μτφρ. Ιβραηνίας Νίκος, εκδ. Bell, 2022.
της Κατερίνα Καλογήρου
Περίληψη Οπισθόφυλλου
Στην καρδιά της Αιγύπτου, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των θεών, μια νέα δύναμη αναδύεται…
Ο Χουί είναι ο ευνοούμενος γιος του Καουί, κυβερνήτη της Λαχούν, και η μοίρα του μοιάζει προκαθορισμένη. Πίσω από τη φαινομενική ευτυχία, όμως, φωλιάζει το κακό. Χολωμένοι από την εύνοια που δείχνει ο κυβερνήτης στο γιο του, από άλλη μητέρα, η μητριά του Χουί, η Ισετνοφρέτ, και ο γιος της, ο Κεν, ενορχηστρώνουν την πτώση του κυβερνήτη και ενοχοποιούν τον Χουί, ο οποίος δικάζεται και καταδικάζεται σε ευνουχισμό και διαμελισμό. Με τη βοήθεια όμως της αδερφής του, της Ιπουέτ, καταφέρνει να δραπετεύσει από τη φυλακή και να φύγει από τη Λαχούν.
Διωγμένος και μόνος, ο Χουί καταλήγει αιχμάλωτος των Υξώς. Αποφασισμένος να εκδικηθεί για το θάνατο του πατέρα του και να σώσει την αδερφή του, ο Χουί ορκίζεται πίστη σ’ αυτούς τους βάρβαρους εχθρούς της Αιγύπτου και δίπλα τους μαθαίνει την τέχνη του πολέμου.
Όταν όμως στραφεί κατά των Υξώς και συναντήσει τον Αιγύπτιο στρατηγό Τάνους, ο Χουί θα βρεθεί σε μια ακόμη μεγαλύτερη μάχη –μια μάχη για την ίδια την καρδιά της Αιγύπτου. Και τώρα θα πρέπει να επιλέξει το δρόμο του. Θα γίνει ήρωας στον παλιό κόσμο ή άρχοντας σ’ ένα νέο βασίλειο;
Ο δεξιοτέχνης της αφήγησης Wilbur Smith επιστρέφει στην Αίγυπτο με ένα βιβλίο που εξερευνά νέες, συναρπαστικές πτυχές του αρχαίου κόσμου που ο ίδιος εμπνεύστηκε πριν από τριάντα χρόνια.
Βιβλιογνώμη
Άμμος. Ζέστη. Ήλιος. Έρημος. Κροκόδειλοι. Κατάλαβες που είμαστε καλέ μου αναγνώστη; Όχι; Νείλος! Τώρα; Καλέ ναι, μόλις τελείωσα το έβδομο βιβλίο του Γουίλμπουρ του Σμιθ από την σειρά της Αιγύπτου, και έτρεξα να σου δώκω αναφορά. Περίμενες τον Τάιτα, όσο διάβαζες την περίληψη στο οπισθόφυλλο; Χα! Φτωχέ μου αναγνώστη. Ουχί, θα σου μιλήσω για τον Χουί. Ο Γουίλμπουρ αποφάσισε να κάμει μία παράκαμψη από την ροή της ιστορίας του, να μας πάει στην περίοδο που διαδραματίζεται το πρώτο βιβλίο «Θεός Ποταμός», και να μας συστήσει τον Χουί ο οποίος μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την αγαπημένη Λοστρίς ξεκινάει το δικό του ταξίδι.
Το ταξίδι αυτό δεν θα είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, διότι πρώτον είμαστε στην έρημο, και δεύτερον δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον. Αν και μεταξύ μας, ο Σμιθ ήταν τόσο δεξιοτέχνης που θα έβρισκε τρόπο να το φέρει εις πέρας ένα τέτοιο εγχείρημα. Θύμα προδοσίας από την ίδια του την οικογένεια, ο νεαρός πρωταγωνιστής το σκάει προκειμένου να σώσει τη ζωή του και να καταφέρει να οργανώσει την εκδίκησή του. Θα περάσει από όλη την Αίγυπτο, πάνω κάτω πάμπολλες φορές, με τα πόδια, με πλοία, με άλογα, και θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό όσο διαπιστώνεις πως πρόκειται για την προσωποποίηση του ρητού: όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει. Τί είναι, άραγε, ικανός να κάνει ένας έφηβος που έμαθε να ζει στα πούπουλα, με υπηρέτες, φαγάκι, φρου φρου και αρώματα, όταν βρίσκεται επικηρυγμένος και ξυπόλητος στην έρημο; Ό, τι χρειαστεί.
