”Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια” στο θέατρο Μικρό Broadway

Ο Γιώργος Χριστοδούλου αυτήν τη φορά αποφάσισε να “παίξει” με δύο εμβληματικούς γυναικείους λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Και μάλιστα ο ένας από αυτούς υπήρξε και μυθολογικός πριν γίνει λογοτεχνικός.

Από την μία έχουμε την Μήδεια, την μάγισσα από την Κολχίδα που ερωτεύεται τον Ιάσονα και τον βοηθάει να αρπάξει το χρυσόμαλλο δέρας, σκοτώνοντας τον ίδιο τον αδελφό της. Η Μήδεια, τρελά ερωτευμένη με τον Ιάσονα, φεύγει μαζί του και εγκαθίσταται στην Κόρινθο, γεννά δυο γιους και ζουν όλοι μαζί ευτυχισμένοι έως τη στιγμή που ο Ιάσονας την εγκαταλείπει για να παντρευτεί την Γλαύκη, κόρη του άρχοντα Κρέοντα. Η Μήδεια τρελαμένη από τον θυμό της σκοτώνει αρχικά την Γλαύκη και αμέσως μετά τους δυο γιους της, για να εκδικηθεί τον άπιστο Ιάσονα.

Μετά από αυτά τα εγκλήματά της, η μάγισσα Μήδεια, δραπετεύει στην Αθήνα, συνάπτει δεσμό με τον Αιγέα, γεννά έναν γιο, τον Μήδο και κατόπιν φεύγει και πάλι για την Ασία όπου εγκαθίσταται με τον γιο της. Λόγω του ονόματός της η γη ονομάζεται Μηδία. Στο τέλος της ζωής της, και παρά τα στυγερά εγκλήματά της, κατέβηκε στα Ηλύσια Πεδία του Άδη και ενώθηκε με τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα.

Ο Ευρυπίδης εμπνέεται από τον μύθο της Μήδειας και γράφει το γνωστό του έργο, μετατρέποντας την μυθική φιγούρα σε λογοτεχνικό χαρακτήρα. Στο ομώνυμο έργο του, η Μήδεια, προκειμένου να εκδικηθεί τον άπιστο άντρα που για χάρη του σκότωσε αδελφό και πρόδωσε πατέρα, σκοτώνει τον αντίζηλό της, τον πατέρα της που αντιπροσωπεύει τις αρχές του τόπου αλλά και τα ίδια της τα παιδιά.

Στη Φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η γνωστή μας Φραγκογιαννού, χήρα ηλικιωμένη, βασανισμένη ως γυναίκα, ως μητέρα και ως άνθρωπος, αποφασίζει να πνίξει την εγγόνα της, πιστεύοντας ότι της κάνει καλό, ότι την αποτρέπει από το να ζήσει μια ζωή ως γυναίκα. Γιατί οι ζωές των φτωχών και ανήμπορων γυναικών εκείνης της εποχής ήταν σπαρμένες μόνο με βάσανα.

Ο Γιώργος Χριστοδούλου λοιπόν, αποφασίζει να συναντήσει λογοτεχνικά αυτές τις δύο λογοτεχνικές περσόνες. Στο πλούσιο σπίτι της Μήδειας έρχεται να δουλέψει ως υπηρέτρια η Φραγκογιαννού. Τι είναι αυτό που ενώνει τις δύο αυτές γυναίκες; Και στις δύο κοινωνίες αμφισβητείται η πατροπαράδοτη οικογένεια: στην Μήδεια ο σύζυγος (Ιάσονας) δεν σέβεται τη γυναίκα, που εγκλημάτησε για να βρίσκεται μαζί του, και με την πρώτη ευκαιρία διαλέγει άλλη σύντροφο. Στην Φραγκογιαννού έχουμε μια γυναίκα προδομένη και στερημένη από τους πάντες· ειλικρινά η Φραγκογιαννού σκοτόνοντας την εγγονή της πιστεύει πως της κάνει καλό. Είναι τόσο μίζερη η ζωή που την περιμένει, που ο θάνατος είναι καλύτερος. Και οι δυο γυναίκες πικραμένες από τη ζωή τους, οδηγούνται στην καταστροφή.

Και κατά κάποιον τρόπο, και οι αρχικοί συγγραφείς τους αλλά και ο Γιώργος Χριστοδούλου, που χρησιμοποιεί τις περσόνες τους για τον δικό του νέο μύθο και έργο, δικαιολογούν τις πράξεις τους. Κατά βάθος εδώ έχουμε ένα φεμινιστικό έργο, όπου οι πράξεις των δύο γυναικών είναι δικαιολογημένες. Ή έστω συγχωρητέες. Εκτός από τις δυο ηρωίδες, έχουμε φυσικά τον άπιστο Ιάσονα, τον Κρέοντα, αλλά και έναν χορό αρχαίου θεάτρου που αποτελείται από την παιδαγωγό, τον μάγειρα, την αστρολόγο και την τροφό των παιδιών. Όπως σε όλα τα αρχαία δράματα, αυτοί οι τέσσερις χαρακτήρες είναι η φωνή της κοινής λογικής και του κόσμου. Πιστοί δούλοι στο σπίτι της Μήδειας αλλά και ο αντίλαλος σε όλα όσα συμβαίνουν.

Η σκηνοθεσία είναι του Βασίλη Πλατάκη, γρήγορη και μοντέρνα, χρησιμοποιεί με όμορφο τρόπο τον χορό, παρουσιάζοντας τους τέσσερις χαρακτήρες να συναγωνίζονται για την χρησιμότητά τους. Ο Τάκης Μπινιάρης ντύνει μουσικά την παράσταση με ροκ πινελιές, ταιριαστές με την όλη παράσταση. Η Γωγώ Ατζολετάκη αναλαμβάνει τον ρόλο της Μήδειας και η Μαρία Δημητριάδου τον ρόλο της Φραγκογιαννούς.

Συντελεστές:

About Post Author

Μιράντα Σπυρίδη

See author's posts