του Λεόντιου Πετμεζά
Μια ιδιαίτερη πολιτιστική και πολιτισμική εμπειρία είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι φιλότεχνοι κάτοικοι και επισκέπτες του πανέμορφου νησιού της Χίου, μέσα από την έκθεση και συνύπαρξη των δύο αναγνωρισμένων δημιουργών με τίτλο “Η Γεωργιάννα Νταλάρα συναντά τη Χιώτισσα Δέσποινα Σταθάκη στο νησί των Καπεταναίων”, που φιλοξενήθηκε στην αίθουσα του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Χίου .
Την διοργάνωση της έκθεσης είχε ανέλαβε η καταξιωμένη καλλιτεχνική ομάδα “ΤΕΧΝΗΣ ΦΛΟΓΑ”, που η παρουσία της άνω των 25 ετών στον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό είναι τεράστια και ιδιαίτερα σημαντική. Για την έκθεση που επιμελήθηκα και ξενάγησα σε αυτήν τις μέρες της λειτουργίας της μαθητές σχολείων και παρευρισκόμενους έχω επισημάνει μεταξύ άλλων: ‘’ Στην συνομιλία που παρουσιάστηκε η τέχνη μέσα από την πολυμορφία της καλλιτεχνικής γλώσσας διαρκώς πρότεινε το δικαίωμα στο όνειρο. Έδινε την δυνατότητα στους θεατές χωρίς περιορισμούς ,να φανταστούν διαφορετικά την καθημερινότητα. . Οι μορφικές αλληλουχίες στον πραγματικό χώρο και χρόνο αποκάλυπταν πτυχές της υλικής και πνευματικής διάστασης καθώς της ονειρικής εικόνας. Απεικονίζονταν συλλήψεις που αναδύονταν από την κρυστάλλωση της υφής και μετέφεραν σε ένα κόσμο φανταστικό. Οι εικόνες μετατράπηκαν σε σύμβολα με ειδική υπόσταση και ικανότητα για να στηρίξουν τις πρωτότυπες αισθαντικές ενέργειες. Πρόκειται για εμβληματικές , μοναδικές και πανέμορφες διαστάσεις που διέθεταν την πρωτοβουλία της εκποίησης. Εμπεριείχαν τις ιδιάζουσες χαρακτηριστικές και ευρηματικές εκφάνσεις μιας καινοτόμου δημιουργίας που κινούνταν με δεσπόζουσα καίρια δύναμη προς την χροιά εμβέλειας του προσδιορισμού. Τοποθετώντας την προσθήκη της έντονης χρωστικής ουσίας στις σχεδιαστικές αποτυπώσεις αναφορικά και αναλυτικά οι δύο καλλιτέχνιδες ενορχήστρωναν ιδιότυπα απεικάσματα με την παρεμβατική και παλμική θέρμη ενός ευρύτατου φάσματος της έμμεσης και της κυρίαρχης ζωτικότητας. Η παραστατικότητα τους απέναντι στην προσθετική μέθοδο της περιγραφής και στην διαχρονική χροιά της ενατένησης προσκάλεσε το κοινό σε μια περιδιάβαση από προικισμένες καταθέσεις . Σε ένα περιβάλλον που μετέτρεπε την ατμοσφαιρική φυσική αισθαντικότητα με παραθετική και ιδεογραφική έμφαση σε αυθεντική ιδεογραμμική λήψη και που σχηματικά δρούσε παράλληλα με την ουσιαστική και την αυστηρή σηματοδότηση της κωδικοποιημένης έρευνας . Με την εννοιακή σαφήνεια και με την ευκρινή ακρίβεια απέναντι στο ύφος του αναδυόμενου προσανατολισμού και του ενστικτώδους προβληματισμού. Οι μνημειακές διαστάσεις των πινάκων είχαν σκοπό να μεταλλάξουν έμπρακτα την διαδρομή της άμεσης εκφραστικής δυναμικής που κατέληγε ευπρόσδεκτα σε εξιδανικευμένες αποκλίσεις . Oι ευειδείς τεχνοτροπίες βέβαια άγγιζαν τα φευγαλέα οράματα της εκλεπτυσμένης βιωματικής θεματολογίας και των περιγραφών. Με προχωρημένη μετάλλαξη τα ευνόητα