Παραδοσιακές ταβέρνες που κρατούν χαρακτήρα, μαγαζιά με ιστορία δεκαετιών και γεύσεις που επιβεβαιώνουν ότι το καλό φαγητό δεν χρειάζεται υπερβολές. Ο Νοέμβριος έχει τις δικές του value for money στάσεις στα νότια, από Άλιμο και Παλαιό Φάληρο μέχρι Νέα Σμύρνη και Ηλιούπολη, ακόμα και Πειραιά!
- Κείμενο: Άννυ Τζαβέλλα
Από παλιές ταβέρνες που σερβίρουν τίμιες μερίδες μέχρι στέκια της γειτονιάς με ιστορία και πίτσα που θυμίζει άλλες εποχές, ο Νοέμβριος αποδεικνύει ότι το value for money δεν είναι είδος προς εξαφάνιση. Αυτές είναι οι διευθύνσεις που ξεχωρίσαμε.
Le Pizze di San Genaro, Νέα Σμύρνη
Το San Genaro έχει την αθωότητα μιας άλλης εποχής, με χώρο που θυμίζει πιτσαρία από τα 90s. Η πίτσα του, όμως, παρόλο που ο Ιταλός Μάρκο Τζεναμπόνι δεν τρέχει πια το μαγαζί, παραμένει ένας δυνατός λόγος για να κλείσεις μια θέση στα τραπεζάκια του. Ψημένη στον ξυλόφουρνο, με ωραίο τραγανό ζυμάρι (λιγότερο ναπολιτάνικο από ό,τι παλιότερα, αλλά εξίσου εύγευστο), προτείνεται για ένα άτομο, ειδικά αν αποφύγετε να παραγγείλετε “πρώτα” και πάτε για να απολαύσετε ένα γεύμα από τα παλιά. Πίτσα, παγωμένη μπύρα και καλή παρέα: αυτό αρκεί.
Ρεμούτσικο, Άγιος Δημήτριος
Αν μπορούσες να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις πίσω στο 1900, θα έβλεπες μια αγροικία στη θέση του. Σήμερα, στο ίδιο σημείο, βρίσκεται το Ρεμούτσικο – μία από τις πιο αγαπημένες ταβέρνες της Αθήνας, με ιστορία από το 1982, όταν ο Κώστας Δήμας έστησε σε παλιά μονοκατοικία μια οικογενειακή επιχείρηση με έναν υπέροχο κήπο. Το μαγαζί συνεχίζουν ο Ηλίας και ο Παναγιώτης Δήμας, επιμένοντας στη φιλική εξυπηρέτηση και στην προσεγμένη, κορυφαίας ποιότητας πρώτη ύλη.
Τι θα φας (αν καταφέρεις να βρεις τραπέζι); Ζουμερό κοντοσούβλι, παϊδάκια στα κάρβουνα, γεμιστό μπιφτέκι, λεμονάτο κοτόπουλο σχάρας με μουστάρδα και χοιρινή πανσέτα. Όλα με ισορροπία γεύσης και σωστό ψήσιμο. Το Ρεμούτσικο είναι από τις περιπτώσεις που θυμίζουν γιατί η καλή ταβέρνα παραμένει σταθερή αξία. Επιμένουμε πάντως ότι ειδικά τα Σαββατοκύριακα και η Παρασκευή βράδυ θέλουν κράτηση (από πολύ νωρίς!).
Κυρα-Ουρανία, Ηλιούπολη
Παλιό ταβερνάκι λίγο πιο κάτω από τα Αστυνομικά και γνωστό στέκι του Νότου, η Κυρα-Ουρανία χρωστά το όνομά της στη γλυκύτατη ιδιοκτήτρια και τη φήμη της στα μπιφτέκια της που έχουν αποκτήσει σχεδόν θρυλικό status. Ροδοψημένα έξω, ζουμερά μέσα και φτιαγμένα με τη συνταγή της Κυρα-Ουρανίας, δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’80, για έναν αγαπημένο πελάτη. Από τότε παραμένουν η σταθερή σπεσιαλιτέ του καταστήματος.
