Μέριλ Στριπ: «Δεν λυπάμαι που γερνάω. Είναι ένα προνόμιο που πολλοί δεν το είχαν»

Μέχρι σήμερα μετράει 21 υποψηφιότητες για Οσκαρ ενώ έχει κερδίσει τρεις φορές το ζηλευτό αγαλματίδιο αλλά και τον τίτλο της καλύτερης ηθοποιού της γενιάς της. Η Μέριλ Στριπ όμως, που πριν από μερικές μέρες μπήκε στα 70, δεν έχει σκοπό να σταματήσει εδώ. Όλη η ουσία άλλωστε είναι το πως νιώθεις και όχι ο αριθμός που προσδιορίζει την ηλικία σου.

Η Στριπ, που βρίσκεται στην έκτη θέση των 50 πιο έξυπνων ανθρώπων του Χόλιγουντ, στα πρώτα χρόνια της καριέρας της έλαβε ένα γραμμα από την Μπέτι Ντέιβις, τη γυναίκα που ακόμα πολλοί κριτικοί κινηματογράφου θεωρούν ως την κορυφαία ερμηνεύτρια όλων των εποχών. Σε εκείνο το γράμμα, η Ντέιβις της έγραφε πως θεωρεί πως θα είναι άξια διάδοχός της και ότι θα εξελιχθεί στην καλύτερη Αμερικανίδα ηθοποιό. Δεν τα πήγε άσχημα..

Οι φιλανθρωπίες είναι κομμάτι της ζωής της. Χαρακτηριστικό είναι ότι δώρισε όλη τη γκαρνταρόμπα της από την ταινία «Ο διάβολος φορούσε Prada» σε δημοπρασία για φιλανθρωπικό σκοπό. Κράτησε μόνο ένα ζευγάρι γυαλιά που φορούσε στην ταινία, το οποίο χρησιμοποίησε ξανά αργότερα στο Mamma Mia.

Για την ερμηνεία της στην ταινία του Στίβεν Φρίαρς «Florence: Φάλτσο σοπράνο» στην οποία υποδύεται την ομώνυμη ηρωίδα, Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, μια κληρονόμο μεγάλης περιουσίας, η οποία στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’40 κυνηγούσε το όνειρό της να γίνει σπουδαία τραγουδίστρια έχει πει:

“Η Φλόρενς ήταν μια υπέρβαρη, μεγάλη σε ηλικία, άρρωστη, εκκεντρική γυναίκα σε μια εποχή που όλα αυτά προκαλούσαν εύκολα τη χλεύη και την απαξίωση. Κάθε μέρα, ωστόσο, σηκωνόταν από το κρεβάτι της αποφασισμένη να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και να δίνεται στην αγάπη της για τη μουσική, για τον άντρα της, για τον κόσμο. Μου αρέσει αυτό σε εκείνη, η προθυμία της να είναι αφοσιωμένη».

Για την συντηρητική στροφή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου:

«Εχω τόσο πολλές σκέψεις γύρω από αυτό το θέμα. Και με εξαντλούν μερικές φορές. Νιώθω ότι η κοινωνία προχωρά, κάνει βήματα προόδου, αλλά δυστυχώς σε κάθε δράση υπάρχουν και αντιδραστικά αντανακλαστικά που πολεμούν αυτά που έχουν κατακτηθεί – από τις γυναίκες αλλά και από άλλες κοινωνικές ομάδες. Υπάρχει οπισθοδρομικός φανατισμός παντού στον κόσμο αυτή τη στιγμή, όμως νομίζω ότι η ανθρωπότητα θα πηγαίνει μπροστά, είναι αναπόφευκτο. Αισθάνομαι αισιόδοξη για αυτό».

Για τις κριτικές:

«Αποφεύγω να διαβάζω κριτικές και σχόλια, γιατί φοβάμαι πως θα διαλύσουν την όποια αυτοπεποίθηση μπορεί να έχω χτίσει έως τώρα. Ειδικά σήμερα, με τα social media, νομίζεις ότι ο κόσμος είναι γεμάτος δηλητήριο και απελπισία. Αν δίνεις σε όλες τις απόψεις σημασία, δεν θα μπορέσεις να φτάσεις όσο μακριά θέλεις».

Για την συντροφική αγάπη:

“Η αγάπη δεν αντιμετωπίζεται με αντικειμενικά δεδομένα. Αγάπη μπορεί να είναι απλώς το να βλέπεις αυτό που θαυμάζεις ή λατρεύεις στον άνθρωπό σου και να παραμερίζεις όλα τα άλλα, όσα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ελαττώματα ή αποτυχίες. Αγάπη είναι η αλήθεια»

Η Μέριλ Στριπ μπορεί να μας έχει κάνει να κλάψουμε πολλές φορές με τις βαθιά ανθρώπινες ερμηνείες της, η ίδια όμως, μοιράστηκε μπροστά σε όλους μία πολύ ευάλωτη στιγμή της στις Χρυσές Σφαίρες το 2017 και ο λόγος της άφησε εποχή:

«Η φωνή μου έχει κλείσει εντελώς. Να με συγχωρείτε που δεν μπορώ καλά καλά να μιλήσω έτσι που έχω βραχνιάσει, αλλά όλες αυτές τις ημέρες τις πέρασα θρηνώντας για τον χαμό της αγαπημένης μου φίλης Κάρι Φίσερ».

Έχει πει ακόμη:

“Να ακούς, αυτό είναι το παν. Να ακούς στη δουλειά, πριν από τη δουλειά, μετά τη δουλειά, το σύντροφό σου, τα παιδιά σου, τους φίλους σου, τους γονείς σου. Μόνο έτσι μαθαίνεις”.

“Αυτό που έχει ένας ηθοποιός είναι η καρδιά του. Αν δεν είσαι γεμάτος, πώς μπορείς να εκφράσεις το οτιδήποτε;”

“Το να δουλεύεις είναι από μόνο του ανταμοιβή. Αν κάνω λοιπόν κάτι που μου αρέσει, τότε έχω ήδη πάρει την ανταμοιβή, γιατί έχω ενδιαφέρον, ακόμα κι αν δεν ενδιαφερθεί κανένας γι’ αυτό που κάνω.”

“Σε μια απονομή βραβείων ο Μπόμπ Ντίλαν ανέβηκε στη σκηνή και αφηγήθηκε κάτι που είχε συμβεί κάποτε στον Σαμ Κουκ (σ.σ.: έναν εξαιρετικά καλλίφωνο, πρόωρα χαμένο αφροαμερικανό τραγουδιστή της σόουλ): Κάποιος είχε πλησιάσει τον Κουκ και του είχε πει: “Πόσο όμορφη είναι η φωνή σας!”. Εκείνος απάντησε: “Σας ευχαριστώ, αλλά μη μου το λέτε αυτό. Πείτε μου αν αυτό που ακούτε από μένα είναι αυθεντικό, αν σας φαίνονται αληθινά αυτά που λέω. Μόνο αυτό έχει σημασία”. Και έχει σημασία, όχι μόνο όσον αφορά τις ερμηνείες, αλλά τη ζωή γενικώς»

Με πληροφορίες από το συνέντευξή της στο tovima.gr