Το Περιστέρι τα έχει όλα. Και όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες. Από taproom και κρυφά μπαρ μέχρι ιστορικά σουβλατζίδικα, ταβέρνες, καφέ πέμπτου κύματος και υψηλή ζαχαροπλαστική.
Φωτογραφίες: Σοφία Παπαστράτη
Ο τρίτος μεγαλύτερος Δήμος της Αττικής, η περιοχή πάνω από το ποτάμι (Κηφισός), το Φαρ Ουέστ της Αττικής είναι μόνο μερικοί από τους τρόπους που περιγράφουν οι ντόπιοι και οι επισκέπτες το Περιστέρι. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το πως προέκυψε το όνομα Περιστέρι. Η μία εκδοχή είναι ότι προήλθε από τα κτήματα της αθηναϊκής μεσαιωνικής οικογένειας Περιστέρη, η άλλη από τον αρχαίο Δήμο Σπόργιλο, μια άλλη εκδοχή ότι προήλθε από την αρβανίτικη λέξη pelistale που σημαίνει πάλι περιστέρι. Στο βιβλίο του «Μείζων Αθήνα», ο Βύρωνας Γ. Πολύδωρος αναφέρει ότι στις αρχές του 20ού αιώνα το Περιστέρι ήταν μια εργατική γειτονιά με λίγους κατοίκους, που εργάζονταν κυρίως στο πυριτιδοποιείο στο Αιγάλεω και στα κοντινά κεραμοποιεία.
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή στην περιοχή εγκαταστάθηκαν πολλοί πρόσφυγες που έστησαν τις πρόχειρες ξύλινες παράγκες σε μια περιοχή που είχε μόνο νταμάρια και πεύκα και έδωσαν ζωή στην ξεχασμένη συνοικία της Αθήνας. «Ο σκληρός ξεριζωμός και οι δυσκολίες προσαρμογής δεν τους έκαναν να αλλάξουν συνήθειες. Οι Μικρασιάτες παρέμεναν κοινωνικοί και καλοδιάθετοι. Έκαναν ζωή ανοιχτή και ήξεραν να γευονται τις χαρές της ζωής. Ταβέρνες, ταβερνάκια, ουζερί υπηρχαν πριν τον πόλεμο παντού στο Περιστέρι. Και στο κέντρο και στις άκρες. Στην ταβέρνα του Ξάφη ξεκίνησε η Σωτηρία Μπέλλου. Του Αξιώτη και το Κουτούκι του Μπαρμπα – Θωμά ήταν το στέκι του Γρηγόρη Μπιθικώτση και της παρέας του», γράφει ο Γιώργος Αθ. Χριστοφιλόπουλος στο βιβλίο του «Η πόλη έχει τη δική της ιστορία». Εκτός από τα μαγαζιά εστίασης, στο Περιστέρι λειτούργησαν τότε πολλές βιοτεχνίες και βιομηχανίες τροφίμων πρωτοποριακές για την εποχή. Η αλλαντοποιεία Δέλφαξ, λογιστής της οποίας ήταν ο Παναγιώτης Νίκας που αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή του κλάδου. Τα Αναψυκτικά Κρυστάλ, τα έτοιμα γεύματα Ζενίθ.
Σήμερα το Περιστέρι έχει σχεδόν 140 χιλιάδες κατοίκους. Οι Περιστεριώτες αγαπούν πολύ τον δήμο τους και δεν τους αρέσει τόσο να βγαίνουν κάπου αλλού. Κάνοντας μια βόλτα στην περιοχή από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι εύκολο να καταλάβεις το γιατί, το Περιστέρι τα έχει όλα.
Speciality καφές πριν από όλους
Λίγα μέτρα από τη στάση του μετρό Άγιος Αντώνιος, λειτουργεί το Omsôm (Κύπρου 14, Τ/210-57.17.600). Ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του Omsôm δεν είναι μόνο το ότι ο καφές καβουρδίζεται εντός, αλλά κυρίως το ότι δεν θα τον πιείτε σε κανένα άλλο μαγαζί. Είναι μόνο γι’ αυτούς. Ένα όμορφο café ηλιόλουστο, με μεγάλες τζαμαρίες και παστέλ χρώματα. Καφέ πέμπτου κύματος πίνουμε στο Soul Street Coffee (Στυλιανού Γονατά 21, Τ/210-57.17.900), το σκανδιναβικής αισθητικής καφέ που άνοιξε πριν από έναν χρόνο ο Κωνσταντίνος Λιάπης σε μια εκτός πιάτσας περιοχή του Περιστερίου. Στο Soul πίνουμε blends και μονοποικιλιακούς καφέδες, που ανανεώνονται κάθε μήνα, από τη Βραζιλία και την Κολομβία μέχρι την Παπούα Νέα Γουινέα και τη Γουατεμάλα. «Έχουμε πολύ καλό καφέ στην Αθήνα και δυνατές ομάδες που ψήνουν τον δικό τους, τα speciality μαγαζιά αυξάνονται συνεχώς και πιστεύω ότι σύντομα θα επικρατήσουν απέναντι στις μεγάλες αλυσίδες», λέει ο Κωνσταντίνος.
