Η Φαίδρας Δρούκα είναι ένα γυναικείο κείμενο που απευθύνεται μόνο στο θηλυκό κοινό με πολλά στοιχεία κριτικής απέναντι στο αντίθετο φίλο.
Το myreview.gr και εγώ προσωπικά ευχαριστούμε θερμά την Φαίδρα Δρούκα για την συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Του Βαγγέλη Τάτση
Φαίδρα φέτος βρίσκεσαι στο «μικρό Χορν» με ένα απαιτητικό μονόλογο της Geraldine Aron, υποδυόμενη μια προσφάτως χωρισμένη αλλά όχι διαζευγμένη, την Άντζελα. Είναι η πρώτη φορά που βρίσκεσαι μόνη πάνω στο σανίδι; Πως είναι το «τέρας» της μοναξιάς ανάμεσα σε σένα και το κοινό;
Πραγματι είναι ο συγκεκριμενος μονολογος παρα πολύ απαιτητικος. Είναι η πρωτη φορα που ειμαι μονη μου πανω στη σκηνη, όπως κι εσυ χαρακτηρισες το «τερας» της μοναξιας αναμεσα σε μενα και το κοινο είναι υπεροχο, βασανιστικο και λυτρωτικο μαζι. Παλευεις με τα φαντασματα σου και τους φοβους σου. Μαθαινεις τις δυναμεις σου και ανεβαζεις κι άλλο τον πυχη του εαυτου σου.
Παρακολουθώντας το έργο σε είδα πάνω στη σκηνή να μεταλλάσσεται το συναίσθημα σου σε απίστευτα γρήγορο ρυθμό, (γέλιο, δάκρυ, οργή, χαρά) . Πόσο απελευθερωτικό ή πόσο ψυχοφθόρο μπορεί να είναι αυτές οι εναλλαγές;
Αυτές οι απιστευτα γρηγορες εναλλαγες συναισθηματων είναι και πολύ ψυχοφθορες, και πολύ απελευθερωτικες και πολύ απαραιτητες.
Για πολλούς το συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο μπορεί να θεωρηθεί άκρως «γυναικεία υπόθεση» μιας και το πρόσωπο που διηγείται τη ζωή της είναι γυναίκα. Ποια πιστεύεις είναι η αντίδραση στο ανδρικό κοινό; Και κατά πόσο τελικά αφορά και εκείνους;
Η αντιδραση ευτυχως στο αντρικο κοινο ηταν παρα πολύ θετικη και ενθουσιωδης. Και η χαρα μου παρα πολύ μεγαλη όταν ανδρες ενθουσιασμενοι ειχαν την αναγκη να μου πουν ποσο, αρχικα πριν ερθουν, ηταν κρατημενοι και «φοβισμενοι» με εναν «γυναικειο» μονολογο και τελικα γελασαν, ξεχαστηκαν και συγκινηθηκαν απενοχοποιημενοι. Φυσικα και όλα αυτά τους αφορουν και εκεινους. Το εργο μιλαει για τους εαυτους μας, την αθρωπινη σχεση, τη μητερα μας, την απωλεια, το πώς διαχειριζομαστε τα παντα.
Η κατάσταση με τις τελευταίες εξελίξεις στο «μέτωπο» του Κορωναιού, θέλει κλειστά θέατρα για ευνόητους λόγους . Κάποιοι άνθρωποι του θεάτρου μέσω live streaming προσπαθούν να φέρουν το θέατρο στο εκάστοτε σπίτι. Πιστεύεις ότι μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα για όσο αυτό κρατήσει;
Όχι πιστευω ότι το θεατρο εχει ουσια και νοημα όταν το βλεπεις ζωντανα. Η μαγνητοσκοπηση είναι κατά τη γνωμη μου μονο για προσωπικους λογους, για το αρχειο των ηθοποιων η των συντελεστων μια παραστασης, σαν βιογραφικο.
Φέτος σε βλέπουμε και στην τηλεοπτική σειρά «Μην ψαρώνεις» με ένα εξαιρετικό καστ . Έχεις στο παρελθόν βρεθεί σε εξίσου υπέροχες σειρές . Πιστεύεις ότι τον τελευταίο καιρό οι σειρές έχουν καλύτερη ποιοτική προσέγγιση λόγο κάποιας οικονομικής δυναμικής σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
Καποιες σειρες εχουν καλυτερη, καποιες χειροτερη.
Σαν μητέρα και εσύ φιλτράρεις το τι θα δει το παιδί σου στη τηλεόραση. Πόσο δύσκολο είναι να του δώσεις να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παρακολουθεί ότι προβάλλει η tv και ποια μπορεί να είναι η εναλλακτική του λύση;
Φυσικα και αλλοιμονο εάν δεν το κανω. Όχι δεν είναι δυσκολο να το καταλαβει. Δεν μπορει 8 χρονων να βλεπει ότι θελει ακομη τουλαχιστον (χα χα).
Βαγγέλης Τάτσης
Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται με την οικογένειά του.
Έχει γράψει αρκετά θεατρικά έργα με τον Θανάση Σταυρόπουλο μεταξύ αυτών « Το περί ελιάς ο λόγος» όπου ανέβηκε το 2000 στο Θέατρο Βράχων, «Το χέρι της κούκλας» στην Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου το 2011-2012 τη «βραδινή έξοδος» 2011 στο θέατρο Αργώ της Αιμιλίας Υψηλάντης, το «Αι2 τραγωδιαι» στο θέατρο βαφείο Λάκης Καραλής το 2015-2016 καθώς και αρκετά θεατρικά έργα τα οποία έλαβαν μέρος σε διάφορους πολυχώρους και bar theatres Το 2014 πήρε ενεργό μέρος στο θεατρικό παιχνίδι για τα παιδιά της «κιβωτού του κόσμου» Το 2019 έλαβε τον έπαινο από το ίδρυμα Κακογιάννη για τη συγγραφή του έργου «Πιπεριές τουρσί» που συνέγραψε μαζί με τον Θανάση Σταυρόπουλο. Τέλος κάνει κριτικές θεάτρου και βιβλιοκριτικές σε συγκεκριμένα site. Ασχολείται ενεργά και μα την μουσική.
+ There are no comments
Add yours