και εύληπτα μηνύματα σκιαγραφούσαν πολυκύμαντα και πολυσήμαντα έναν όμορφο κόσμο που προσδιορίζονταν και προορίζονταν αυτούσια από την ψυχολογική διευθέτηση των ποικίλων απεικονίσεων προς τα μονοπάτια της τεχνικής κάλυψης. Συμπερασματικά θέλω να τονίσω ότι οι πολυεπίπεδες εκφάνσεις που παρακολουθήσαμε στις πολυδιάστατες και πολυποίκιλες καταθέσεις αποτέλεσαν έναν οδηγό για τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του κάθε επισκέπτη . Ενεργοποίησαν αέναα την συλλογική συνείδηση και την προικισμένη γλώσσα που εκρήγνυται δυναμικά και καταλήγει στην πρωτοφανή ποιοτική δόμηση. Με ελπίδα, προσδοκία και αισιοδοξία προσέγγισαν την θεραπευτική ιδιότητα. Τα καθηλωτικά επαρκή μοτίβα που συγκροτήθηκαν τόσο από την Γεωργιάννα Νταλάρα όσο και από την Δέσποινα Σταθάκη υπήρξαν δοχεία ευφορίας που καλλιέργησαν μια σύνδεση που επαναπροσδιόρισε βαθμιαία και σταδιακά την αίσθηση του αρχιτεκτονικού μεγέθους και την συσχέτιση της περιήγησης . Η γραμμική δομή τους μας κάλεσε να γίνουμε μάρτυρες των στιγμιαίων εκφάνσεων που υποδεικνύονταν από διαφορετική οπτική γωνία και από μια θεαματική ανάγνωσης που πήγαζε αυθόρμητα και αναπόδραστα από την μεταβαλλόμενη ολότητα της μορφοποίησης ,της αυτοτέλειας και της αυθεντικότητας.’’ Κατά την διάρκεια της έκθεσης, το κοινό είχε την ευκαιρία να έρθει σε άμεση επαφή με τα έργα των δύο εικαστικών δημιουργών, αλλά και να συμμετάσχει σε έναν ανοιχτό διάλογο για την τέχνη. Σημαντική ήταν η συμβολή της καλλιτεχνικής έκθεσης στην διασύνδεση με την τοπική κοινωνία, καθώς τόσο μέλη πολιτιστικών συλλόγων όσο και μαθητές είχαν την ευκαιρία να την επισκεφθούν. Στην αυλαία της έκθεσης έγινε ειδική εκδήλωση βραβεύσεων με ξεχωριστές παρουσίες.
Την εξαίρετη τελετή τίμησαν με την παρουσία τους ο φιλότεχνος Δήμαρχος της Χίου Γιάννης Μαλαφής, η αντιδήμαρχος πολιτισμού Αναστασία Γαλάνη, ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης της Χίου Νικόλαος Νύκτας, ο ιδρυτής , πρόεδρος και διαχειριστής της “ΤΕΧΝΗΣ ΦΛΟΓΑ” Σταύρος Δεληγιάννης, η γνωστή νομικός Ζαφειρώ Χατζοπούλου, η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου, οι γονείς του ιατρού , περιφερειακού συμβούλου και πρώην αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Αλέξη Πολίτη ,η επιχειρηματίας Ελίνα Φύρστ, κόρη του θεατρικού παραγωγού Εντμόντου Φύρστ με τον σύζυγό της ,o Michel Marbot , εγγονός του Κωνσταντίνου Κανάρη , πρεσβευτής της Γαλλίας στην Πολωνία ,o διευθυντής του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου Γιάννης Αναδιώτης, εκπρόσωποι του Νίκου Δασκαλάκη από την Ισπανία του Χιώτη που είναι χορηγός του εικαστικού Θεσμού «Τέχνης Φλόγα» που τιμήθηκαν και άλλοι επίσημοι. Ξεχωριστό χαρακτήρα έδωσαν η δραστήρια Πρόξενος της Ζάμπιας στην Ελλάδα Rose Chizi και η γνωστή νομικός ποινικολόγος και αντιπρόεδρος της “ΤΕΧΝΗΣ ΦΛΟΓΑ”, Μαρία Χατζηκωνσταντίνου, που τιμήθηκαν . Υπογράμμισαν τον διαπολιτισμικό και εξωστρεφή χαρακτήρα της διοργάνωσης.