Κεμπάπ και παϊδάκια με ιστορία
Λίγα μέτρα από το Omsôm, ο Παναγιώτης Ξιάρχος άνοιξε το κεμπαπτζίδικο του το 1993 αφού δούλεψε δίπλα στον Ισαάκ Μερακλίδη στη Μητροπόλεως, συνέχισε στον «Θανάση» και έπειτα στον Σάββα στον ίδιο δρόμο. Σήμερα το Παναγιώτης Κεμπάπ (Κύπρου 8, Τ/ 210-57.45.701) το τρέχουν τα παιδιά του. «Το κεμπάπ ο πατέρας μου το έμαθε από τον Μερακλίδη και όπως όλοι έβαλε μερικά δικά του στοιχεία στην τελική συνταγή», λέει ο Νίκος Ξιάρχος, γιος του ιδρυτή. «Χρησιμοποιούμε τοπ κρέας από τη Νέα Ζηλανδία και το ζυμώνουμε όπως το ζύμωναν και τότε στο πιστοποιημένο εργαστήριό μας στον Κολωνό», συνεχίζει. Η πίτα στο τυλιχτό τους είναι μαλακή, φρέσκια και πολύ νόστιμη και αυτό δεν είναι τυχαίο, την προμηθεύονται από τον Σταμάτη ένα εργαστήριο χειροποίητης πίτας στο Περιστέρι που λειτουργεί από τη δεκαετία του 1970. Μπορεί το τυλιχτό τους να είναι από τα πιο ωραία που έχω δοκιμάσει στην Αθήνα, αυτό όμως που κάνουν με την τυροκαυτερή δεν έχω δει να το κάνουν σε κανένα άλλο σουβλατζίδικο στην πόλη. Τη φτιάχνουν φρέσκια από την αρχή, τη στιγμή της παραγγελίας. Βάζουν σε μούλτι φρέσκια φέτα Ηπείρου, καυτερές πιπεριές Κρήτης (ανάλογα με το πόσο καυτερή τη θέλει ο πελάτης), ελαιόλαδο και ξύδι, τα χτυπάνε και έτοιμη. Μια απλή ιδέα που όμως κάνει τη διαφορά. Επίσης, η γιαουρτλού στην οποία προσθέτουν βούτυρο έχει απίθανη γεύση. «Στην αρχή είχαμε μόνο ντομάτα, κρεμμύδι και κεμπάπ αλλά όσο πέρναγαν τα χρόνια άρχισαν να ζητάνε τζατζίκι και πατάτες οι πελάτες, δεν θέλαμε να βάλουμε, αλλά αναγκαστήκαμε. Κρατάμε έναν χαρακτήρα στο μαγαζί, δεν έχουμε ούτε καλαμάκια ούτε γύρο. Είμαστε παραδοσιακό κεμπαπτζίδικο», λέει ο Νίκος.
Το γλυκό εδώ είναι σοβαρή υπόθεση
Το Περιστέρι φημίζεται για τα ζαχαροπλαστεία του από τότε που οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Ο Μικρασιάτης Χρήστος Μπισαξής ήταν μεγάλος μάστορας στη ζαχαροπλαστική και τα γλυκά του ήταν τόσο ξακουστά που έρχονταν από όλη την Αθήνα να τα αγοράσουν. Την τέχνη την κληροδότησε στον γιο του Άγγελο, και τώρα συνεχίζει ο εγγονός του ιδρυτή Χρήστος Μπισαξής. Αυτή είναι η ιστορία του Melissa Fine Pastry, (Εθνάρχου Μακαρίου 43, T/ 210-57.11.055) ένα από τα κορυφαία ζαχαροπλαστεία της Αθήνας, που από παραδοσιακό γαλακτοπωλείο του 1925 φτάνει στις μέρες μας να φτιάχνει γλυκά υψηλής ζαχαροπλαστικής, εμπνευσμένα από τη γαλλική σχολή, με άριστες πρώτες ύλες και σύγχρονες τεχνικές. Μικρά κομψοτεχνήματα που έχουμε απολαύσει κατά καιρούς είναι η πραλίνα γάλακτος με μους σοκολάτας γάλακτος ανάμεσα σε φύλλα σοκολάτας Valhrona και ντακουάζ φουντουκιού, η flan manzana με κρέμα montée Orelys και καραμελωμένα μήλα και η φίνα lemon tart.
