Ο Σπύρος Μπιμπίλας θυμάται την ιστορία των ομάδων στην Ελλάδα

του Γιώργου Λιβανού

Μετά την εξαιρετική ανταπόκριση που είχε το άρθρο μου για τις ομάδες, ζήτησα από το φίλο συνάδελφο και εξαιρετικό Πρόεδρο του Σ.Ε.Η. μας, το Σπύρο Μπιμπίλα να μοιραστεί μαζί μας , τις αναμνήσεις και τη γνώση του για την δημιουργία των Πρώτων σύγχρονων Αθηναϊκων θεατρικών ομάδων:

“Γιώργο μου , Θα σου πω μερικά πράγματα από την μετά την δικτατορία περίοδο, όπου δηλαδή άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες ομάδες. Πριν από το 1977 ήδη υπήρχε η ομάδα της Νέας Πορείας η οποία είχε διαλυθεί στην περίοδο της δικτατορίας, γιατί είχε φυλακιστεί ο Γιώργος Χαραλαμπίδης για την αντιδικτατορική του δράση και τα αντιστασιακά έργα που έγραφε, όπως Ο Αυτοκράτορας Νοματάρχης και οι 300 της Πηνελόπης, που έκάναν μεγάλες επιτυχίες. Ακολούθως έγραψε το Έχω στόχο κύριε πρόεδρε που σατύριζε και την εκκλησία.

Κασσανδρα & Κλυταιμήστρα Σπύρος Μπιμπίλας και Κοραής Δαμάτης απο τον Αγαμέμνονα.

Στην ομάδα της Νέας Πορείας εγώ μπήκα το ’81 , όταν ξανάγινε μετά τη δικτατορία. Οι ομάδες που δημιουργήθηξαν από το ’76 και μετά και οι οποίες ιδρύθηκαν από αποφοίτους των δραματικών σχολών όπωςτο Ασκητικό θέατρο που φτιάχτηκε από τον Κωνσταντίνο Μάριο- που είχε τελειώσει το Εθνικό θέατρο, είχε κάνει μεταπτυχιακά σκηνοθεσία στη Νέα Υόρκη-, με τη σύμπραξη του Κοραή Δαμάτη αμέσως μετά και στο οποίο αισθάνομαι κι εγώ συνδημιουργός.

Ξεκίνησε μία πετυχημένη πορεία με μονόπρακτα (* που έπαιζε κι ο Γιώργος Κέντρος) στην αρχή και αμέσως μετά, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου που πήρε διθυραμβικές κριτικές , μια παράσταση μόνο με άντρες ηθοποιούς (* ο Κοραής έπαιζε την Κλυταιμνήστρα, εγώ την Κασσάνδρα, ο Τάκης Τζαμαριάς σε πρώτη εμφάνιση τον φύλακα και μαζί κι άλλοι σημαντικοί ηθοποιοί. Το Ασκητικό θέατρο που ήμουνα μέλος μέχρι το ’81, επιχορηγήθηκε για τις συμμετοχές του στα διεθνή φεστιβάλ & πήρε βραβεία στο φεστιβάλ της Βέρνης, το φεστιβάλ του Αρέτσο, στη Φλωρεντία.

Στο Ασκητικό θέατρο συμμετείχαν πολλοί ηθοποιοί που άφησαν και στίγμα πολύ ουσιαστικό,όπως η Ελεωνόρα Σταθοπούλου με τα μονόπρακτα του Tennessee Williams, η άρτι αφιχθείσα εκ Σουηδίας Δεσποινα Τομαζάνη(* πρωταγωνίστρια εκεί), η Άννα Πολυτίμου η οποία ήταν και ραψωδός και η οποία έπαιξε πολύ σημαντικούς ρόλους, ο Θωμάς Κινδύνης που εκεί πρωτοάρχισε την ενασχόληση του με την τραγωδία (* έπαιξε τον Αίαντα) και επίσης ο Σταμάτης Κραουνάκης αμέσως μετά το θίασο Παρουσία ο οποίος επειδή ήμασταν συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο, ήρθε στο Ασκητικό θέατρο και έγραψε μία υπέροχη μουσική για τον Αίαντα του Σοφοκλή, ενώ πρωτοεμφανίστηκε η Αριέττα Μουτούση, ο Γιάννης Σαμσιάρης, ο Φώτης Σεργουλόπουλος, ο Γιώργος Κροντήρης και μία πολύ σημαντική συνεργασία. Ήτανε στον Αρχιμάστορα Σόλνες η Γκέλυ Μαυροπούλου.

