Ο Yuichi Sakamoto, πρωτοπόρος συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής, πέθανε στα 71 του

Ο Σακαμότο είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά μια διάγνωση καρκίνου στο λαιμό το 2014, ο οποίος έπεσε σε ύφεση μετά από επιτυχή θεραπεία. Το 2021, ανακοίνωσε ότι έδινε μάχη με τον καρκίνο του ορθού και μια ενημέρωση του 2022 ανέφερε ότι ο καρκίνος είχε φτάσει στο στάδιο 4.

Ο Ryuichi Sakamoto γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1952 στο Τόκιο της Ιαπωνίας και σπούδασε στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και Μουσικής του Τόκιο, όπου αποφοίτησε με μεταπτυχιακό στη μουσική σύνθεση. Ήταν ένας πρώιμος υιοθέτης των συνθεσάιζερ και ο πειραματισμός του σε πρώιμα έργα, ειδικά με το Roland MC-8 Microcomposer και το TR-808 drum machine, έγινε θεμέλιος για τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική.

Ως σόλο καλλιτέχνης και ως μέλος της Yellow Magic Orchestra, το electropop τρίο που σχηματίστηκε με τους Haruomi Hosono και Yukihiro Takahashi, ο Ryuichi Sakamoto πρωτοστάτησε στις πρώτες ενσαρκώσεις της synth pop καθώς και σε διάφορα παρακλάδια της ηλεκτρονικής μουσικής. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του το 1978, μόλις μήνες πριν από το πρώτο σόλο LP του Sakamoto, Thousand Knives.

Μετά τη διάλυση του YMO το 1984, ο Sakamoto ανέβηκε σε ένα νέο επίπεδο διεθνούς αναγνώρισης ως συνθέτης ταινιών για την ταινία του 1987 του Bernardo Bertolucci, The Last Emperor, για την οποία κέρδισε ένα Όσκαρ, το Grammy και τη Χρυσή Σφαίρα. Συνέχισε να παίζει το The Sheltering Sky του 1990, το Little Buddha του 1993 και πιο πρόσφατα το The Revenant του 2015. Το 1983, έπαιξε επίσης στο πλευρό του David Bowie στο Merry Christmas, Mr. Lawrence.

Εκτός από την κινηματογραφική του δουλειά, ο Sakamoto καλλιέργησε έναν εκτενή σόλο κατάλογο που περιλάμβανε συνεργασίες με τους David Byrne, Iggy Pop και Brian Wilson. Τα τελευταία χρόνια, το έργο του άρχισε να αντικατοπτρίζει άμεσα και να αντιμετωπίζει την ιατρική του πρόγνωση, ιδιαίτερα στο ασύγχρονο του 2017. Τον Δεκέμβριο του 2022, ο Sakamoto εμφανίστηκε σε μια ζωντανή εκδήλωση για την κυκλοφορία του εικοστού άλμπουμ του, 12, το οποίο μοιράστηκε «ίσως να είναι η τελευταία φορά που θα με δείτε να παίζω με αυτόν τον τρόπο».

Ζώντας με το σύνθημα «Οτιδήποτε μπορεί να είναι μουσική», ο Σακαμότο διηύθυνε το έργο τέχνης αυτοσχεδιασμού «Glass» του 2016 με τον μουσικό Άλβα Νότο χρησιμοποιώντας το μοντερνιστικό αρχιτεκτονικό θαύμα Glass House του Philip Johnson ως απτό όργανο. Το ντοκιμαντέρ του 2017 Coda πάντρεψε το πάθος του για περιβαλλοντικό ακτιβισμό με μουσικούς πειραματισμούς, σκηνοθετώντας τον συνθέτη στην Αρκτική για να ηχογραφήσει ανάμεσα στο λιώσιμο του χιονιού. Ίδρυσε επίσης το έργο περισσότερα δέντρα αφιερωμένο στην αναδάσωση και την αντιστάθμιση του άνθρακα.

Το 2022, ο Sakamoto δήλωσε ότι είχε δεσμευτεί να «κάνει μουσική μέχρι την τελευταία μου στιγμή, όπως ο Bach και ο Debussy τους οποίους λατρεύω». Νωρίτερα το 2019, μοιράστηκε: «Η μουσική, η δουλειά και η ζωή έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Αυτό που θέλω να κάνω τώρα είναι μουσική απαλλαγμένη από τους περιορισμούς του χρόνου».

About Post Author

Μάκης Κεφαλάς

See author's posts