Η χρωματική τονικότητα της Ειρήνης Κανά στην Αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη στα Χανιά

Aπό τις 12 Μαρτίου ως τις 2 Απριλίου 2022 διαρκεί η νέα έκθεση της Ειρήνης Κανά στην αίθουσα τέχνης Β. Μυλωνογιάννη , Χ. Τρικούπη 14 Χανιά, τηλ.: 28210 43777.

Στα λαμπερά και αισιόδοξα εκθέματα της εμπνευσμένης εικαστικού κυριαρχούν συλλήψεις που αποδεικνύουν την λειτουργικότητα ενός πλαισίου αναφορών στην φαντασία . Οι αναγωγές της εκπλήσσουν μέσα από την ασυμβίβαστη προσέγγιση που χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη τεχνική κάλυψη ,το λαμπερό και ανεξίτηλο χρώμα στην διευθέτηση , την αφθονία στο θεματικό υλικό και την απροσπέλαστη χειρονομία στην πινελιά . Η εμβάθυνση στο μεγαλείο της τεχνοτροπίας της γίνεται πρόκληση και συνάμα πρόσκληση απέναντι στην εικαστική μυθολογία ,μια μαγευτική κίνηση που αποθησαυρίζει συνειδητά την σοφία της τεχνικής της . Στην συγκεκριμένη διαπραγμάτευση και προσφορά της αξίζει να επισημάνουμε την επιμονή της αφ ενός στην εύλογη και ευπρόσδεκτη παρουσία της υπερφυσικής και υπερβατικής τροποποίησης και αφ εταίρου την εμμονή της στην άμεση διακοσμητική αξία στην οποία δίνει ουσιαστική προσοχή. Στις ποικίλες συνθέσεις που υποβάλει στο θεατή αναπαριστά ένα συναρπαστικό και γοητευτικό κόσμο με απερίγραπτο πλούτο και υπαρξιακή συνείδηση .Αναμφίβολα προσδιορίζει την αυθεντικότητα του μέσα από την ενδοσκόπηση , τον αυθορμητισμό της γραφής και την λύτρωση που έρχεται από την συγκινησιακή προδιάθεση. Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων ο Τεχνοκριτικός-Σημειολόγος, Χάρης Καμπουρίδης :

“«Μόνο η Κανά θα συνεχίσει το δρομολόγιο του Π. Τέτση;», αναρωτήθηκα μπροστά στην εκτεταμένη έκθεσή της στη Θεσσαλονίκη, ίσως την πιο «χρωματική» έκθεση που είδαμε στα τελευταία πολλά χρόνια, μετά την προηγούμενη της ίδιας στη «Σκουφά», που είχα μάλιστα προλογίσει, με σύσταση του ίδιου. Πίνακες φτιαγμένοι μόνο από χρώματα, πλούσια, έντονα, θρασύτατα, υλικό πηχτό και ανάγλυφο με αισθητική έκφραση υψηλών ευαισθησιών και ικανοτήτων.

Η Κανά ζωγραφίζει μέσα από χρωματικές αντιλήψεις των μορφών, σαν από διαίσθηση κι όχι με την όραση. Όλα μοιάζουν ρευστά και αυτονόητα κι όμως το αποτέλεσμα έχει σχεδιαστική πειθαρχία, έτσι ώστε οι γυναίκες της αναδύουν ημίγυμνες από τον χώρο τους σαν ιδιότυπες οδαλίσκες. Για κάποιον που θα μισοκλείσει τα μάτια και θα ανιχνεύσει τα περιγράμματα, υπάρχει αίσθηση ερωτικού οριενταλισμού σαν του Θ. Ράλλη ή του πρώιμου Ντελακρουά”

H ιστορικός τέχνης Αθήνα Σχινά αναφέρει: “Η Ειρήνη Κανά στα έργα της, ανεπαίσθητα «διαπλέκει» τα συνομιλούντα χρώματά της, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μετατρέπονται σε μουσικές δονήσεις κι επενεργούσες ακολουθίες. Τα χρώματά της μεταμορφώνονται σε ασθμαίνουσες υπόγειες εντάσεις και άτυπα στρωματογραφημένες συνηχήσεις κραδασμών, που συνεγείρουν, – σαν τα υφαιστειογενή μάγματα, – μνήμες και βιώματα, επιθυμίες και φευγαλέα ή άπιαστα όνειρα, πόθους κρυφούς κι ασυνόρευτες ονειροφαντασίες.

Χρώμα και τόπος, φύση και τρόπος, πινελιά και ύφος, ένταση και ύφεση, λυρισμός κι αδρότητα, χρονικότητα και ψυχολογική διάθεση, λειτουργούν στα έργα αυτά σαν τις μουσικές «μετατροπίες», (διατονικές, χρωματικές κι εναρμόνιες).”