Category: ΚΡΙΤΙΚΗ

Γράφει ο Βαγγέλης Τάτσης Στα πλαίσια των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση και κατ’ επέκταση την απελευθέρωση του γένους μας, το θέατρο τιμά την επέτειο με πληθώρα παραστάσεων. Στο θέατρο «Αλκμήνη» το έργο του Γιώργου. Α. Χριστοδούλου «Αι γενεαί πάσαι – Νικηταράς» ξετυλίγει τις μαύρες στιγμές του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους, που ανάλγητο και ανελέητο, τιμωρεί αντί να τιμήσει και εξαθλιώνει αντί να στεφανώσει τους

Βρισκόμαστε την 17η Καλλιτεχνική Περίοδο (2021-2022) του θεάτρου Αγγέλων Βήμα και στη θεματική ενότητα Η εποχή της αθωότητας. Ενταγμένες σε αυτό το κόνσεπτ, από τα μέσα του Μάρτη, ξεκίνησαν οι παραστάσεις του έργου, Γεύση από μέλι, της Shelagh Delaney, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη.Το έργο αφηγείται την ιστορία της Τζο. Η Τζο και η μητέρα της Έλεν κάνουν μια νέα αρχή σε ένα νέο σπίτι, σε μια νέα

Κανείς μας δεν θα ξεχάσει την πτώχευση της χρηματιστηριακής εταιρείας Λήμαν στις αρχές του 21ου αιώνα, ήταν αυτή που οδήγησε στην οικονομική κρίση της γενιάς μας και μόλις λίγα χρόνια αργότερα, στην ένταξη της χώρας μας στα ατέλειωτα μνημόνια. Πώς όμως ξεκίνησε η Λήμαν, αυτός ο αμερικάνικος κολοσσός; Ήταν κάποτε τρία αδέλφια από μια εβραϊκή οικογένεια κτηνοτρόφων της Βαυαρίας. Δεκαετία 1840 και ο πρώτος αδελφός

του Γιώργου Λιβανού Η εμμονική προσήλωση της δημιουργού του θεάτρου Εκάτη, Βαλεντίνης Λουρμπά στο κλασσικό δρέπει και φέτος καρπούς. Στο όμορφο και ανακαινισμένο κομψό στολίδι, της οδού Εκάτης στην Κυψέλη, η σκηνοθέτης με το θίασο της το Λεπτουργείον μας παραδίδουν ακόμα μια ολοκληρωμένη μελέτη , αυτή τη φορά Σουηδού. Ο χορός του θανάτου του Στρίντμπεργκ , ένα σκληρό παιχνίδι για τρεις, μια ανθρώπινη αναμέτρηση υπεροχής,

από τον Βαγγέλη Τάτση Κατηφορίζοντας τα σκαλιά για να φτάσεις στο -2 του ιδρύματος Κακογιάννη μπαίνεις σε μια αίθουσα που έχει προσαρμοστεί σε θεατρικό χώρο, με τα φώτα του, τα καθίσματα του και το απαραίτητο «σανίδι». Η αλήθεια είναι ότι αν και ο χώρος έχει μια αισθητική, δεν νιώθει ο θεατής την αμεσότητα του θεάτρου… …αλλά… … τα φώτα σβήνουν, η κόκκινη αυλαία ανοίγει και

Ας ξεκινήσουμε από το ίδιο το έργο. Το τελευταίο έργο του Μολιέρου αποτελεί ένα ψυχογράφημα προσώπων που χειραγωγούν ή χειραγωγούνται, εξαπατούν ή εξαπατώνται. Μια κωμωδία που βασίζεται σε αυτές τις κοινωνικές συνθήκες και που αναλύει, με τον τρόπο της, αφενός την εγωπάθεια –με επίκεντρο τον κεντρικό ήρωα, τον Αργκάν– κι αφετέρου την αυταπάτη. Ο Μολιέρος είναι ο πλέον κατάλληλος συγγραφέας όταν ψάχνει κανείς τον εστιασμό

Τι θα γινόταν, αν κατά ένα περίεργο και πρωτοφανές τρόπο, ζωντάνευαν οι Καρυάτιδες; Θα ήταν αστείες, χαριτωμένες, θυμωμένες με όσα τους συνέβησαν και όσα γίνονται γύρω μας;  Ίσως γοητευτικές και θελκτικές και θα προσπαθούσαν να μας σαγηνεύσουν εξ’ αρχής; Μήπως παραπονιάρες και επιθετικές που τις αφήσαμε στο έλεος των Βρετανών και πόσο δίκιο θα έχουν; Μήπως εντελώς αδιάφορες σαν όλους εμάς, αφήνοντας την καθημερινότητα να