Η συνταγή, απλούστατη: ανάμικτος ελληνικός κιμάς πρώτης ποιότητας, φρυγανιά, αλάτι, μυρωδικά και λίγο ξύδι. Η διαφορά όμως βρίσκεται στην τέχνη που κληροδότησε στο μαγαζί η θρυλική του μαγείρισσα. Η ιστορία της ταβέρνας μετρά πάντως περίπου 60 χρόνια – από το 1966, όταν χώρος και αυλή ζέσταιναν θαμώνες γύρω από μια ξυλόσομπα και δεκάδες ξύλινα βαρέλια κρασιού. Πέρα από τα μπιφτέκια, αξίζουν τα παϊδάκια και οι μπριζόλες στα κάρβουνα, καθώς και οι τηγανητές πατάτες. Τίμιο, αυθεντικό, σταθερά value for money.
Ο Πάρις, Άλιμος
Απλό, τίμιο και ροκ μέχρι το κόκαλο. Ο Πάρις στη Θουκυδίδου δεν είναι μια ακόμη στάση για πιτόγυρο – είναι κομμάτι της ιστορίας του Αλίμου από το 1963. Ξεκίνησε ως μαγειρείο με το όνομα «Θρύλος», εξελίχθηκε σε καφενείο που σέρβιρε και σουβλάκι, και σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα ψητοπωλεία της Αθήνας. Ο Στέλιος, που συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση εδώ και 30+ χρόνια, έχει μετατρέψει τον χώρο σε ένα αυθεντικό ροκ στέκι με δίσκους στους τοίχους, κιθάρες, φωτογραφίες και ωραία μουσική που δεν σταματά.
Στο φαγητό δεν θα βρεις φιοριτούρες – μόνο καλές πρώτες ύλες και σωστό ψήσιμο. Τυλιχτό με πεντανόστιμο γύρο, αλλά και με μπιφτέκι, καλαμάκι ή λουκάνικο – πάντα νόστιμα και ζουμερά, όπως πρέπει. Αξίζουν όμως και οι μερίδες του, που είναι, εκτός των άλλων, χορταστικές: Από μερίδα γύρο ή καλαμάκια μέχρι κεμπάπ ή μπριζολάκια λαιμού σε μαρινάδα Jack Daniels (το signature “ροκ” πιάτο του μαγαζιού), όλα εδώ είναι εγγύηση. Συνοδεύστε τα με τζατζίκι ή τυροκαυτερή και μια πλούσια χωριάτικη.
Υπερωκεάνειον, Πειραιάς
Αγαπημένο ψαροφαγικό στέκι στον Πειραιά, με κουζίνα απλή, ελληνική και νόστιμη, το Υπερωκεάνειον είναι από εκείνα τα μαγαζιά που δεν χρειάζονται φτιασίδια για να κερδίσουν το κοινό τους. Η διακόσμησή του θυμίζει παλιό καφενείο ή μπακαλοταβέρνα, με ξύλο, κονσέρβες, αφίσες υπερωκεανίων, ελληνικές σημαίες και μια ζεστασιά που κάνουν το σκηνικό οικείο από την πρώτη στιγμή.
Η ιστορία του ονόματός του συνδέεται με το λιμάνι: λίγα μέτρα πιο κάτω έφευγαν πριν από έναν αιώνα τα πρώτα υπερωκεάνια με Έλληνες μετανάστες. Φυσικά, ο ιδιοκτήτης Ανδρέας Καντσός – πρώην ναυτικός και συλλέκτης παλιών αντικειμένων – έχει γεμίσει τον χώρο με αυθεντικά κομμάτια που μαρτυρούν την αγάπη του για τη θάλασσα και για τον Πειραιά.
Στο τραπέζι φτάνουν κλασικοί ψαρομεζέδες, αλλά και πιο ψαγμένες επιλογές, πάντα φρέσκες και προσεγμένες. Το καλωσόρισμα με σιμιγδαλένιο χαλβά, το παλιό ψυγείο που κρύβει τα ψάρια-ημέρας και η θαλασσινή αύρα της γειτονιάς συμπληρώνουν έναν χώρο γνήσιο και τίμιο.
Πηγή:noupou.gr
