Ο άνδρας γνωστός και ως Michael Lee Aday πέθανε, λιγότερο από ένα χρόνο μετά τον συνεργάτη του και μουσικό αδελφό ψυχή του Jim Steinman, σε ηλικία 74 ετών.
Λίγοι παρατσούκλι έχουν ταιριάξει στους μουσικούς που τα έχουν υιοθετήσει, όπως έκανε το Meat Loaf ο Michael Lee Aday. Γεννημένος στο Ντάλας του Τέξας στις 27 Σεπτεμβρίου 1947 από μια μητέρα που τραγουδάει το ευαγγέλιο και έναν αστυνομικό που πουλούσε το δικό του μείγμα φαρμάκων για τον βήχα, εξακολουθεί να υπάρχει κάποια σύγχυση ως προς το ποιος ήταν υπεύθυνος για το όνομα. Ορισμένες αναφορές υποστηρίζουν ότι τον έχρισε από τον προπονητή του στο γυμνάσιο. Άλλα από τον πατέρα του, Όρβις.
«Γεννήθηκα έντονο κόκκινο, οπότε ο γιατρός πρότεινε να με κρατήσουν στο νοσοκομείο για λίγες μέρες», είπε στην Oprah Winfrey το 2016. Συνέχισε με ένα ανέκδοτο για τις οδηγίες του πατέρα του στο προσωπικό του νοσοκομείου: «Θέλω Για να ονομάσετε τον γιο μου εκεί – επειδή μοιάζει με τσοκ εννιάμιση κιλών – θέλω να βάλετε μια ετικέτα στο μπροστινό μέρος αυτής της πλαστικής κούνιας και να γράφει «Κρέας» πάνω της.» Κόλλησαν. αυτή η τυπωμένη κάρτα στην κούνια μου και αυτό ήταν…»
Ήταν το τέλειο όνομα για μια ζωή δυνατά, μεγάλη, ζουμερή και ωμή.
Ο Meat Loaf – ο οποίος πέθανε, σε ηλικία 74 ετών από επιπλοκές λόγω του COVID – θα χρειαζόταν το μεγαλύτερο μέρος του για να σπάσει τα εμπόδια που συσσωρεύτηκαν στο δρόμο του. Παρά το γεγονός ότι έδειχνε ταλέντο για ερμηνεία ενώ ήταν στο γυμνάσιο, εμφανιζόταν σε θεατρικές παραγωγές του Where’s Charley; και ο άνθρωπος της μουσικής, περιέγραψε κάποτε τις πρώτες μέρες του στη μουσική βιομηχανία ως χαρακτηριζόμενες από το ότι τον αντιμετωπίζουν σαν «κλόουν του τσίρκου». Μετά τη μετεγκατάστασή του στο Λος Άντζελες, το πρώτο του συγκρότημα Meat Loaf Soul άνοιξε για διακεκριμένους rock’n’roll όπως οι Them του Van Morrison, η Janis Joplin, οι The Who και – πάρε αυτό! – The Stooges και MC5. Κι όμως – με μεγάλη, ακόμα μεγαλύτερη φωνή, κάποτε ρώτησε ένας ηχολήπτης: «Πού έμαθες να τραγουδάς, γιε μου;» Κάντε λίγα μέτρα πίσω και δοκιμάστε το ξανά;» – ένιωσε ότι τα μοναδικά του ταλέντα δεν έπαιρναν στα σοβαρά, γι’ αυτό αποσύρθηκε στην πρώτη του αγάπη, εντάσσοντας το καστ του LA Hair.
Η ερμηνεία του στο επιτυχημένο χίπικ μιούζικαλ οδήγησε στο Motown να προσκαλέσει τον εαυτό του και τον συνάδελφό του στο καστ Shaun ‘Stoney’ Murphy να κάνουν έναν δίσκο. Το «Stoney & Meatloaf» – και αυτό είναι ένα μανίκι άλμπουμ – έφτασε στα τέλη του 1971. Η έλλειψη σεβασμού που του απονεμήθηκε συνεχίστηκε. Όχι μόνο η δισκογραφική έγραψε λάθος το όνομά του, αλλά αργότερα αντικατέστησαν τα φωνητικά του στο τραγούδι «Who Is The Leader of The People» με εκείνα του ανερχόμενου τραγουδιστή Edwin Starr. Άφησε την ετικέτα. Και πάλι επέστρεψε στο θέατρο, εμφανιζόμενος στην αρχική παραγωγή εκτός Μπρόντγουεϊ του Rainbow στο θέατρο Orpheum στη Νέα Υόρκη.
