριαν Γκρεϊ” σε διασκευή τού μεγάλου Τζον Οσμπορν.Τού αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ και αμέτρητα ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ! Βέβαια,είχε και άξιους συμπαραστάτες-συνεργάτες:Τους ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ,που όλοι έδωσαν την ψυχή τους και δίκαια εισέπραξαν και αυτοί τα δυνατά χειροκροτήματα στο φινάλε.Οπως και όλοι οι άλλοι συντελεστές αυτής τής μοναδικής παράστασης – που πιστεύω πως δίκαια θα προστεθεί στον μακρύ κατάλογο τών μεγάλων επιτυχιών τής ομάδας “Θεατρίνων Θεατρίνων θεατές”.