Ο Σάκης Μπελεντερίδης άνοιξε το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο του (Δωδεκανήσου 112, Περιστέρι, Τ/ 211-40.97.619) το 2012 και ειδικεύεται στον χαλβά Φαρσάλων. Είναι κάτοικος Περιστερίου με καταγωγή από την Ξάνθη όπου και έμαθε την τέχνη του χαλβά από Μακεδόνα μάστορα. Το ζαχαροπλαστείο είναι λιτό, οι βιτρίνες με τα γλυκά και πίσω το εργαστήριο του με τζαμαρία, για να τον βλέπουμε να φτιάχνει τον χαλβά του. Τον κάνει με μπόλικο αμύγδαλο με ωραία κρατσαντιστή υφή στην επιφάνεια, δεν είναι καθόλου μπουχτιστικός, αλλά ανάλαφρος με γεμάτη καραμελένια γεύση. «Σε μένα έρχονται αυτοί που ψάχνονται με τα γλυκά και ξεχωρίζουν τις πραγματικές γεύσεις. Δεν χρησιμοποιώ μείγματα, σκόνες και αρώματα, σάμαλι φτιάχνω με αληθινή μαστίχα. Δεν είναι εύκολο να πετύχεις χαλβά Φαρσάλων, θέλει τεχνική και μόνο όταν κρυώσει καταλαβαίνεις ότι δεν βγάζει την αμυλούχα γεύση από το νισεστέ», λέει ο κ. Μπελεντερίδης. Φτιάχνει επίσης και γευστικά τρίγωνα Πανοράματος που τα γεμίζει με κρέμ πατισερί τη στιγμή που τα ζητάει ο πελάτης. Λίγο πιο κάτω βρίσκουμε το ζαχαροπλαστείο Κάκαλης (Θηβών 206, Τ/210-57.77.472), εκεί τρώμε φρεσκότατα κοκάκια ημέρας με γλάσο μαύρης σοκολάτας.
Για εκλεκτό κρασί, μπίρα και ουίσκι
Μια μικρογραφία του Οινοποιείου Τρωϊανού που λειτουργεί στα Μεσόγεια από το 1977 είναι το Troianou Wine & Deli (Μεγάλου Αλεξάνδρου 51, Τ/210-57.64.644) στον όμορφο πεζόδρομο της Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι δεξαμενές οινοποίησης στο πίσω μέρος του μαγαζιού είναι γεμάτες με κρασιά από το οινοποιείο τους. Τα κρασία εμφιαλώνονται επιτόπου για το σπίτι ή προσφέρονται στον χώρο του wine bar. «Θέλουμε o κόσμος να μάθει τις ποικιλίες των κρασιών. Έχουμε Ασύρτικο, Chardonnay, Μαλαγουζιά και κάνουμε επιτόπου εμφιάλωση», λέει ο Κώστας Ντέμος υπεύθυνος του μαγαζιού. «Τους εκπαιδεύουμε κατά κάποιο τρόπο ή μάλλον τους βοηθάμε να επιλέξουν το κρασί που θα τους ταιριάξει. Θέλαμε επίσης, να αναβαθμίσουμε την εμπειρία της οινοποσίας με τυριά και αλλαντικά από μικρούς παραγωγούς. Ελβετικά γκρογιέρ, χάουντα 24μηνης ωρίμασης από την Ολλανδία, προσούτο Πάρμας, μαύρο χοίρο Ιβηρικού. Και ελληνικά, όπως αλλαντικά των αδελφών Λιάκων, το χαλούμι της Λουίζας, γραβιέρα Χανιών». Στο ντέλι βρίσκουμε προϊόντα από το Άγιο όρος, πρέτσελ, μπρουσκετάκια, πατατάκια, τσάτνεϊ, μαύρο σκόρδο, αποξηραμένα κέιλ, τόρτες μοναχών από τη Σεβίλη και κρασιά από Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Νέα Ζηλανδία και Καλιφόρνια. ‘Εχουν και τη δική τους μπίρα με χαρακτηριστικό λογότυπο ένα Περιστέρι προς τιμήν της περιοχής τους.
