Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Το ακούσαμε κι αυτό, ότι δηλαδή η κυβέρνηση δεν προχωράει σε μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, τα οποία έχουν φτάσει στο θεό, γιατί αυτό δεν θα ευνοούσε τα χαμηλά εισοδήματα, αφού κατά τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών κ. Θεόδωρο Σκυλακάκη “Οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητο”.
Τέτοιες εξυπνάδες προφανώς έμαθε να λέει από τον πολιτικό του μέντορα Στέφανο Μάνο, ο οποίος τις έχει κάνει καραμέλα εδώ και χρόνια.
Όλοι αυτοί οι Σκυλακάκηδες, έχουν μια έμφυτη κοινωνική αναλγησία και με κυνισμό την εκφράζουν με την πρώτη ευκαιρία.
Δείχνουν με τη στάση τους, πόσο απομακρυσμένοι είναι από την πραγματικότητα και από αυτό το ζόφο και την απόγνωση που ζει ο απλός κόσμος.
Βυθισμένοι στον πλούτο τους, φορούν κοινωνικές παρωπίδες. Δεν είναι σε θέση να δουν πέρα από το στενό ελιτίστικο, προστατευμένο περιβάλλον τους και με ξιπασιά κάθε τόσο πετούν και μια παρόλα, νομίζοντας ότι είπαν τη μεγαλύτερη αποστομωτική εξυπνάδα σε μια κοινωνία που αναζητά εναγωνίως, μια λύση και μια απάντηση για τη δύσκολη θέση στην οποία την έχουν φέρει τούτοι δω οι τύποι, σαν τον Σκυλακάκη και τους ομοίους του.
Οι εξοργιστικές τους θέσεις, περί δικαιοσύνης και ισοκατανομής των βαρών σε όλους τους πολίτες και τις κοινωνικές διαστρωματώσεις, δεν έχουν προηγούμενο.
Προφανώς με αυτά που λένε, σε κάποιους δίνουν εξετάσεις, προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν την εύνοιά τους και να τους διατηρούν στη θέση τους, αδιαφορώντας για την οργή που προκαλούν στην πλειοψηφία του κόσμου. Αρκεί να τους χτυπήσουν την πλάτη τα αφεντικά τους και να τους πουν πώς πέρασαν κι αυτό το τεστ αναλγησίας απέναντι στο λαό και να κριθούν άξιοι για τη θέση που τους διόρισαν.
Ας γνωρίζουν όμως πως η στάμνα πάει πολλές φορές στη βρύση, αλλά μια φορά θα πάει και δεν θα ξαναγυρίσει. Έτσι κι αυτοί, κάποια στιγμή μπορεί να εξαφανιστούν από την πολιτική σκηνή, μέσα σε μια στιγμή, ακριβώς όπως εμφανίστηκαν, φυσικά όταν πάψουν πια να είναι απαραίτητοι στα αφεντικά τους. Εκτός εάν δεν έχουν καταλάβει ότι είναι αναλώσιμοι και με τη στάση τους αυτή, έχουν θέσει τον εαυτό τους απέναντι στην κοινωνία, η οποία δεν πρόκειται να τους λυπηθεί ή να τους βοηθήσει όταν θα τους πετούν στα σκουπίδια σαν στυμμένη λεμονόκουπα, όταν θα έχουν ολοκληρώσει το βρώμικο έργο τους, δηλαδή να έχουν εντελώς εξαθλιώσει τον απλό λαό.
About Post Author
+ There are no comments
Add yours