Εικονογράφηση Μαριάννα Κατολέων, Διόπτρα 2023.
της Κατερίνας Καλογήρου
Περίληψη οπισθόφυλλου
Ο Τσίτσος ήταν μια γάτα σαν όλες τις άλλες, μια γάτα που ζούσε με βάση το ιερό τρίπτυχο «Όταν νυστάξεις, κοιμήσου· όταν πεινάσεις, φάε και στο ενδιάμεσο γλείψου». Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως πιο προνομιούχος, μιας και ζούσε μέσα στα ανάκτορα και περιτριγυριζόταν από 15 ανυπόληπτες γάτες-πληβείους, ενώ είχε για υπηρέτη τον χουμανιστικό πατέρα του… ώσπου κάποια στιγμή συνέβη κάτι εξαιρετικό, κάτι που δεν είχε συμβεί για χιλιετηρίδες… Ο Τσίτσος ανακάλυψε ότι μπορεί να… ομιλεί.
Και από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησε να επιδίδεται σε ατέρμονους διαλόγους με τον πατέρα, συζητώντας για τα μυστικά και τις αλλόκοτες συμπεριφορές της γάτας, για την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της έναντι στους χούμανς. Μέσα από έντονες πνευματικές ζυμώσεις, πανάρχαια, εναγώνια ερωτήματα όπως «υγρή ή ξηρά τροφή», «στείρωση ή όχι», επιτέλους βρήκαν την απάντησή τους, αλλά οι δύο θαρραλέοι συζητητές δεν σταμάτησαν εκεί! Καταπιάστηκαν και με φιλοσοφικά ζητήματα, όπως το αν υπάρχει νόημα στη ζωή και αν αυτή η μυστηριώδης ουρά που ξεφυτρώνει πίσω από τη γάτα για μια ζωή είναι δική της ή ξένη.
Και ενώ ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, κάτι το σκοτεινό, το απειλητικό συνέβη κάπου στην Άπω Ανατολή, κάτι που απείλησε να ανατρέψει ολοκληρωτικά την καθεστηκυία τάξη στην αυτοκρατορία της πριγκίπισσας Τσίτσου!
Αγαπητοί μου followers, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για την κατάκτηση του κόσμου από το είδος μου, με τη βοήθεια του πτωχού ανθρώπου μου.
Με αγάπη, Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ
Βιβλιογνώμη
Τσίτσος δε κατ, η γάτα πριγκίπισσα και οσονούπω βασίλισσα, και λίαν συντόμως συμπαντοκράτειρα! Καλέ μου αναγνώστη, μία γάτα με όνομα, επώνυμο, ΚΑΙ τίτλο! Τίτλους για την ακρίβεια. Ακολουθούσα τον Τσίτσο στα σόσιαλ, και όταν έμαθα πως θα υπαγορεύσει τα απομνημονεύματά του (σωστά κατάλαβες, ο Τσίτσος ομιλεί τα ανθρωπίστικα) στον χούμαν που τον υπηρετεί πιστά, πέταξα την σκούφια μου στον αέρα, έκαμα μια ανάποδη κωλοτούμπα, και ο σκούφος προσγειώθηκε με περισσή χάρη ξανά στο κεφάλι μου. Είναι τοις πάσι γνωστό (άφησε τα κακεντρεχή σχόλια, τύπου πια πάσι χρυσό μου, η μαμά σου σε ξέρει μόνο) ότι είμαι κατ πέρσον, και έτσι δε θα μπορούσα να μη διαβάσω το εν λόγω γατοβιβλίο.
