του Λεόντιου Πετμεζά
Η τέχνη απέναντι στην νέα φάση της παγκοσµιοποίησης είναι το θέμα της οµαδικής έκθεσης «Παγκοσµιοποίηση: Αντιθέσεις – Αρνήσεις» που πραγματοποιείται στην αίθουσα Τέχνης Ηώς, Χέυδεν 38 στην πλατεία Βικτωρίας και θα διαρκέσει έως τις 17 Απριλίου 2025.
Η επιμέλεια της έγινε από τον καθηγητή αισθητικής της τέχνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και βασικό μελετητή του έργου του γλύπτη Γεράσιμου Σκλάβου Βασίλη Φιοραβάντε .
Συµµετέχουν με δημιουργίες τους οι καλλιτέχνες: Δ. Αγραφιώτης, Β. Γέρος, Κ. Ευαγγελάτος, Α. Κατσούλας, Α. Μαστρογιάννη, Χρ. Σαραντοπούλου, Α. Σκούρτης, Γ. Τζερµιάς, Δ. Φόρτσας και Ε. Χατζηαργυρού.
Γόνιμα και εποικοδομητικά η παρουσία των δημιουργών στην παρούσα έκθεση συγκροτείται από δραστικές εικόνες και επιλεγμένες καταθέσεις που αρχιτεκτονικά συνδέουν άρρηκτα και έμμεσα την ιστορικότητα με την υποβλητική επιστέγαση των συμβόλων της σύγχρονης διευθέτησης. Η σκιαγραφημένη πραγματικότητα στα εκθέματα παραθέτει την μνήμη και την συνέχεια στον χρόνο που πυροδοτούν και μεταδίδουν εικονίσεις . Προσδιορίζουν εμπεριστατωμένα τους άμεσους κώδικες των σημαινόντων μέσα από τα συστατικά στοιχεία ενός συλλογικού υποσυνείδητου. Ενεργειακά και δομημένα απευθύνονται στο κοινό προσδοκώντας την εντρύφηση του σε ένα ανεξάντλητο φάσμα νοητικών ερεθισμάτων. Με ακατάβλητη σπουδή οι συλλήψεις αναπτύσσουν μια ενδότερη ανάλυση και μια ενδοσκοπική μελέτη σε σχέση με ότι αναφέρονται. Τονίζουν το μεγαλείο μιας δυναμικότητας που διαγράφεται στις αποτυπώσεις και ενσαρκώνεται στην οντότητα της μετάλλαξης σταδιακά και βαθμιαία. Δικαιώνοντας με διακριτικότητα την πλαστικότητα στις γραμμές οι συμμετέχοντες στην έκθεση αντιμετωπίζουν την φορμαρισμένη υφή προσδίδοντας μορφική ανάπλαση στην τεχνική τους. Αποκομίζουν το αποτέλεσμα του συνδυασμού μεταξύ του πηγαίου και αξεπέραστου ύφους αγγίζοντας περισπούδαστα την ουσία και τα δεδομένα που αναπαράγουν επεισοδιακά ανοίγοντας διόδους στην διαχρονικότητα που απαιτεί το ανεπανάληπτο. Έντεχνα και πρωτότυπα η πυκνότητα της ύλης τους οδηγεί στην ιδεογραφική διατύπωση της οπτικής εμπειρίας μέσα από την θεματική του ιδεώδους.
Στις ποικίλες εκφράσεις που παρακολουθούμε βλέπουμε πως παραπέμπεται εκπρόθεσμα η αποκάλυψη ενός μυστηρίου που ξεφεύγει από την περιοχή του πραγματικού και επιφυλάσσει την διείσδυση στον εσωτερικό πλούτο του μεταμοντέρνου. Μέσα από ανεπανάληπτους συνειρμούς επιτρέπεται να αναδύεται συμβολιστικά μια αφετηρία που ενέχει παραστατικά κωδικοποιημένες σχηματοποιήσεις με έντονο το επίπεδο της διαύγειας. Ταυτίζοντας την ζωή με την τέχνη τα εννοιολογικά τοπία, ξεφεύγουν από τον ιδιότυπο ρεαλισμό και καταλήγουν σε συμβολικές και αφαιρετικές προεκτάσεις. Μέσα από ανατομικές και γραφικές επεξεργασίες στα καίρια μοτίβα διαγράφονται ζωτικές τροχιές με σημειολογική άποψη. Οι συνθέσεις με την παρέμβαση των κατάλληλων τονισμών κυμαίνονται ανάμεσα στα ιδεογράμματα της λεπτομέρειας και στα συμπλέγματα των εμφορούμενων απεικονίσεων.
Στο κείμενο του για την έκθεση ο επιμελητής της Β. Φιοραβάντες επισημαίνει: ”Οι αντιθέσεις και οι αρνήσεις ήταν κύριες εκφάνσεις του έργου της Κριτικής θεωρίας, και ως τέτοιες συνιστούν τη βάση της όλο και πιο συνθετικής θεωρητικοποίησής της, που όσο περνούσε ο χρόνος η κοινωνία μεταλλασόταν προς τον ύστερο καπιταλισμό. Στην παγκοσμιοποίηση και στη μεταπαγκοσμιοποίηση ή ακόμη και στην αποπαγκοσμιοποίηση οι αντιθέσεις και οι αρνήσεις (άλλοτε περισσότερο οι μεν, άλλοτε οι δε) επανέρχονται με πιο οξείες, ακόμη και ακραίες μορφές, μετά από την περίοδο της ψευτοειρηνικής και καθησυχαστικής «ευτυχισμένης παγκοσμιοποίησης» και του εύκολου και κατά κανόνα τεχνητού χρήματος (1995-2005). Οι αντιθέσεις πλέον μετά το 2008 ωθούν σε μια βαθύτερη συνειδητοποίηση, έτσι ώστε οι αρνήσεις συγκροτούν τον ακρογωνιαίο λίθο της νέας κριτικής θεωρίας υπό (ανα)συγκρότηση, μέσα σε συνθήκες πλήρους και γενικευμένης αβεβαιότητας. Η χεγκελιανή πίστη ότι η ανθρωπότητα σε κάθε περίπτωση και πάντοτε, υπερβαίνοντας όλες τις αντιθέσεις, θα βαδίσει προς την πρόοδο, είναι πλέον ζητούμενο και όχι βεβαιότητα. Συγχρόνως μέσα σε αυτό το τουλάχιστον δύσκολο σύγχρονο ψυχικό, ψυχολογικό ακόμη και ιδεολογικό κλίμα της αβέβαιης παγκοσμιοποίησης έχει ιδιαίτερη σημασία η γνώση και η επικοινωνία με το έργο μερικών ποιοτικών σύγχρονων καλλιτεχνών, οι οποίοι με τον εναγώνιο λόγο τους προσπαθούν να συγκροτήσουν έστω ένα μικρό απελευθερωτικό – ανθρωπιστικό όραμα.”
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Παρασκευή 12 μ. έως 8 μ.μ., Σάββατο από 12 μ. έως 3 μ.μ.
