“Εβόρα” του Κώστα Κρομμύδα

Η κριτική μας

Ξέρω πως το έχω ξαναπεί, αλλά ειλικρινά, δεν μπορώ να το αποφύγω και θα το πω και πάλι, πως πρόκειται για μια έντονη συναισθηματική γραφή και για άλλη μια φορά ο συγγραφέας «μπαίνει» με μεγάλη επιτυχία στα παπούτσια μιας γυναίκας. Από κάποιο σημείο και μετά διάβαζα συνεχώς με τα μάτια βουρκωμένα.
Αυτό που κυριαρχεί και εντυπωσιάζει, είναι η απόλυτη καθαρότητα σκέψης των ηρώων της ιστορίας. Όσο για την ιστορία μας, είναι η τρανή επιβεβαίωση αυτού που λέμε συνήθως: κάνουμε σχέδια αλλά ο Ύψιστος εκεί ψηλά γελά. Απαισιόδοξη ματιά της ζωής; Κάθε άλλο. Περιέχει ένα πολύ μεγάλο και αισιόδοξο μήνυμα για τους αναγνώστες, και μάλιστα γραμμένο με τεράστια γράμματα: ΖΗΣΕ!!! Και ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ!!! ΤΩΡΑ!!!
Κάτι που ο σύγχρονος τρόπος ζωής και ειδικά μέσα στις μεγαλουπόλεις, μας το στερεί, μας αναγκάζει να το ξεχνάμε, να το προσπερνάμε, λες και έχουμε όλη την πίστωση χρόνου που θέλουμε.
Και δεν ξεχνάμε μόνο αυτό. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει μέσα στην καρδιά της άγριας, παρθένας, πανέμορφης και χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση φύση, όπου κυριαρχούν πολύ διαφορετικοί ρυθμοί. Και το καταφέρνει τόσο καλά που θαρρεί κανείς πως περιφέρεται μαζί με τους ήρωες στην Εβόρα!
Σε αυτό βοηθάει η πολύ παραστατική περιγραφή η οποία κυριολεκτικά ρουφάει τον αναγνώστη και κρατάει το ενδιαφέρον του αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου.
Μιλάει για την αγάπη άνευ όρων…. για την πραγματική ανιδιοτελή αγάπη. Αλλά για να μπορέσει να τη νιώσει κανείς θα πρέπει να παραμερίσει τον όποιο εγωισμό και την αλαζονεία του.
Πέρα από τις μελαγχολικές στιγμές που συμβιώνουμε με τους ήρωές μας, ο συγγραφέας μας, μας βοηθάει να δούμε τη ζωή αισιόδοξα, και να διαπιστώσουμε πόση γαλήνη μεταδίδει η ομορφιά της παρθένας φύσης.
Συμβουλή μας: μη διστάσετε να βιώσετε μια τέτοια εμπειρία διαβάζοντάς το!

της Λίτσα Κοντογιάννη

https://mesotexnis.gr/vivlia/kritikes/evora-2/=