Προσέλαβε έναν ατζέντη και μετά ξαναμπήκε στο καστ του Hair – αυτή τη φορά στο Broadway. Και μετά ήρθε η συνάντηση που θα άλλαζε την τροχιά δύο ονομάτων πια τόσο αθάνατων όσο όλα όσα έχει δημιουργήσει η δημοφιλής μουσική. Κάνοντας ακρόαση για ένα μέρος στο More Than You Deserve, μια παραγωγή που γράφτηκε από τον Michael Weller (ο οποίος το 1979 θα έγραφε το σενάριο για την κινηματογραφική μεταφορά του Hair) και έναν Νεοϋορκέζο με το όνομα Jim Steinman, ο Meat Loaf εντυπωσίασε. Θα προέκυπτε μια εργασιακή σχέση μεταξύ του ίδιου και του συνθέτη, του στιχουργού και του παραγωγού που θα έφερνε έκρηξη σε ονόματα τόσο διαφορετικά όπως οι Bonnie Tyler, Air Supply, The Sisters of Mercy και Celine Dion, μέχρι που ο Steinman πέθανε σε ηλικία 73 ετών τον περασμένο Απρίλιο.
Ο Meat Loaf είπε μετά το θάνατο του συνεργάτη του: «Δεν γνωριζόμασταν απλώς. ήμασταν ο ένας στον άλλον».
Μετά από μια παράσταση κλοπής σκηνής ως ποδηλάτης ζόμπι Έντι στην κινηματογραφική μεταφορά του 1975 του «The Rocky Horror Picture Show» (παραδόξως, θα ισχυριζόταν ότι η εμφάνισή του έκανε την ταινία κατώτερη από τη σκηνή), οι Meat Loaf και Steinman θα άρχιζαν να εργάζονται για ντεμπούτο άλμπουμ, «Bat Out of Hell», την ίδια χρονιά. Συνδυάζοντας την κινηματογραφική μεγαλοπρέπεια του Μπρους Σπρίνγκστιν (κατάλληλα, ο Roy Bittan και ο Max Weinberg, πιανίστας και ντράμερ από το εν λόγω γκρουπ, παίζουν στον δίσκο), στρατολογώντας τη μουσική ιδιοφυΐα πολυοργανιστή Todd Rundgren για την παραγωγή και την έντονη έμπνευση από το σεβαστό του Phil Spector. «Wall of Sound», ο δίσκος απέχει πολύ από το να πετύχει αμέσως. Ο μάνατζερ του Steinman, Ντέιβιντ Σόνενμπεργκ, αστειεύτηκε ότι «δημιουργούσαν δισκογραφικές μόνο για να απορριφθεί από αυτές».
Στην αυτοβιογραφία του το 1999, To Hell and Back, ο Meat Loaf θυμόταν ότι ήταν «σχεδόν σπασμένος» από την απόρριψη του στελέχους του CBS Clive Davis. «Ξέρεις πώς να γράφεις ένα τραγούδι;», είπε ο Ντέιβις. «Ξέρεις τίποτα για το γράψιμο; Αν πρόκειται να γράψετε για δίσκους, έχει ως εξής: A, B, C, B, C, C. Δεν ξέρω τι κάνετε. Κάνεις A, D, F, G, B, D, C. Δεν ξέρεις πώς να γράψεις ένα τραγούδι. Έχετε ακούσει ποτέ ποπ μουσική; Έχετε ακούσει ποτέ κάποια rock’n’roll μουσική; Θα πρέπει να κατεβείτε όταν φύγετε από εδώ… και να αγοράσετε μερικούς δίσκους rock’n’roll…»
Ο θρύλος λέει ότι ο Meat Loaf κατέβηκε στον κάτω όροφο, έχοντας μια μικρή κατάρρευση στο δρόμο και ουρλιάζοντας «γάμα σου Κλάιβ!» πάνω στο κτίριο. Εξακολουθούσε να αναζητά σεβασμό και να τους αποδείξει ότι έκαναν λάθος. Τελικά κυκλοφόρησε στις 21 Οκτωβρίου 1977 στην Cleveland International Records, μια θυγατρική της Epic (της οποίας το προσωπικό το απεχθανόταν παγκοσμίως), ο δίσκος έχει μέχρι σήμερα πουλήσει πάνω από 43 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το ρεκόρ κατέχει το ρεκόρ για το δεύτερο μεγαλύτερο σε διάρκεια σενάριο άλμπουμ στα βρετανικά charts.
