Αίσθηση Ωκεανού της Βίβιαν Ευθυμίου

Δελτίο Τύπου της εκδότριάς κας Βασιλικής Νικοπούλου:

Η δεύτερη συλλογή της Βίβιαν Ευθυμίου έρχεται να σφραγίσει την αλήθεια της ποιητικής φλέβας
που ρέει μέσα της με συνέπεια, έναντι της νεανικής φύσης της. Ο στοχασμός και ο συμβολισμός
διάχυτοι αντανακλούν τον εσωτερικό της κόσμο που θεμελιώνεται από τώρα ουσιαστικά και
δυνατά, για να αντιμετωπίσει στο μέλλον τον δυσβάσταχτα πολλές φορές μοναχικό δρόμο της
ποιητικής τέχνης. Τα ποιήματά της λεκτικές οάσεις, μέσα στην έρημο μιας γενιάς υλισμού,
παλεύουν να υψωθούν με την αίσθηση του ανικανοποίητου, του ατίθασου και του ορμητικού που
υπερπηδά όμως τα εμπόδια, που ονειρεύεται κόσμους καλύτερους και επιμένουν στην ανάγκη
επικοινωνίας με τον συνάνθρωπο. Ο λόγος της δίνει δυναμικά το παρόν αναδυόμενος από τα βάθη
της ζωντανής, μητρικής γλώσσας. Μία νεανική φωνή μέσα μας και δίπλα μας με θάρρος και όραμα
που τολμά και κολυμπά με πάθος μ’ όλες τις αισθητήριες σανίδες λέξεις της στον ωκεανό των
ιδεών.

Η κριτική μας

Η ποιήτριά μας, παρά το νεαρό της ηλικίας της, καταφέρνει και κάνει τη διαφορά. Με αυτή της την ποιητική συλλογή καταφέρνει και μας συμπαρασύρει σε ένα υπέροχο πνευματικό ταξίδι γεμάτο ελευθερία, επιθυμίες και σκέψεις. Κάθε λέξη, κάθε στίχος, κάθε ποίημα είναι γεμάτα έμπνευση και ένταση. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως ακόμα και τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας μπορούν να προκαλέσουν τέτοιον οίστρο. Καταφέρνει να μας ταξιδεύσει με νηνεμία ή με φουρτούνες στον υπέροχο εσωτερικό της κόσμο, που είναι γεμάτος από φως.
Πανέμορφα ποιήματα, έξυπνα τοποθετημένα με αλφαβητική σειρά, σε απλή γλώσσα, απόλυτα κατανοητή, καθόλου πρόχειρα γραμμένα και δεν έχουν καμία σχέση με τον αφελή, νεανικό ενθουσιασμό. Πρόκειται για πολύ σοβαρή δουλειά. Με μεγάλη χαρά θα ανατρέξει ξανά και ξανά ο αναγνώστης σε αυτή την ποιητική συλλογή.
Είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό πως υπάρχουν τέτοιες νεανικές φωνές, που μπορούν να δώσουν μοναδική ομορφιά και στη δική μας ψυχή και στο μυαλό, να κάνουμε θετικές σκέψεις, να προβληματιστούμε και λίγο, να καταφέρουμε να μην είναι τόσο αβάσταχτη η μίζερη ζωή μας. Μήπως και νιώσουμε έστω και μια σταγόνα ευτυχίας, και καταφέρουμε στη τελική να γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι.