του Άγγελου Πυριόχου
Θα ξεκινήσω από αλλού. Ιούλιος. Ο μήνας που μου παίρνει. Μια περίοδο αρνιόμουν να ταξιδέψω Ιούλιο.
Μέσα στο πούλμαν για Ζάκυνθο άκουσα στο ραδιόφωνο για το θάνατο της Μαίρης Αρώνη. Στο ίδιο σημείο, άλλη χρονιά έμαθα για την Καρέζη , βάφτισα δύο κυπαρίσσια με τα ονόματα τους.
Έπιασε φωτιά, κάηκαν , ούτε που ξανακοίταξα το μέρος όσες φορές πέρασα από κεί. Ιούλιο έφυγαν η Αλίκη και η Ρένα , έφυγαν φίλοι, έφυγα και γω. Τώρα που το σκέφτομαι και μένα μου πήρε αυτός ο μήνας. Τη μισή μου ζωή και την κράτησε στην Αθήνα. Ιούλιος πρώτος στο ραδιόφωνο έχει κυκλοφορήσει ένα τραγούδι ο Τόλης Βοσκόπουλος που έλεγε “Θέλω να πέφτει χιόνι όταν ξανάρθεις”.
Αλαζονία και αλητεία αναγνωρισιμότητας τα φυντάνια της ελεύθερης ραδιοφωνίας, είχαμε βάλει κάτω το τραγούδι και το ξεσκίζαμε στο κράξιμο. Γιατί τη θέλει με χιόνι και άλλα τέτοια τάχα έξυπνα. Σημειωτέον πάνω στο παπάκι τραγουδούσα συνέχεια “να κάνουμε έναν έρωτα όλο τρέλα”.
Αυτό ήταν το τραγούδι. Με Βοσκόπουλο δεν το είχα . Μόνο στα κέντρα μου άρεσε . Η λάμψη του, το στήσιμο , το ντύσιμο , η ευγένεια που δεν ήταν προσποιητή. Στάρ με όλη τη σημασία της λέξης.
Ακόμα και αν δεν σου άρεσε , μαγευόσουν. Ιούλιο μήνα και μετά από μια μεγάλη παρεξήγηση για κάτι που είχα γράψει γι αυτόν , στα πλαίσια της συμφιλίωσης δέχτηκε να μου δώσει συνέντευξη. Έμενε σε μια καμπάνα στον Αστέρα , δεν ήθελε να έρθει στο ραδιόφωνο, δανείστηκα ένα επαγγελματικό κασετόφωνο και πήγα. “Ο κύριος Βοσκόπουλος έχει πάει για χόρτα , δε θα αργήσει ” μου είπαν στην υποδοχή και βάσει εντολών με περιποιήθηκαν βασιλικά.
Μπέρδεψα τα χόρτα με το “χόρτο”…άκου που πήγε το μυαλό μου. Μισή ώρα μετά εμφανίστηκε με μια σακούλα χόρτα που τα έδωσε να τα καθαρίσουν προσεκτικά και να ψήσουν ψάρια. “Θα φάς μαζί μου, χορταράκια από τα χεράκια του Τόλη”. “Σοβαρά μαζεύετε χόρτα ;” “Τι ζώδιο είσαι”; “Λέων”. “Και γω Λέων είμαι , άρα και συ κάποια στιγμή θα μαζεύεις χόρτα”. Δε μου έκανε κανένα παράπονο, σα να μην είχε συμβεί τίποτα , ξεκινήσαμε τη συνέντευξη.
Κάθε τόσο πατούσε το stop ” Αυτά τώρα είναι για μας “. Ανοίχτηκε. Με μάγεψε. Του ορκίστηκα πως ποτέ δεν θα τα αναφέρω. “Καλά τώρα , είμαι σίγουρος θα τα πείς στην Σπεράντζα αλλά αυτή τα ξέρει πρώτο χέρι”. Φάγαμε τα χορταράκια, έκανε πάταγο η συνέντευξη , έφτιαξε η σχέση , μελέτησα τη δουλειά του , έμεινα στη βαθειά εκτίμηση, στο σταριλίκι του το σωστό και στο ταλέντο του. Γιατί χωρίς ταλέντο δεν υπάρχεις. Ακόμα και αν δεν σου αρέσει κάποιος αναγνωρίζεις το ταλέντο του. Τη λάμψη του. Το ταλέντο δίνει λάμψη , ποτέ το αντίστροφο.
Ιούλιο μήνα τα μάζεψα τα πράγματα κι έφυγα από το σπίτι της Αθήνας. Οκτώβρη πρώτο στο νησί , με έπιασα με ένα μαχαίρι και μια σακούλα να μαζεύω χόρτα. ” Τι ζώδιο είσαι”; “Λέων” “Και γω Λέων είμαι άρα και συ κάποια στιγμή θα μαζεύεις χόρτα”………
About Post Author
+ There are no comments
Add yours