Γιάννης Σαμσιάρης και Σπύρος Μπιμπίλας από τον Αίαντα του Σοφοκλή στο Θεατρικό Εργαστήρι, από το Ασκητικό θέατρο.

Το Ασκητικό, πρώτο ανέβασε και gay έργο στην Ελλάδα Τη μοίρα και τα μάτια των ανδρών, που έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία και συζητήθηκε πολύ για το gay φιλί επί Σκηνής. Ο Κοραής Δαμάτης αποχώρησε το ’80 από το Ασκητικό, και ίδρυσε μια άλλη ομάδα, το Έβδομο θέατρο που κράτησε για κάποια χρόνια και έκανε μία εκπληκτική παράσταση των Τρωάδων με πρωταγωνίστρια την Εσθήρ Φράνκο, η οποία δεν ζει πια. Το Ασκητικό Θέατρο διαλύθηκε γύρω στο ’84 ενώ συγχρόνως με αυτό, το ’76-’77 δημιουργήθηκαν οι ομάδες, που απετέλεσαν το φυτώριο των πολύ μεγάλων νέων ηθοποιών τότε & που σήμερα είναι πολύ γνωστοί .

Ανάμεσα τους, το θέατρο της Άνοιξης που παρουσίασε “Τον Καραγκιόζη και τα ημίψηλα” στο οποίο συμμετείχαν ο Κιμούλης, η Κονιόρδου, ο Βούρος & ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και είχε σαν σκηνοθέτη και βασικό δημιουργό τον Γιάννη Μαργαρίτη. Ένα άλλο σχήμα που τότε δημιουργήθηκε, ήταν το θέατρο Καισαριανής, που ουσιαστικά ήταν το πρώτο αποκεντρωμένο θέατρο αφού έγινε στη λαϊκή συνοικία της Καισαριανής και δημιουργήθηκε από ανθρώπους πολιτικά προσκείμενους στην αριστερά με σαφή τοποθέτηση. Δημιουργοί του ο Σωτήρης Χατζάκης, η Μαίρη Σαουσοπούλου, η Ηλιάνα Παναγιωτουνη, η Ανδριανή Τουντοπουλου και πολλοί άλλοι ηθοποιοί.

Αγγελιαφόρος από τον Αίαντα.

Για πάρα πολλά χρόνια αποτέλεσε μεγάλο πυρήνα πολιτικών βασικά έργων. Άλλη μία σημαντική ομάδα στην οποία συμμετείχα για λίγο το ’84 ήταν η Θεατρική Συντεχνία που τη δημιούργησε ο σκηνοθετης Νίκος Αρμάος και στην οποία υπήρξαν ηθοποιοί όπως η Ζυράννα Ζατέλη (* ηθοποιός τότε), η Άννα Δελαπόρτα κ.α.

Η Θεατρική Συντεχνία, εκτός του ότι έκανε πολύ σημαντική δουλειά πήγε περιοδείες στο εξωτερικό & έκανε και το θερινό φεστιβάλ ομάδων, όπου ερχόντουσαν ομάδες από όλο τον κόσμο στο θέατρο Αβέρωφ, το οποίο βρισκόταν πίσω από την Αλεξάνδρας.

Ήταν ένα πολύ σημαντικό φεστιβάλ το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε & η ομάδα της Θεσσαλονίκης, η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, η οποία δημιουργήθηκε την ίδια περίοδο και στην οποία πρωτοστατούσε η Σοφία Φιλιππίδου.

Κραουνάκης – Κων. Μάριος στην πρόβα 1979.

Μία άλλη μικρότερη ομάδα στην οποία έλαβα μέρος μόνο το καλοκαίρι του ’79 ήταν ο θίασος Παρουσία που είχε δημιουργήσει ο Θεόφιλος Ζαμάνης και εκεί πρωτοεμφανίστηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης με μουσική για το θέατρο. Ο θίασος Παρουσία έπαιζε σε ένα μικρό θεατράκι στο Αιγάλεω που λεγόταν θέατρο Αθηνά.

Η Δέσποινα Τομαζάνη σαν κορυφαία του χορού, η οποία μόλις είχε επανέλθει από τη Σουηδία, που ήταν πρωταγωνίστρια και εντάχθηκε στο δυναμικό του Ασκητικού θεάτρου , πίσω είναι Κωνσταντίνος Μάριος, Θέμης Ψυχογιός, Σαμσιάρης και Σπύρος Μπιμπίλας.

Θωμάς Κινδύνης και Άννα Πολυτίμου, που ήταν εξαιρετικοί στην παράσταση που είχαν επαινέσει όλοι οι κριτικοί, τον Αίαντα του Σοφοκλή