της Κατερίνα Καλογήρου
Οπισθόφυλλο βιβλίου
Αρχαία Αίγυπτος. Η Χώρα των Φαραώ. Ένας κόσμος χτισμένος από χρυσάφι. Ένας θρύλος που τον γκρέμισε η απληστία… Τώρα η Κοιλάδα των Βασιλέων ρημάζει από τον πόλεμο και στραγγίζει από το ζωογόνο αίμα της, καθώς ανάξιοι άνθρωποι κληρονομούν το ανεκτίμητο στέμμα.
Στην πόλη των Θηβών γιορτάζουν τον θεό Όσιρι. Οι πιστοί υπήκοοι του Φαραώ έχουν συγκεντρωθεί για να τιμήσουν τον ηγέτη τους. Αλλά ο Τάιτα, ένας εξαιρετικά ευφυής ευνούχος σκλάβος, τον βλέπει απλώς σαν ένα σύμβολο της παρακμής του βασιλείου. Στο πλευρό του στέκονται οι δυο νεαροί προστατευόμενοί του: η όμορφη Λοστρίς, κόρη του άρχοντα Ιντέφ, κι ο Τάνους, ένας θαρραλέος αξιωματικός του στρατού.
Οι τρεις τους μοιράζονται ένα όνειρο. Να ξαναδώσουν στη χώρα του Νείλου τη χαμένη αίγλη και το μεγαλείο της. Αλλά ανάμεσα σ’ αυτούς και το στόχο τους ορθώνεται ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο: ο πανίσχυρος και δόλιος Ιντέφ, που από τα παρασκήνια ελέγχει όλη την Αίγυπτο…
Ο Θεός Ποταμός είναι το πρώτο μυθιστόρημα του δεξιοτέχνη της αφήγησης Wilbur Smith στην επική σειρά βιβλίων που διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο.
Βιβλιογνώμη
Δώσε μου μια καλή ιστορία που διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο, και πάρε μου την ψυχή! Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου βιβλίου της σειράς που αφορά στην Αίγυπτο, και κυκλοφόρησε στο εξωτερικό τον περασμένο Σεπτέμβρη, δύο μόλις μήνες πριν τον θάνατο του συγγραφέα, σκέφτηκα να πιάσω την επταλογία από την αρχή. Η επανέκδοση της εξαντλημένης σειράς από την Χαρλένικ, ήταν το κερασάκι στην τούρτα μου, για το αν έπρεπε όντως να μιλήσω για ένα παλιό βιβλίο.
Αγαπητέ αναγνώστη, ξέρω πως τώρα θέλεις ένα καλό μυθιστόρημα, και ενδεχομένως λίγη τούρτα (συγγνώμη που σου άναψα τόσες φωτιές μαζί)! Με το πρώτο βιβλίο της σειράς για την Αίγυπτο, θα μπεις σε έναν άλλον κόσμο. Ο συγγραφέας θα σε ταξιδέψει σε μία εποχή που μοιάζει σαν παραμύθι, με χλιδή, παραποτάμια βουκολικά τοπία, έρωτα και πόλεμο. Πρωταγωνιστής είναι ο Τάιτα, ένας πολυμήχανος τετραπέρατος ευνούχος, ο μεγάλος αδελφός που όλοι θα θέλαμε να έχουμε. Μέσα από το εύστροφο μυαλό του, βλέπουμε την ιστορία του Αιγυπτιακού βασιλείου στο 1700κάτι π.Χ., όπου οι μηχανορραφίες και η παρακμή απειλούν να το διαλύσουν. Έχουμε έναν Φαραώ, αδύναμο, ηλικιωμένο, χωρίς γιο για να τον διαδεχτεί, έχουμε τον Ιντέφ, έναν τοπικό άρχοντα, μεγάλο κουμάσι, που προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει τη θέση του, την Λοστρίς, την κόρη του, που ευτυχώς έπεσε πολύ μακριά από την Ιντεφομηλιά, και τον Τάνους, έναν πιστό στρατιώτη, άξιο μαχητή, και παίδαρο προκειμένου να δημιουργηθεί το κατάλληλο ειδύλλιο.
