''Xωρίς τίτλο'' από τον Ευάγγελο Παπαγιάννη στην γκαλερί Art Πρίσμα

Του Λεόντιου Πετμεζά

Από τις 15 Απριλίου ως τις 11 Μαΐου 2022 έχει διάρκεια η έκθεση του Ευάγγελου Παπαγιάννη «Χωρίς Τίτλο» στην Αίθουσα Τέχνης ART ΠΡΙΣΜΑ Κουντουριώτου 187 στον Πειραιά.

«Η ζωγραφική είναι αισθητική, εκφράζει συναισθήματα, δεν τα απεικονίζει αλλά τα απαυγάζει.» επισημαίνει ο ζωγράφος Ευάγγελος Παπαγιάννης που είναι απόφοιτος της Α.Σ.Κ.Τ., με δασκάλους τον Δημήτρη Μυταρά και τον Γιάννη Μόραλη.

Η διαδρομή του στον χώρο της τέχνης ξεκινά από το 1981 και έχει διαγράψει μέχρι σήμερα μία πορεία σταθερή αλλά αθόρυβη, όπως ακριβώς είναι και η προσωπικότητά του. Παραγωγικός αλλά και οραματιστής, με απόψεις και στάση ζωής για την Τέχνη.

Η επιμελήτρια της έκθεσης ιστορικός τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη σημειώνει στον κατάλογο: «Αφηρημένες συνθέσεις με έκδηλα ανατρεπτικές εικονογραφίες, σε σχέση με τις οπτικές μας συνήθειες, παρουσιάζει ο Ευάγγελος Παπαγιάννης. Πρόκειται για μια ενότητα έργων με την αισθητική της πλήρους αφαίρεσης, όπου η δυναμική της χειρονομιακής πινελιάς του μορφοποιεί καθοριστικά τις ζωγραφικές επιφάνειες και παραπέμπει έντονα στις σχηματοποιήσεις της ζωγραφικής δράσης (action painting)».

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το χρώμα ως βασικό μέσο έκφρασης, επαναπροσδιορίζει τις χρωματικές αξίες και με τις τονικές αντιθέσεις ή σύμπνοιες ζωγραφίζει με την τεχνοτροπία της «καθαρής τέχνης». Φιλοτεχνεί πηγαία σε ελεύθερη εικονογραφική διατύπωση, χωρίς φορμαλιστικούς κανόνες ή προσχέδιο, χωρίς προκαθορισμένο εικονογραφικό θέμα και κυρίως χωρίς ίχνος ρεαλιστικής αναπαράστασης. Τα έργα του, οι λαλίστατες «χωρίς τίτλο» εικόνες, δεν χρειάζονται λόγια, ούτε επεξηγήσεις, ούτε κρύβουν εννοιολογικές παραπομπές, αλλά προσελκύουν τον θεατή με τη μορφολογία τους».

Η έκθεση του Ευάγγελου Παπαγιάννη είναι ένα ταξίδι χρωμάτων και σχημάτων, καθότι, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος, η αφηρημένη ζωγραφική εκπαιδεύει τον θεατή στη ζωγραφική και όχι στην εικόνα. Οι αναζητήσεις του δημιουργού έχουν βρει εικαστική και εκφραστική οντότητα σε στοχαστικές συλλήψεις ,με ζυγισμένα αρχετυπικά άλματα στα οποία κυριαρχεί η έλλειψη των προσώπων . Η ένταση της διαφορετικής πραγματικότητας εμβαθύνει σε φωβιστικές και υπυερεαλιστικές συνθέσεις που γίνονται αναπόδραστα αισθητές από το κοινό .Αλλωστε οι εικόνες εισβάλουν με συχνότητα και ευκολία στην ματιά του θεατή προκαλώντας και κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του .Με ελκυστικό τρόπο δημιουργούν βήματα επαναπροσδιορισμού και πορείες προς τους απέραντους ορίζοντες του πνεύματος .Απεκδύονται τον ορθό χαρακτήρα της απόδοσης με ευαισθησία στην ανάσχεση ενός υλικού που μεταλλάσσεται με συνέπεια και οι εκφάνσεις του διαπιδούν την ροή του μυστηρίου που παρατίθεται.