Βυθισμένος ουρανός

Το τζιπ αφέθηκε να γλιστρήσει στα βράχια των Δικαστικών, στον Μαραθώνα, παίρνοντας μαζί του στον βυθό την Ξένια Χατζή. Το αίμα της είναι πλημμυρισμένο στα ηρεμιστικά: μία ποσότητα ικανή επίσης να τη σκοτώσει. Θα μπορούσε να ήταν αυτοκτονία. Αλλά η αστυνόμος Στέλλα ‘Aνταμς ξέρει πως δεν είναι. Ξέρει πως είναι φόνος.

Λίγους μόλις μήνες μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα από την Αμερική και τη μυστική αντιτρομοκρατική υπηρεσία του FBI στην οποία εργαζόταν, η αινιγματική τριανταπεντάχρονη με το λευκό δέρμα, τα κόκκινα μαλλιά και τα γυαλιά ηλίου που δεν βγαίνουν στιγμή από τα μάτια της, θα ψάξει για τον αινιγματικό δολοφόνο με τον δικό της ανορθόδοξο τρόπο.

Βίαιη, μονομανής, με μια ιδιαίτερη σεξουαλικότητα και καθόλου πολιτικά ορθή, η Στέλλα ‘Aνταμς δεν θα απαιτήσει μόνο από τους συνεργάτες της την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης, αλλά θα μπλεχτεί και η ίδια επικίνδυνα βαθιά σε αυτήν.

Την ίδια στιγμή που τα γρανάζια –και οι γάντζοι– του παρελθόντος της έρχονται όλο και πιο κοντά της. Για να τη συνθλίψουν.

Ο Βυθισμένος Ουρανός είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Κικής Τσιλιγγερίδου και το πρώτο βιβλίο της αστυνομικής τριλογίας της Στέλλας ‘Aνταμς.

Η κριτική μας

Ξέρω, το έχω πει και στο παρελθόν, αλλά θα το ξαναπώ και τώρα: Ειλικρινά χαίρομαι που βλέπω τον τελευταίο καιρό την Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία να παίρνει τόσο πολύ τα πάνω της. Οι Έλληνες συγγραφείς του είδους δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από τους ξένους, και ειδικά από την λεγόμενη σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει πλέον και η Κική Τσιλιγγερίδου. Μπορεί το πρώτο μέρος της αστυνομικής τριλογίας της Στέλλας Άνταμς, να είναι και το πρώτο δείγμα γραφής της, αλλά την κατατάσσει αναμφισβήτητα σε αυτή την κατηγορία.

Μια αφήγηση σε μια απόλυτα dark ατμόσφαιρα, και σε αυτό βοηθά και ο σκοτεινός, μόνιμα βροχερός καιρός των Αθηνών, σε μια Ελλάδα της κρίσης.

Κεντρικό πρόσωπο, μια γυναίκα αστυνόμος, αντισυμβατική, ασυνήθιστη, εκκεντρική, και σε αυτό μας προϊδεάζει και το εξώφυλλο του βιβλίου. Σε καμία περίπτωση δεν θα την χαρακτήριζε κανείς σαν τη γυναίκα της διπλανής πόρτας, κάθε άλλο μάλιστα. Απόλυτα ανθρώπινη, με τα πάθη της, τους φόβους της, γεμάτη με απόγνωση και πανικό, με τους δαίμονές της, που αγωνίζεται να τους διαχειριστεί. Ξεφεύγει εντελώς από κάθε πρότυπο γυναίκας, αυτό της συντρόφου, συζύγου ή υποψήφιας μητέρας. Αυτού του είδους τα καλούπια τα έχει σπάσει κι έχει ξεφύγει πλέον από κάθε κανονικότητα. Μια αντι-ηρωίδα, η οποία δεν έχει ως προτεραιότητα να γίνει συμπαθής από όλους. Έχει σαν βασικό καθοδηγητή το ένστικτό της.

Ένα εξώφυλλο εξαιρετικά φιλοτεχνημένο, βρίσκεται μέσα στο πνεύμα της υπόθεσης και παραπέμπει σε κάτι που βρίσκεται ανάμεσα σε cartoon και sin city.

Πολύ καλή αφήγηση που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο και η συγγραφέας δεν αναλώνεται σε περιττές λεπτομέρειες και πληροφορίες. Είναι αρκετά ξεκάθαρη στην υπόθεση που μας παρουσιάζει, δεν αφήνει κρυφά και σκοτεινά σημεία πουθενά, ούτε αφήνει να εννοηθεί τίποτα. Δεν στερείται δράσης, μυστηρίου και αγωνίας. Οι χαρακτήρες ευτυχώς δεν είναι πάρα πολλοί, έτσι ώστε ο αναγνώστης να πελαγώνει ψάχνοντας το ποιος είναι ποιος. Όλοι τους είναι όμως το άκρως αντίθετο από ότι είναι η Στέλλα Άνταμς.

Έξυπνοι και ολοζώντανοι διάλογοι, γρήγορη πλοκή όπου δεν λείπουν και τα απρόοπτα. Όλα αυτά είναι σίγουρο πως θα δικαιώσουν τους φίλους του είδους.

Για αυτό αγαπητοί φίλοι, ας ετοιμαστούμε να απολαύσουμε και την συνέχεια.