της Κατερίνας Καλογήρου
Μτφρ. Χριστίνα Σωτηροπούλου, Κλειδάριθμος 2017.
Οπισθόφυλλο βιβλίου
Ένας μυστηριώδης άντρας φτάνει σ’ ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας. Συστήνεται ως εναλλακτικός θεραπευτής και σύντομα καταγοητεύει την τοπική κοινωνία. Η Φιντέλμα Μακμπράιντ θα υποκύψει στη μοιραία έλξη που αισθάνεται για τον ξένο, αλλά τα επακόλουθα θα είναι πέρα από κάθε φαντασία: Γιατί ο Βλαντ είναι καταζητούμενος εγκληματίας πολέμου από τα Βαλκάνια;
Οι Μικρές κόκκινες καρέκλες είναι ένα μυθιστόρημα για την αγάπη, τα τεχνάσματα του κακού, τη δικαιοσύνη, την εξιλέωση, την ελπίδα. Ένα άγριο, λυρικό και εφιαλτικά αληθινό βιβλίο -ίσως το κορυφαίο της Edna O’Brien- που υπενθυμίζει για ποιον λόγο θεωρείται μια εκ των μεγαλύτερων συγγραφέων της γενιάς της και όχι μόνο.
Βιβλιογνώμη
Καλέ μου αναγνώστη, σήμερα σου έχω κάτι πολύ ιδιαίτερο, και θέλω να σε προετοιμάσω πως πρόκειται για ένα τρενάκι του τρόμου όσον αφορά στις εναλλαγές συναισθημάτων. Το μυθιστόρημά μας τοποθετείται στην Ιρλανδία, που αγαπώ και μια μέρα θα την επισκεφτώ (αλλά δε θα πιω γκίνες όπως μπορεί ήδη να ξέρεις), και σε μια σχετικά ήσυχη κοινωνία, με τα ελαφρώς σφιχτά ηθικά σχοινιά που χαρακτηρίζουν σχεδόν στερεοτυπικά τους βαθύτατα θρησκευόμενους Κέλτες, κάνει την εμφάνισή του ένας γοητευτικός γκριζομάλλης άντρας, κομψός με αέρα μορφωμένου και κοσμογυρισμένου μπον βιβέρ. Βιβέρ ήταν, μπον… κράτα μικρό καλάθι καλέ μου αναγνώστη, αλλά όπως και να χει θαμπώνει τους θαμώνες της περιοχής και κυρίως την Φιντέλμα!
Η αγαπητή Ο’Μπράιεν έχει μια ιδιαίτερη γραφή, όπου μπορεί να μοιάζει κατά τόπους στεγνή, όμως παρόλα αυτά καταφέρνει να σχηματίζει τόσες εικόνες και συναισθήματα, που ένιωθα την ανάγκη να σταματώ ανά μέρη για λίγα δευτερόλεπτα προκειμένου να πάρω μια ανάσα. Ο γόης σίλβερ φοξ ονομάζεται Βλαντ, ένα όνομα που προκαλεί δέος, και θαρρώ δεν το διάλεξε καθόλου τυχαία η συγγραφέας, καθώς στο μυαλό της είχε τον Ράντοβαν Κάρατζιτς, ένα καλόπαιδο #νοτ που «διέπρεψε» στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, και μετά πήρε τα βουνά (στο Βελιγράδι έμενε και έκαμε ζωή και κότα, ψάξτον αν δεν τον ξέρεις) φέροντας το όνομα Ντράγκαν Ντάμιτς. Πολλοί οι συνειρμοί, και ακόμα πιο πολλά τα τρίγκερς. Εξάλλου η συγγραφέας φροντίζει να σε προϊδεάσει με την συγκλονιστική παράγραφο στο προοίμιο του βιβλίου της.
Η Έντνα χωρίζει το βιβλίο της σε τρία μέρη. Στο πρώτο μας συστήνει στους χαρακτήρες της, και ο Βλαντ είναι από όλες τις απόψεις ένα κελεπούρι, που κόκκινη σημαία να ανέμιζε στα μούτρα σου και βελάκια από νέον να αναβόσβηναν δείχνοντας μια αυτόν και μια τη σημαία, εσύ θα έλεγες: χξδσρ ε…εννοώ, χάρηκα πολύ κύριε Δράκουλα, ορίστε η φλέβα μου. Η Φιντέλμα είναι ένας συμπαθέστατος χαρακτήρας, που ειλικρινά δεν μπορώ να της καταλογίσω τίποτα. Στο δεύτερο μέρος, το τοπίο αλλάζει άρδην, γίνεται σκοτεινό. Πολύ σκοτεινό καλέ μου αναγνώστη. Και εσύ βρίσκεσαι εντελώς ξαφνιικά, να αναρωτιέσαι τι αμαρτίες είχε κάμει σε αυτή αλλά και σε κανα-δυο προηγούμενες ζωές η Φι, και τις πληρώνει με τόκους τώρα. Το τρίτο μέρος θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η λύτρωση, αλλά με έναν τόσο πραγματικό και σκληρό τρόπο, χωρίς φιοριτούρες και αρώματα, χωρίς φραμπαλάδες και αγγελάκια να χορωδούν στο βάθος. Η ύστατη προσπάθεια που θα καθορίσει την πορεία των ανθρώπων της ιστορίας μας.
Αυτό που με συγκλόνισε στο βιβλίο, ήταν οι πτυχές που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Νομίζεις οτι παίζεις έναν ρόλο, και χωρίς να το καταλάβεις, σου βγαίνουν κάποιες σκηνές τόσο εύκολα, που απορείς! Μα τόσο καλός ηθοποιός είμαι πια; Ουχί. Είσαι πολύπλοκος. Και αυτό είναι πολλές φορές τρομακτικό. Δεν δίνω άφεση, δεν δικαιολογώ, γενικώς δεν κρίνω αυτή τη στιγμή. Οι εναλλαγές ανάμεσα σε αυτές τις πλευρές, μπορεί να είναι σαν μεγάλα τσουνάμι, σαν εκρήξεις ηφαιστείων. Τις συνέπειες όμως τις πληρώνουν άλλοι συνήθως! Ανυποψίαστες ψυχές που είναι απεγνωσμένες για αέρα, και θα πάρουν πολλές βαθιές ανάσες προτού λιποθυμήσουν από τις αναθυμιάσεις (εντάξει, τώρα έκρινα λιγουλάκι). Αυτά είχα να πω καλέ μου αναγνώστη, οπλίσου με θάρρος για τούτο το ανάγνωσμα, που θα την πω την αμαρτία μου, λογοτεχνικά δεν το βρήκα τόσο ουάου όσο λένε οι ειδικότεροι από μένα, αλλά εντοπίζω την αξία του σε άλλες αρετές. Στο κάτω κάτω τι ξέρω όμως εγώ, ούτε καν η γκίνες μου αρέσει!
About Post Author