Στο διάβα του θα κάμει έναν πιστό φίλο που με τις πολύτιμες ικανότητές του, αλλά και την φυσική κλίση προς τη γαλήνη ακόμα και αν καίγεται το σύμπαν γύρω του, θα του δώσει κουράγιο να συνεχίσει τον προσωπικό του αγώνα. Θα γνωρίσει ληστές, ξένους επιδρομείς, γυναίκες, κροκόδειλους, στρατιώτες, θεούς και δαίμονες. Θα παλέψει για τις αρχές που διδάχτηκε από τον καλό του πατέρα, προκειμένου να μην χαθεί παντελώς στην νέα σκληρή ζωή του, αλλά θα ανακαλύψει πως είναι ικανός να προστατέψει τον εαυτό του εφόσον χρειαστεί. Και κάπου στη σελίδα με αριθμό… πλάκα κάνω. Αλλά κάπου εκεί θα συναντήσει ένα φιλαράκι από τα παλιά. Και εσύ θα σηκωθείς και θα πεις: Ναι ρε Τ.., τρομάζοντας τ@ν σύντροφό σου που θα πίνει αμέριμν@ καφέ δίπλα σου. Γιατί όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη, και όταν λέω Ρώμη εννοώ τις Θήβες στην προκειμένη περίπτωση. Και από κει άντε πάλι στον βορρά. Κοινώς, κουτούρντισε ο Χουί, πάνω κάτω, πάνω κάτω, αλλά καθόλου δεν μας πειράζει διότι γίνεται ο κακός χαμός παντού και πρέπει να επιληφθεί των καταστάσεων.
Πρέπει να πω πως αρχικά στεναχωρήθηκα όταν κατάλαβα πως το βιβλίο δεν αφορά στον αγαπημένο Τάιτα, αλλά τελικά με αποζημίωσε με το παραπάνω. Βρίσκω τρομερά δύσκολο να καταφέρει ένας συγγραφέας να συνεχίσει μια σειρά με κάποιον καινούργιο πρωταγωνιστή, ο οποίος θα πρέπει να ανταγωνιστή τον Τάιτα και να πεις, εδώ είμαστε μπρο μου, ας διαβάσω ακόμα ένα κεφάλαιο, τρώγοντας τα νύχια σου, τα μπισκότα, και το κουβερτάκι σου. Για μία ακόμη φορά, ο Σμιθ (με τη βοήθεια του Τσάντμπορν) συνθέτει έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, ο οποίος μοιάζει τόσο πραγματικός που θαρρείς πως μπορείς να τον αγγίξεις, και σε κάνει να νοιάζεσαι γι αυτόν. Θα μου πεις, εδώ το καταφέρνει για τριτοτέταρτους κομπάρσους στην ιστορία του, δεν θα το έκαμε με τον κύριο χαρακτήρα; Μέσα από τις περιπλανήσεις του Χουί, θα ταξιδέψεις και εσύ στην αρχαία Αίγυπτο, και θα δεις πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, είναι όμως σίγουρα μαγευτικά. Βρίσκεις την αρετή της τιμής σε ανθρώπους που δεν το περιμένεις, ενώ άλλοι σε εκπλήσσουν με το πόσο σε χαμηλή τιμή αγοράζονται.
Αν λοιπόν θέλεις να περιπλανηθείς στην έρημο χωρίς να κάψεις το δερματάκι σου, να νιώσεις αγωνία, να μαγευτείς, να λυτρωθείς, και να ερωτευτείς, άσε ό,τι κάνεις και ξεκίνα να διαβάζεις το έβδομο βιβλίο του Σμιθ για την Αίγυπτο, γιατί καλέ μου αναγνώστη, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΒΓΕΙ ΤΟ ΟΓΔΟΟ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ. Και ναι, το λέω και ουρλιάζω από χαρά. Οπότε μη χάνεις χρόνο! Εις το επανιδείν!
About Post Author