Ο Smith δεν θα σε αφήσει παραπονεμένο καλέ μου αναγνώστη, καθώς βάζει στο βιβλίο του πολλά μπαχαρικά και σε πιάνει από παντού. Μόλις γίνεται η πολιτική ίντριγκα, τσακ σε γλυκαίνει με το ειδύλλιο των δύο όμορφων (εννοείται…) νέων. Μόλις έρχονται τα εμπόδια στη σχέση τους, και πίστεψε με είναι πολλά, τσακ σου πετάει μία πολιτικοστρατιωτική επιτυχία. Ή μια καταστροφή… εξαρτάται σε πιο σημείο του βιβλίου έχεις φτάσει. Πίσω από όλα αυτά όμως, έχουμε πάντοτε τις πλάτες του τριτοξαδέλφου του δικού μας Οδυσσέα, του Τάιτα, ο οποίος είναι ευφυής, ηθικός, μύστης, και αγαπάει την Λοστρίς άνευ όρων, που λες, μα τι κρίμα να είναι ευνούχος και να μην γινόταν το ειδύλλιο ανάμεσά τους, αλλά ντάξει, ο Τάνους είναι παίδαρος και άντρακλας, οπότε θα συνεχίσω να διαβάζω μόλις φάω λίγη από την τούρτα μου.
Τα γεγονότα διαδέχονται αέναα το ένα το άλλο, και εσύ μένεις ενεός/ά με τις εξελίξεις, και τους άπειρους τρόπους που μηχανεύεται ο καλός μας Τάιτα προκειμένου να λύσει τα ζητήματα που προκύπτουν. Ο συγγραφέας δεν αναλώνεται σε μακροσκελείς περιγραφές, και καταφέρνει με λίγα λόγια και καλά, να σου ζωγραφίσει το τοπίο τόσο ζωντανά, που ορκίζομαι πως ένιωσα τον ζεστό αέρα της ερήμου να μπαίνει από το παράθυρό μου (όχι δεν ήμουν στην Αθήνα την περίοδο της αφρικανικής σκόνης), πως ερωτεύτηκα τον Τάνους μαζί με την Λοστρίς, και ένιωσα τους κυματισμούς του Νείλου κάτω από τα πόδια μου. Κυρίως όμως, είδα έναν άνθρωπο, ο οποίος παραδομένος στη σωματική του κατάσταση ως ευνούχος, κατάφερε να ανοίξει την καρδιά του και να απλώσει τόσο…αγνά και ολοκληρωτικά την αγάπη του για την Λοστρίς, που αναρωτήθηκα αν συμβαίνουν στην πραγματικότητα αυτά τα πράγματα ή να φάω και την υπόλοιπη τούρτα από το ψυγείο, ώστε να παρηγορηθώ. Ο Τάιτα είναι από τους πιο καλοστημένους χαρακτήρες που έχω συναντήσει, και χαίρομαι πολύ που πρωταγωνιστεί και στα υπόλοιπα βιβλία. Το τελευταίο δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά δεν την γλυτώνεις…θα το διαβάσω και θα σου πω τα πάντα για αυτό (είπε και έτριψε τα χέρια της, γελώντας ύπουλα, ενώ το πρόσωπό της ήταν κρυμμένο στις σκιές).
Και τώρα, ξέρω, με έχεις πάρει χαμπάρι αγαπητέ μου αναγνώστη, και θα με ρωτήσεις αν υπάρχει ιστορική ακρίβεια, αν πρόκειται δηλαδή για ένα ιστορικό μυθιστόρημα ή για ένα μυθιστόρημα εποχής. Η ιστορία είναι βασισμένη στο υλικό κάποιων παπύρων που ήρθαν στο φως στην Αίγυπτο το 1988, όμως τα πρόσωπα δεν πιστοποιήθηκαν ποτέ ως πραγματικά. Ενώ έχει ιστορικά στοιχεία από εδώ και από εκεί, κάποια της εποχής που όντως πραγματεύεται και κάποια λίγο μεταγενέστερα, ο συγγραφέας αφήνει την φαντασία του ελεύθερη για να πλάσει την ιστορία όπως θέλει εκείνος, διατηρώντας όμως ένα αρκετά ρεαλιστικό περιβάλλον. Εν κατακλείδι λοιπόν, δεν θα απολαύσεις ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά μία καλογραμμένη και γεμάτη δράση ιστορία τοποθετημένη στο Μέσο Βασίλειο της Αιγύπτου, όπου θα πάρεις μια καλή εικόνα για το πως θα μπορούσε να είναι η κατάσταση εκεί. Άφησε επιτέλους την τούρτα από τα χέρια σου (είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα) και πιάσε το βιβλίο. Καλή απόλαυση!
About Post Author