Οι μπιρόφιλοι του Περιστερίου πηγαίνουν στο μικρούλη Zabaob (Μεγάλου Αλεξάνδρου 37, Τ/210-57.30.139) που άνοιξε πριν λίγους μήνες πιο κάτω στον πεζόδρομο. Είναι το πρώτο taproom της περιοχής με ελληνικές και ξένες μπίρες on tap που εναλάσσονται συχνά. Βρίσκουμε και πολλές επιλογές μπίρας σε κουτάκι και μπουκάλι στα ψυγεία τους.
«Όταν κάποιος βγαίνει, ψάχνει να πιει κάτι ιδιαίτερο», λέει ο Σπύρος Κατσιβέλης, o ιδιοκτήτης του Coal Mine (Αγίου Κηρύκου 2, Περιστέρι, Τ/210-57.80.460). Το ουίσκι μπαρ που άνοιξε πριν από έναν χρόνο και από την πρώτη στιγμή έγινε προορισμός για τους λάτρεις του κριθαρένιου αποστάγματος. «Στόχος μου είναι να προσφέρω στους πελάτες μου value for money επιλογές που δύσκολα θα βρουν κάπου αλλού. Μου αρέσει να φέρνω διαμαντάκια, καλά και σπάνια ουίσκι χωρίς να είναι πολύ ακριβά. Είναι ένα ποτό που αγαπάω και το μελετάω. Μου αρέσουν τα δυσεύρετα ουίσκι και τα αναζητώ σε κάθε ταξίδι μου». Στο Coal Mine βρίσκουμε περισσότερες από 200 ετικέτες από τη Σκωτία, την Ιρλανδία και την Αμερική αλλά και από άλλες χώρες λιγότερο αναμενόμενες, όπως η Γερμανία, η Ινδία, η Ταϊβάν και το Μεξικό. Όποιος θέλει μπορεί να πάρει σε μια μεζούρα δύο ποτά για να δοκιμάσει διαφορετικά ουίσκι.
Η διακόσμηση του Coal Mine κρύβει μια ενδιαφέρουσα ιστορία και ένα ιστορικό γεγονός που έδωσε το όνομα στο μαγαζί. Τη δεκαετία του 1930 λειτουργούσαν στην περιοχή τα Λιγνιτωρυχεία Αττικής. Δεν είναι τυχαίο που οι ντόπιοι ονομάζουν τη συγκεκριμένη συνοικία «Μαύρο Περιστέρι» ή «Κάρβουνο». Υπάρχουν ακόμη οι υπόγειες στοές από τότε. Το 1953 έγινε μια μεγάλη εξέγερση γιατί κατέρρευσε μία στοά, με αποτέλεσμα ένας λιγνιτωρύχος να χάσει τη ζωή του και άλλοι τρεις να τραυματιστούν. Το 1958 τα λιγνιτωρυχεία έκλεισαν οριστικά γιατί δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν με τον οικισμό που αναπτυσσόταν. «Μου αρέσει η σύνδεση με το παρελθόν και θέλω να νιώθω ότι υπάρχει ιστορική συνέχεια στην περιοχή. Οι στοές υπάρχουν ακόμη κάτω από τα πόδια μας και λίγοι το ξέρουν αυτό».
Η Ανθούπολη του Περιστερίου το 1981 ήταν μια περιοχή απομονωμένη και underground, όταν ο Θανάσης Αποστολάκος αποφάσισε να ανοίξει το μπαρ Γρανάζι (Αινείου 1), μόνο του εκτός πιάτσας. Είχε εκπομπή σε πειρατικό ραδιόφωνο και πάντα του άρεσε η ψαγμένη μουσική ειδικά η μαύρη αμερικάνικη. Ήθελε να επικοινωνεί τη μουσική του, γι’ αυτό και αποφάσισε να ανοίξει το μπαρ στην αρχή για φίλους. Η φήμη του εξαπλώθηκε και απέκτησε πιστούς πελάτες από όλη την Αθήνα. Το Γρανάζι είναι ένα υπόγειος χώρος που δύσκολα πέφτει το μάτι σου αν δεν το ξέρεις, είναι ένα γνήσιο και φιλόξενο μπαρ, που δεν έχει αλλάξει καθόλου μέσα στον χρόνο. Έχει πολύ ιδιαίτερη διακόσμηση, κάτι ανάμεσα σε αμερικάνικο μπαρ και βαυαρέζικη μπιραρία. Σήμερα το συνεχίζει η κόρη του Μαργαρίτα. Ζητήστε την μπίρα Φονιάς που φτιάχνουν οι ίδιοι στο μικροζυθοποιείο τους στη Σαμοθράκη.
About Post Author