Όπως τόσοι πολλοί που δεσμεύονται από τη δημιουργικότητα, η σχέση του Steinman και του Meat Loaf υποχώρησε. Το 2006 ο τελευταίος ζήτησε μήνυση 50 εκατομμυρίων δολαρίων στον Steinman, ισχυριζόμενος ότι είχε καταχωρίσει άδικα το εμπορικό σήμα «Bat Out of Hell» ως δικό του το 1995. Ο Meat σύντομα θα παραιτηθεί από το κοστούμι, λέγοντας ότι είχε «πολύ μεγάλη ιστορία» με το συνεργάτη για να το επιδιώξει. Η δεκαετία του ’80, επίσης, είδε τη σχέση να ξεφτίζει, και πάλι λόγω διαφωνιών σχετικά με τα χρήματα. Ο Στάινμαν είπε στο περιοδικό Q ότι το ζευγάρι ξαναβρέθηκε την ημέρα των Χριστουγέννων το 1989 και τραγούδησαν μαζί στο πιάνο το «Bat Out of Hell».
Έμειναν μαζί για τη συνέχεια του “Bat Out of Hell”, του έξοχου τίτλου “Bat Out of Hell II: Bat into Hell”, το 1993. Ο δίσκος πούλησε πάνω από 14 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ το σινγκλ “I’d Do Anything” for Love (But I Won’t Do That)» βρέθηκε στην κορυφή των charts σε 28 χώρες. Δεν μάθαμε ποτέ τι ήταν αυτό, παρά το γεγονός ότι το σινγκλ ήταν το best-seller στο Ηνωμένο Βασίλειο τη χρονιά της κυκλοφορίας του…
Ο Meat Loaf συνέχισε να κάνει εμφανίσεις στην υποκριτική καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του – τα κυριότερα σημεία περιλαμβάνουν εμφανίσεις στο Wayne’s World του 1992, στο Spice World του 1997 και στο Fight Club του 1999. Αν και η μουσική του παρέμεινε τόσο εκστατική και εξίσου ενθουσιώδης όσο ήταν πάντα –όπως αποδείχθηκε το τυπικά βομβιστικό 12ο, τελευταίο άλμπουμ του «Braver Than We Are» το 2016– πρόσφατα είδαν τον τραγουδιστή να υποφέρει από κακή υγεία. κατέρρευσε στη σκηνή το 2011 και το 2016. Ενώ εμφανιζόταν σε ένα συνέδριο τρόμου στην πατρίδα του, Τέξας το 2019, έπεσε από τη σκηνή της συνέντευξης και έσπασε την κλείδα του. Μιλώντας για τον θάνατο του Στάινμαν πέρυσι, είπε, «Έρχομαι εδώ σύντομα, ο αδερφός μου Τζίμι…»
Ποτέ δεν θα μάθουμε ακριβώς πώς ο Michael Lee Aday έγινε γνωστός ως Meat Loaf. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το όνομα και η μουσική –οι μεγάλες, τολμηρές, γεμάτες ιδρώτα ωδές του σε ονειροπόλους και πιστούς– θα ζουν για πάντα στις καρδιές των θαυμαστών του rock ‘n roll. Τέλος: ο σεβασμός που άξιζε πάντα αυτή η μοναδική ερμηνεύτρια.
About Post Author
+ There are no comments
Add yours