Στο προκείμενο τώρα. Το βιβλίο είναι μια συλλογή μικρών ιστοριών, πολύ μικρών όμως, αλλά πολλών, όπου κάθε μια πραγματεύεται ένα γατοζήτημα, και ταυτόχρονα έναν φιλοσοφικό προβληματισμό. Διότι, οι γάτες είναι μεγάλοι φιλόσοφοι, και μάστερ του Ζεν! Ο Τολλέ τα είπε, δεν τα βγάζω από τον νου μου. Έτσι λοιπόν, οι ιστορίες είναι μια τρομερή ευκαιρία να μάθουμε πληροφορίες για τη φροντίδα του καλυτερότερου ζώου που πάτησε ποτέ το πατούσι του σε αυτή την ιπτάμενη και περιστρεφόμενη μπάλα που κατοικούμε, αλλά και να γελάσουμε, και να σκεφτούμε άουτ οφ δε μποξ, όπως λέμε και στο χωριό μου (είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας). Ο Τσίτσος, που μεγάλο μυστήριο αποτελεί αν είναι γάτος ή γάτα (έχω ρωτήσει επανειλημμένα τον χούμαν του, αλλά αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει εάν έχω δίκιο στην εκτίμησή μου, οπότε τώρα βομβαρδίστε τον με την ερώτηση, να δούμε τι θα κάμει), θα εκθέσει ένα ένα όλα τα ζητήματα που αφορούν στους γατοϋπηκόους του, και θα μας δώσει απαντήσεις με απλά και κατανοητά λογάκια. Ο υπηρέτης χούμαν, ο Χόρχε ο Κάπα, γράφει με φρεσκάδα και τσαχπινιά, με μια γλώσσα που προσωπικά μου «μιλάει» και με κάνει να νιώθω φίλη του, και πιστή υπήκοο του Τσίτσου.
Χιούμορ παντού. Στα σοβαρά και στα χαλαρά θέματα. Κατά τόπους έχει εικονογράφηση, πολύ μα πολύ κιουτ, που αποτυπώνει υπέροχα τα φανταστικά μούτρα του πραγματικού Τσίτσου. Η περιβόητη έπαρση που φημολογούνται να έχουν οι γάτες, γίνεται όπλο στα χέρια του συγγραφέα, και μέσα από αυτήν προσπαθεί να μας τονίσει πως τα φαινόμενα απατούν. Οι γάτες δεν είναι σνομπ, καλέ μου αναγνώστη, απλά κάμουν αυτό που γουστάρουν τη στιγμή που γουστάρουν και το θέμα λήγει εκεί. Απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρχει ο σνομπισμός, είναι να υπάρχει η πρότερη σκέψη της ανωτερότητας του σνομπ απέναντι στον… σνομπιζόμενο, πράγμα που αποτελεί καθαρή σπατάλη ενέργειας. Και οι γάτες χαζές δεν είναι, προσέχουν πολύ πως θα ξοδέψουν την ενέργειά τους. Κοινοί μύθοι καταρρίπτονται, ένας γατόκοσμος αναλύεται εξ αρχής. Αν είχες ή έχεις ακόμα γάτα, θα ταυτιστείς πολύ. Αν δεν είχες ποτέ, θα πάρεις μια καλή ιδέα για το τι σημαίνει να είσαι γατογονιός. Και μη μου τσαντιστείς, καλέ μου αναγνώστη, που χρησιμοποιώ τη λέξη γονέας, διότι για ότι είσαι υπεύθυνος, είσαι κατά κάποιον τρόπο κηδεμόνας του.
Θέματα από την διατροφή, τη στείρωση, το άγχος, τη συμβίωση με άλλες γάτες, ανόητους χούμανς και μπούφους σκύλους (όλοι οι σκύλοι είναι μπούφοι για την προσεχή συμπαντοκράτειρα), μέχρι και τυχόν αρρώστιες. Υπαρξιακά ζητήματα, στωικής φύσης θεωρήματα, ενστικτώδεις αντιδράσεις και αρχαία ερωτήματα, όλα θίγονται σε αυτό το βιβλίο. Και δε θέλω να σας αγχώσω, αλλά διαφαίνεται πως υπάρχει γατοσχέδιο, γατοκατάκτησης του κόσμου, γι αυτό να είστε έτοιμοι! Τις γατούλες και τα μάτια σας! Μέχρι την επόμενη φορά, Μιάου Τσίτσο, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!
About Post Author
