γράφει η Βαλού Λάμδα
”Ο xορός του θανάτου” του Αύγουστου Στρίντμπεργκ είναι δράμα,και στέρεο θεμέλιο για να οικοδομηθούν και να στηριχθούν άλλα σπουδαία έργα . Εχει αναφερθεί πως η σκέψη και ο συλλογισμός του Στρίντμπεργκ στηρίζεται στο πρότυπο της αισχυλικής “Ορέστειας” και στην ολέθρια σχέση Αγαμέμνονος – Κλυταιμνήστρας.
Ο χορός του θανάτου” ανήκει στα νατουραλιστικά δράματα, και εκεί Ο Στρίντμπεργκ καταγράφει με σαφήνεια τις στρατηγικές , εικονογραφεί σχέσεις, προθέσεις, κινήσεις και κίνητρα,.με προεξέχον το μίσος που είναι κίνητρο ισχυρό για την επιβίωση, . Οι άνθρωποι , μισούν, απωθούν, ερίζουν, , αμύνονται για να αποτρέψουν την ιδέα του θανάτου.
. . Ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια ενας λοχαγός και μια πρώην ηθοποιός, γιορτάζουν τους αργυρούς τους γάμους. Εχει συρρικνωθεί σχεδόν εξαφανιστεί μια σχέση που άρχισε ερωτικά δυνατή.
Ζουν μόνοι τους, απομονωμένοι, σε ένα φρούριο που κάποτε ήταν φυλακή, Παίζουν χαρτιά, κουτσομπολεύουν τους γνωστούς τους, ταπεινώνουν ο ένας τον άλλον. Δεν έχουν φίλους.
Ο λοχαγός Έντγκαρ και η γυναίκα του Αλίς, πρώην ηθοποιός πρόσωπα ενός ταραγμένου υποσεινήδητου., εκτίουν την ειρκτή του μαρτυρίου στην προσωπική τους κόλαση, που οι ίδιοι δημιούργησαν ,και ο ένας γρονθοκοπεί ,πληγώνει ,, εξουδετερώνει , και σκοπός του είναι η εξαφάνιση του άλλου. Οι δυό τους ακροβατούν σε μια διελκυστίνδα υποταγής και εξουσίας.
Η έλευση του Κούρτ δημιουργεί προσδοκίες , λύτρωση ,ελευθερία, ελπιδα αλλα τελικά γίνεται η λυδία λίθος της συντριβής τους.
“Ο χορός του θανάτου” Είναι μια μελέτη θανάτου,είναι μια μεγέθυνση ζωής , που ρέπει στον θάνατο.
Ένας μακάβριο «χορός» στον οποίο οι φιγούρες είναι ερεβώδεις , τα βήματα χωρις ρυθμό οι κινήσεις απρόσεχτες και σκληρες, που τραυματίζουν, και πληγώνουν τον άλλο. Ο άλλος είναι μέσα μας, μας υπαγορεύει την κόλαση που θα βρεθούμε, το πως θα χτίσουμε, ανεπαισθήτως τα τείχη της σχέσης από τα οποία δεν θα μπορούμε να ξεφύγουμε.
Η αγάπη, το μίσος, το άγχος του θανάτου και η πλήξη εναλλάσσονται αδιάκοπα σε μία σχέση,- στην οποία ο άνδρας και η Γυναίκα γίνονται πότε σύμμαχοι και εχθροί, ,πότε θύματα και δήμιοι.Το αριστουργημα του Στρίντμπεργκ παίζεται στο θέατρο τέχνης Εκάτη Σε μια γεωμετρικη και ουσιαστική σκηνοθεσία, τηρώντας τους κανόνες του κλασικου, και τον σεβασμό στον συγγραφέα και το τεράστιο μέγεθος του κειμένου , που την υπογράφει η Βαλεντίνη Λουρμπά Τα πολύ ωραία κοστούμια που απέδιδαν την εποχή είναι της Σωτηρίας Λάμδα ,οι εξόχως ατμοσφαιρικοι φωτισμοί του Γιάννη Ζέρβα, και η μουσική επιμέλεια του Νίκου Ανδρουλή εντός του ύφους του έργου , και η μετάφραση εναργής και σαφής του θιάσου Λεπτουργείου. Στον ρόλο του λοχαγού Έγκαρτ ο Μάνος χατζηγεωργίου φαύλος και ετοιμόρροπος συγχρόνως, ανέβηκε σε υψηλά υποκριτικά βάθρα και ξετύλιξε τις τεράστιες δυνατότητες του, ό πολλα υποσχομενος νεαρός Βασίλης Ασημάκης στον ρόλο Κούρτ, διαταράσσει την εύθραυστη ισορροπια. Η όλγα Μουργελά έπλασε την προσωπικότητα της αδίστακτης¨Άλις επιτυχως, Η παράσταση αυτή είναι σημαντική με οίστρο και αισθητική.
Την συνιστώ!
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΡΊΝΤΜΠΕΡΓΚ
Γεννήθηκε το 1849 στη Στοκχόλμη – το τέταρτο παιδί από τα έντεκα της οικογένειας – από μικροαστό πατέρα, εμπόριο αποικιακών και υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρίας που είχε χρεοκοπήσει, κι από μητέρα κόρη ράφτη, που ήταν παραδουλεύτρα της οικογένειας και που τη στεφανώθηκε ο πατέρας του λίγους μόνο μήνες πριν τη γέννησή του.
Τη μητέρα του ο Στρίντμπεργκ την έχασε από φυματίωση στα δεκατρία χρόνια του κι ο πατέρας του, προτού περάσει χρόνος από το θάνατο της γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε τη νεαρή γκουβερνάντα των παιδιών του. Μεγαλωμένος μέσα στη μιζέρια και τις στερήσεις, καταπιεσμένος από την κακότητα της μητριάς του, έγινε ένα παιδί υπερευαίσθητο και αντιδραστικό, οξύθυμο και καχύποπτο. Από τα πικρά αυτά βιώματα της παιδικής ηλικίας του, δεν θα κατορθώσει να απαλλαγεί ποτέ “ο γιος της δούλας”.
“Ο χορός του Θανάτου” του Αυγούστου Στρίντμπεργκ – Για δεύτερος χρόνος επιτυχιας
About Post Author
