"Ίχνος στον καθρέφτη" της Ελευθερίας Μεταξά

της Λίτσας Κοντογιάννη

«Βοήθεια! Με άρπαξε ο Γύπας!»

Πώς μπορεί να συνδέεται ένα τέτοιο μήνυμα, γραμμένο πρόχειρα πάνω σε έναν καθρέφτη, με τους καταραμένους ποιητές του 19ου αιώνα; Πώς σχετίζεται με τις απαγωγές και τις δολοφονίες έφηβων κοριτσιών ο φέρελπις συγγραφέας με το παράδοξο όνομα Βοΐων Τουρής; Είναι άραγε αυτός ο ίδιος ο «Γύπας» ή μήπως ο διαβόητος καταζητούμενος αντέγραψε την υπόθεση του βιβλίου του προκειμένου να τον εμπλέξει, για κάποιον άγνωστο λόγο, στα εγκλήματά του;

Σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν ο συνταξιούχος αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ερευνητής Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτιδά του, η ψυχολόγος Έλσα Γληνού. Πασχίζοντας να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο περίπλοκης υπόθεσης, θα βρεθούν αντιμέτωποι με έναν παρανοϊκό και αδίστακτο δολοφόνο που, κρυμμένος καλά στο σκοτάδι, σκορπίζει γύρω του τον τρόμο και τον θάνατο με όπλο του το αψέντι, επισφραγίζοντας τη φρίκη με την ευωδιά των τριαντάφυλλων…

Η κριτική μας

Η κυρία Μεταξά επάξια κέρδισε μια περίοπτη θέση στους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που προτιμώ. Για μένα είναι μια μετρ του είδους, μιας και το διαχειρίζεται άψογα.

Για μια ακόμα φορά το ζεύγος Γληνού-Βαρσάμη μας καταπλήσσει. Μας αποδεικνύουν κάθε φορά πως μαζί μπορούν και κάνουν θαύματα. Μα και όλοι οι χαρακτήρες που τους πλαισιώνουν δεν είναι διόλου χάρτινοι, πατούν απόλυτα στην πραγματικότητα, τόσο που μας δίνεται η αίσθηση, μήπως τους έχουμε συναντήσει στη γειτονιά μας; Μήπως τους γνωρίζουμε;

Παρ’ όλες τις 648 σελίδες, η αφήγηση είναι απόλυτα δεμένη, δεν κάνει πουθενά κοιλιά, δεν κουράζει και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, μέχρι τη τελευταία του σελίδα.

Έχει τα πάντα, αγωνία, σασπένς, ανατροπές, με τη μεγαλύτερη λίγο πριν το τέλος.

Δεν είναι ένα απλό αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά κυρίως ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ. Κι αυτό γιατί η κυρία Μεταξά ξέρει να παίζει άριστα με το μυαλό, τα συναισθήματα αλλά και την αγωνία μας.

Και ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Γύπας; Κάθε φορά έλεγα στον εαυτό μου, πως τον βρήκα, αλλά πάντα έπεφτα έξω! Η συγγραφέας μας κρατάει τα χαρτιά της πολύ καλά κρυμμένα, μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή για να γίνουν αποκαλύψεις. Μπορεί να μας παιδέψει, αλλά τελικά θα μας αποζημιώσει.

Για αυτό, μη κάνετε ζαβολιές, καθίστε στη πολυθρόνα σας και απολαύστε το!

Κι αν είστε φίλος του είδους, το πόνημα αυτό δεν θα σας απογοητεύσει!