Με εξώφυλλο ημίγυμνα μοντέλα σε σέξι πόζες τράβηξε τα βλέμματα των αναγνωστών, αν και ακόμη θεωρούνταν ταμπού να διαβάζει κανείς το σκανδαλοθηρικό περιεχόμενό του. «Το έκρυβες μέσα στην εφημερίδα, το διάβαζες «κατά μόνας» και μετά το ξανάκρυβες κάτω απ΄το στρώμα ή πίσω από το ντουλάπι. Το ραδιόφωνο βούιζε «Τετάρτη χωρίς χτυποκάρδι; Φαγητό χωρίς αλάτι», επισήμαναν οι συγγραφείς Φιλήμων Παπαπολύζος και Κώστας Μαρτζούκος στο βιβλίο τους «Η Ελλάδα μέσα από τη διαφήμιση 1940-1989».
«Αυτή η προσωπικότητα μου δημιουργεί παράξενες αντιδράσεις. Αλλάζω αργά αργά, αλλά σίγουρα. Ακόμη βέβαια δεν υπάρχουν εξωτερικά σημεία της αλλαγής αυτής. Τα αισθήματά μου όμως, και οι σκέψεις μου γίνονται κάθε μέρα και πιο θηλυκές. Σκέπτομαι σαν γυναίκα«, έγραφε η νουβέλα του περιοδικού.
Οι διώξεις
Η κυκλοφοριακή επιτυχία του περιοδικού ξεσήκωσε τους συντηρητικούς της εποχής. Δέχτηκε μηνύσεις και λογοκρίθηκε έντονα. Η εκκλησία το θεωρούσε «αμαρτία».
Ο εκδότης του περιοδικού κατηγορήθηκε ότι παραβιάζει τον νόμο περί ασέμνων δημοσιευμάτων στον Τύπο.
Ο τότε εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Στυλιανός Μπούτης άσκησε δίωξη κατά του εκδότη και του υπευθύνου σύνταξης και προχώρησε στην κατάσχεση των αντιτύπων του περιοδικού που μόλις είχαν κυκλοφορήσει. Όμως, βρέθηκαν ελάχιστα, καθώς όπως έγραφε δημοσίευμα της εποχής «είχαν γίνει ανάρπαστα».
Αρχικά, ο εκδότης Σαλιβέρος καταδικάστηκε σε πέντε μήνες φυλάκιση και πρόστιμο 35.000 δραχμές, ενώ η υπεύθυνη του περιοδικού Μάχη Κάφου δέχτηκε την ποινή των τριών μηνών φυλάκισης και αντίστοιχο πρόστιμο με τον εκδότη. Οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και στις 19 Νοεμβρίου 1957 απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες.
Περίπου έναν χρόνο μετά το πρώτο τεύχος του περιοδικού που προκάλεσε ταχυκαρδία στους άνδρες, η κυκλοφορία του σταμάτησε. Ωστόσο, άνοιξε τον δρόμο για άλλα παρόμοια και πιο προκλητικά περιοδικά, όπως το «Καρδιοχτύπι» της δεκαετίας του ΄60 που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Δραγούνη, το «Στριπ-Τιζ», το «Μόνο για άνδρες», το «Look», το «Open» και το «Tutti».
+ There are no comments
Add yours