Το Girls & Boys, έργο του Dennis Kelly (βραβευμένος με Tony), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό θέατρο του Λονδίνου, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Ο συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, τις σχέσεις των δύο φύλων, την εξουσία και την πατριαρχία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση και σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου πριν από τρία έτη και συνεχίζει την πορεία του, κάθε Σάββατο
Ίσως να το θυμάστε, πριν από λίγους μήνες έγραφα για το θεατρικό έργο του Γιάννη Κωσταρά, όταν διάβασα το βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεοδόση Αγγ. Παπαδημητρόπουλου. Λίγες μέρες νωρίτερα είδα και την παράσταση σε σκηνοθεσία Μάνου Αντωνίου και, με ολοκληρωμένη εικόνα πια, επανέρχομαι με νέα σκιαγράφηση. Πρόκειται για ιστορικό δράμα· πλεονασμός που το αναφέρω, θεωρώ ότι φαίνεται κι από απόσταση, τι άλλο θα
Λίγο καιρό πριν, είχα ζητήσει από τον Βασίλη Θεοδώρου να μιλήσει για την παράσταση και, ανάμεσα στα άλλα που είπε, κράτησα μια μικρή φράση με την οποία θα χαρακτήριζε το έργο του: Ταξίδι στο όνειρο. Αυτό είπε τότε, το ίδιο πιστεύω κι εγώ σήμερα, αφού είδα τον μονόλογο στο ProjectR, κι εδώ παρακάτω θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω το γιατί. Η Έμιλι Ντίκινσον ευχόταν και προσπαθούσε
Κάθε Πέμπτη, στο θέατρο Δρόμος, η δραματική τέχνη είναι γυναικεία υπόθεση. Η σκηνή υποδέχεται τις κυρίες Ήρα Δαμίγου, Στυλιανή Κλείδωνα και Ελένη Φαλατάκη αφού η θεατρική ομάδα Μήδεια και ο Εμμανουήλ Μαύρος διασκεύασαν και παρουσιάζουν τρεις μονολόγους και μία πρόζα, που περιέχονται στο έργο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο, Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία. Οφείλουμε να κάνουμε μια παρένθεση μιλώντας για το καλλιτεχνικό δίδυμο
Η ιλαροτραγωδία του Φο απογειώνεται στη σπιντάτη σκηνική εκδοχή του Γιάννη Κακλέα, που μας την ξανασυστήνει φιλτραρισμένη μέσα από την ιταλική λαϊκή παράδοση, αλλά και από σύγχρονες αναφορές. Δυο λόγια για τον Τυχαίο Θάνατο Ενός Αναρχικού που είδαμε χθες στο θέατρο Γκλόρια: Μωρέ Μπράβο !!! Ο παραδιπλανός μου ηλικιωμένος κύριος είχε δύο αγίους στη μέσα πλευρά της θήκης του κινητού του, οπότε ενδεχομένως και να
Η ελληνική επιθεώρηση εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα κι αμέσως αγαπήθηκε από το κοινό που ταυτίστηκε με τη σχολιαστική πένα των συγγραφέων και με την υποκριτική αμεσότητα των ηθοποιών. Χορός, τραγούδι, πρόζα και απευθείας επικοινωνία με τους θεατές στην πλατεία είναι μερικοί από τους λόγους που το είδος αυτό έλαβε τόσο μεγάλη δημοφιλία και έφτασε κάποτε να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις με τον αιχμηρά υπαινικτικό του
Η νουβέλα τής Patricia Highsmith (εξαιρετική σκιαγράφος αμοραλιστικών χαρακτήρων που συναντάμε και εδώ αλλά και στα επόμενα μυθιστορήματά της και μελετήτρια των ανωμαλιών του νου), Strangers on a train, έγινε ταινία από τον A. Hitchcock (μπορείτε να τη βρείτε στο διαδίκτυο οι λάτρεις του είδους ή του σκηνοθέτη, αν και οφείλω να σας πω ότι ο μετρ του θρίλερ έχει προτιμήσει μια λιγότερο «κοφτερή» προσέγγιση στρογγυλεύοντας
Ο Λάκης ζει στην πόλη των Ιωαννίνων τη δεκαετία του 1970 και εντυπωσιάζεται από το τσίρκο που έρχεται στην ετήσια εμπορική πανήγυρη. Αγαπημένο του ζώο είναι ο Μπίλη, μια εντυπωσιακή τίγρη Βεγγάλης με την οποία δένεται σε πρωτόγνωρο βαθμό. Τι κοινό έχουν αυτά τα δύο εντελώς διαφορετικά πλάσματα; Ποιος είναι ο άρρηκτος δεσμός που ίσως τους ενώσει για πάντα; Γιατί ταυτίζεται με το φυλακισμένο ζώο
Ακόμα μία φορά η λογοτεχνία συναντά τη δραματική τέχνη και, τούτη τη φορά, είναι τα βιογραφικά διηγήματα του Γιώργη Μασσαβέτα, που μεταφέρονται στο θεατρικό σανίδι σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Δεκαέξι διηγήματα ολοκληρώνουν μια ενιαία παράσταση –και όχι συρραφή– που καλύπτει τριάντα χρόνια Ιστορίας γεμάτα από χαρές, λύπες, βάσανα κι αγώνα ζωής· ε, και έρωτα και κουτσομπολιό… Μεταφερόμαστε νοερά σε ένα ασβεστωμένο πεζούλι
Η παράσταση παρουσιάστηκε πέρυσι, σε περίοδο lockdown, μέσω livestreaming από την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όμως φέτος μπορείτε να δείτε δια ζώσης Τα γεγονότα σε οκτώ Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (έχουν γίνει ήδη δύο παρουσιάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στις 6 και 7 Δεκεμβρίου 2021, όπου είχα την ευκαιρία να τη δω κι εγώ). Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος σημειώνει: «Είναι τεράστια πρόκληση να σκηνοθετείς και
